1 و َبَعدَ ذَلِكَ جاءَ المُوآبِيُّونَ وَالعَمُّونيُّونَ وَالمَعُونِيُّونَ ليُحارِبُوا يَهُوَشافاطَ.

Mbas këtyreve ngjarjeve ndodhi që bijtë e Moabit, bijtë e Amonit dhe të tjerë me ta së bashku me Amonitët erdhën të luftojnë kundër Jozafatit.

2 ف َجاءَ أُناسٌ وَقالُوا لِيَهُوشافاطَ: «إنَّ جَيشاً عَظِيماً قادِمٌ عَلَيكَ مِنْ أدُومَ مِنَ الجانبِ الآخَرِ مِنَ البَحرِ. وَها قَدْ وَصَلُوا إلَى حَصُّونَ ثامارَ!» – وَتُدعَى حَصُّونُ ثامارُ أيضاً عَينَ جَدْيٍ.

Kështu erdhën disa të informonin Jozafatin, duke thënë: "Një shumicë e madhe është nisur kundër teje që përtej detit, nga Siria; ja, tani ata janë në Hatsatson-Thamar" (që është En-Gedi).

3 ف َخافَ يَهُوشافاطُ. وَصَمَّمَ أنْ يَطلُبَ اللهَ وَيَسألَهُ ماذا يَفعَلُ. فَدَعا جَمِيعَ أهلِ يَهُوذا إلَى الصَّومِ.

Atëherë Jozafati u trëmb dhe filloi të kërkojë Zotin, dhe shpalli një agjërim në gjithë Judën.

4 ف َجاءَ شَعبُ يَهُوذا منْ كُلِّ مُدُنِ يَهُوذا وَاجْتَمَعُوا مَعاً لِكَي يَطلُبُوا مَعُونَةَ اللهِ وَإرادَتَهُ.

Kështu ata të Judës u mblodhën për të kërkuar ndihmën e Zotit, dhe nga të gjitha qytetet e Judës vinin për të kërkuar Zotin.

5 ك انَ يَهُوشافاطُ في بَيتِ اللهِ أمامَ السّاحَةِ الجَدِيدَةِ. فَوَقَفَ فِي الاجْتِماعِ الَّذِي ضَمَّ أهلَ يَهُوذا وَالقُدسِ.

Pastaj Jozafati u ngrit më këmbë në mes të asamblesë së Judës dhe të Jeruzalemit në shtëpinë e Zotit përpara oborrit të ri

6 و َقالَ: «يا اللهُ ، يا إلَهَ آبائِنا، أنتَ اللهُ في السَّماءِ! وَأنتَ تَسُودُ عَلَى كُلِّ مَمالِك الشُّعُوبِ! لَكَ القُوَّةُ وَالقُدرَةُ! وَلَيسَ مَنْ يَستَطِيعُ أنْ يَقِفَ فِي وَجهِكَ!

dhe tha: "O Zot, Perëndia i etërve tanë, a nuk je ti Perëndia që është në qiell? Po, ti sundon mbi të gjitha mbretëritë e kombeve, në duart e tua janë forca dhe fuqia dhe nuk ka njeri që mund të të rezistojë.

7 إ لَهُنا أنتَ! أنتَ الَّذِي طَرَدْتَ سُكّانَ هَذِهِ الأرْضِ مِنها أمامَ شَعبِكَ إسْرائِيلَ. وَأعطَيتَها لِنَسل إبْراهِيمَ خَلِيلِكَ إلَى الأبَدِ.

A nuk ke qenë ti, Perëndia ynë, që ke dëbuar banorët e këtij vendi përpara popullit tënd të Izraelit dhe ia ke dhënë për gjithnjë pasardhësve të mikut tënd Abraham?

8 و َعاشَ نَسلُ إبْراهِيمَ فِي هَذِهِ الأرْضِ، وَبَنُوا هَيكَلاً مِنْ أجلِ اسْمِكَ.

Ata kanë banuar aty dhe kanë ndërtuar një shenjtërore për emrin tënd, duke thënë:

9 و َقالُوا: ‹إنْ جاءَ عَلَينا ضِيقٌ أوْ حَربٌ أوْ عِقابٌ أوْ مَرَضٌ أوْ مَجاعَةٌ، فَسَنَقفُ أمامَكَ وَأمامَ هَذا الهَيكَلِ الَّذِي وَضَعتَ فِيهِ اسْمَكَ. وَسَنَستَغِيثُ بِكَ فِي ضِيقِنا، فَتَسمَعُنا وَتُخَلِّصُنا.›

"Në rast se na godet një fatkeqësi, shpata, gjykimi apo murtaja ose zia e bukës, ne do të paraqitemi përpara këtij tempulli dhe përpara teje (sepse emri yt është në këtë tempull), do të të klithim ty nga fatkeqësia jonë, ti do të na dëgjosh dhe do të na vish në ndihmë".

10 « وَالآنَ، ها قَدْ جاءَتْ جُيُوشٌ مِنْ عَمُّونَ وَمُوآبَ وَجَبَلِ سَعِيرَ! لَمْ تَسْمَحْ أنتَ لِبَنِي إسْرائِيلَ بِالدُّخُولِ إلَى أراضِي هَؤُلاءِ عِندَما خَرَجَ شَعبُكَ مِنْ مِصْرَ، بَلْ تَرَكُوهُمْ فِي حالِهِمْ، وَلَمْ يَقضُوا عَلَيهِمْ.

Dhe ja, tani bijtë e Amonit, të Moabit dhe ata të malit Seir, në territorin e të cilëve nuk e lejove Izraelin të hynte kur ata po dilnin nga Egjipti (prandaj ata qëndruan larg tyre dhe nuk i shkatërruan),

11 ل َكنِ انظُرْ أيَّةَ مُكافَأةٍ تُكافِئُنا بها هَذِهِ الشُّعُوبُ عَلَى عَدَمِ قَضائِنا عَلَيهِمْ. فَقَدْ جاءُوا لِكَي يَطرُدُونا مِنْ أرْضِكَ الَّتِي أعطَيتَها لَنا.

dhe ja, tani ata na shpërblejnë, duke ardhur të na dëbojnë nga trashëgimia jote që na ke dhënë në zotërim.

12 ا حْكُمْ أنتَ عَلَى هَؤُلاءِ النّاسِ، يا إلَهَنا! فَلا قُدرَةَ لَنا عَلَى مِثلِ هَذا الجَيشِ الكَبِيرِ الهاجمِ عَلَينا! وَنَحنُ لا نَعرِفُ ماذا يُمكِنُنا أنْ نَعمَلَ، لَكِنَّنا نُعَلِّقُ رَجاءَنا عَلَيكَ أنتَّ!»

O Perëndia ynë, a nuk do t’i dënosh ata? Sepse ne jemi pa forcë përpara kësaj shumice të madhe që vjen kundër nesh; nuk dimë çfarë të bëjmë, por sytë tona janë drejtuar te ti".

13 و َكانَ كُلُّ رجال يَهُوذا واقِفِينَ فِي حَضرَةِ اللهِ مَعَ أطفالِهمْ الرُّضَّعِ وَزَوجاتِهِمْ وَأبنائهِمْ.

Tani tërë burrat e Judës, me fëmijët, bashkëshortet dhe bijtë e tyre, rrinin më këmbë përpara Zotit.

14 ث ُمَّ حَلَّ رُوحُ اللهِ عَلَى يَحْزَئِيلَ بْنِ زَكَرِيّا بْنِ بَنايا بْنِ يَعِيئِيلَ بْنِ مَتَّنْيا الَّلاوِي. وَكانَ يَحْزَئِيلُ لاوِيّاً مِنْ نَسلِ آسافَ.

Atëherë në mes të asamblesë Fryma e Zotit përfshiu Jahazielin, birin e Zakarias, bir i Benajahut, bir i Jejelit, bir i Mataniahut, një Levit nga bijtë e Asafit.

15 ف َقالَ يَحْزَئِيلُ: «اسمَعُونِي أيُّها المَلِكُ يَهُوشافاطُ وَيا كُلَّ سُكّان يَهُوذا وَالقُدسِ. هَذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ لَكُمْ: ‹لا تَخافُوا وَلا تَنزَعِجُوا بسَبَبِ ضَخامَةِ هَذا الجَيشِ القادِمِ عَلَيكُمْ، لِأنَّ المَعرَكَةَ لَيسَتْ مَعرَكَتَكُمْ، بَلْ مَعرَكَةُ اللهِ!

Dhe ky tha: "Dëgjoni, ju të gjithë nga Juda, ju banorë të Jeruzalemit dhe ti, o mbret Jozafat! Kështu ju thotë Zoti: "Mos kini frikë, mos u tronditni për shkak të kësaj shumice të madhe, sepse beteja nuk është juaja, por e Perëndisë.

16 ف َانزِلُوا غَداً وَاهجُمُوا عَلَيهِمْ. ها هُمُ الآنَ يَمُرُّونَ فِي مَعبَرِ صِيصَ. وَغَداً سَتَجِدُونَهُمْ في آخِرِ الوادي أمامَ بَرِّيَّةِ يَرُوئِيلَ.

Nesër hidhuni kundër tyre; ja, ata do të ngjiten nëpër të përpjetën e Tsitsit, dhe ju do t’i gjeni në skajin e luginës përballë shkretëtirës së Jeruelit.

17 ل َنْ تَضطَرُّوا إلَى القِتالِ فِي هَذِه المَعرَكَةِ، لَكِنِ اثبُتُوا فِي مَواقِعكُمْ وَسَتَرَوْنَ كَيفَ يُخَلِّصُكُمْ اللهُ. فَلا تَخافُوا وَلا تَنزَعِجُوا يا أهلَ يَهُوذا وَالقُدسِ. فَواجِهُوهُمْ غَداً، وَاللهُ مَعَكُمْ.›»

Nuk do të jeni ju që do të luftoni në këtë betejë; zini pozicion, qëndroni pa lëvizur dhe do të shihni lirimin e Zotit, që është me ju. O Judë, o Jeruzalem, mos kini frikë dhe mos u tronditni; nesër do të dilni kundër tyre, sepse Zoti është me ju"".

18 ف َانبَطَحَ يَهُوشافاطُ وَوَجهُهُ إلَى الأرْضِ، وَكَذَلِكَ فَعَلَ جَمِيعُ أهلِ يَهُوذا وَالقُدسِ فِي حَضرَةِ اللهِ.

Atëherë Jozafati uli për tokë fytyrën e tij, dhe tërë Juda dhe banorët e Jeruzalemit ranë përmbys përpara Zotit dhe e adhuruan.

19 و َوَقَفَ الَّلاوِيُّونَ مِنْ بَنِي قَهاتَ وَبَنِي قُورَحَ لِيُسَبِّحُوا اللهَ ، إلَهَ إسْرائِيلَ، بصَوتٍ عالٍ جِدّاً.

Pastaj Levitët, bijtë e Kehathitëve dhe të Korahitëve, u ngritën për të lëvduar me zë të lartë Zotin, Perëndinë e Izraelit.

20 و َخَرَجَ جَيشُ يَهُوشافاطَ إلَى بَرِّيَّةِ تَقُوعَ فِي الصَّباح الباكرِ. وَعندَ خُرُوجِهمْ، وَقَفَ يَهُوشافاطُ وَقالَ: «اسْمَعُونِي يا أهلَ يَهُوذا وَسُكّانَ القُدْسِ. ليَكُنْ لَكُمْ إيمانٌ بِإلَهِكُمْ ، وَلَنْ يُصِيبَكُمْ شَرٌّ. ليَكُنْ لَكُمْ إيمانٌ بِأنْبِياءِ اللهِ ، وَسَتَنجَحُونَ!»

Mëngjesin vijues u çuan shpejt dhe u nisën për në shkretëtirën e Tekoas; ndërsa po viheshin për rrugë, Jozafati, duke qëndruar në këmbë, tha: Dëgjomëni, o Judë, dhe ju banorë të Jeruzalemit! Besoni Zotin, Perëndinëë tuaj, dhe do të jeni të fortë; besoni profetët e tij dhe do të keni mbarësi".

21 و َشَجَّعَ يَهُوشافاطُ الشَّعبَ وَأصْدَرَ تَعلِيماتِهِ. ثُمَّ عَيَّنَ مُرَنِّمِينَ لِيُسَبِّحُوا اللهَ فِي أزْيائِهِمِ البَهِيَّةِ. فَسارُوا أمامَ الجَيشِ وَسَبَّحُوا اللهَ بِتَرْنِيمَةِ: «سَبِّحُوا اللهَ لِأنَّهُ صالِحٌ، لأنَّ رَحمَتَهُ إلَى الأبَدِ.»

Pastaj, pasi u këshillua me popullin, caktoi ata që duhet t’i këndonin Zotit dhe duhet ta lëvdonin për shkëlqimin e shenjtërisë së tij, ndërsa ecnin përpara ushtrisë dhe thonin: "Kremtoni Zotin, sepse mirësia e tij zgjat përjetë".

22 و َلَمّا بَدَأ هَؤُلاءِ الرِّجالُ يُرَنِّمُونَ وَيُسَبِّحُونَ اللهَ ، نَصَبَ اللهُ كَميناً لشَعبِ عَمُّونَ وَمُوآبَ وَجَبَلِ ساعِيرَ الَّذِينَ هَاجَمُوا يَهُوذا، فَهُزِموا.

Kur ata filluan të këndojnë dhe të lëvdojnë, Zoti ngriti një pritë kundër bijve të Amonit dhe të Moabit dhe atyre të malit të Seirit që kishin ardhur kundër Judës, dhe mbetën të mundur.

23 و َبَدَأ العَمُّونِيُّونَ وَالمُوآبِيُّونَ يُقاتِلُونَ أهلَ جَبَلِ ساعِيرَ، فَقَضُوا عَلَيهِمْ. وَبَعدَ ذَلِكَ راحُوا يَقتُلُ أحَدُهُمُ الآخَرَ!

Bijtë e Amonit dhe të Moabit u ngritën kundër banorëve të malit të Seirit për të realizuar shfarosjen dhe shkatërrimin e tyre; mbasi kryen shfarosjen e banorëve të Seirit, ndihmuan njeri-tjetrin për të shkatërruar veten e tyre.

24 و َلَمّا وَصَلَ جَيْشُ يَهُوذا إلَى المِنطَقَةِ المُشرِفَةِ عَلَى البَرِّيَّة، نَظَرُوا إلَى جَيْشِ العَدُوِّ الكَبِيرِ، فَلَمْ يَرَوْا إلّا جُثَثاً مُلقاةً عَلَى الأرْضِ، إذْ لَمْ يَنجُ منهُمْ أحَدٌ.

Kështu kur ata të Judës arritën në lartësinë prej nga mund të kqyrej shkretëtira, u kthyen nga turma, dhe ja, nuk kishte veçse kufoma të shtrira për tokë, asnjë nuk kishte shpëtuar.

25 ف َجاءَ يَهُوشافاطُ وَجَيشُهُ وَغَنِمُوا الأشياءَ الثَّمِينَةَ الَّتِي كانَتْ مَعَ أعدائِهِمْ. فَأخَذُوا خُيُولاً وَكُنُوزاً وَمَلابِسَ وَأشْياءَ ثَمينَةً. فَأخَذَها يَهُوشافاطُ وَجَيْشُهُ لِأنفُسِهمْ. وَكانَتْ هَذِه الغَنائِمُ أثقَلَ مِنْ أنْ يَحمِلَها يَهُوشافاطُ وَجَيْشُهُ فِي يَومٍ واحِدٍ. فَأمْضَوْا ثَلاثَةَ أيّامٍ يَنقُلُونَ الغَنائِمَ.

Atëherë Jozafati dhe njerëzit e tij shkuan për të marrë plaçkën e luftës; midis tyre gjetën një sasi të madhe pasurish mbi kufomat e tyre dhe sende me vlerë; morën për vete më tepër se sa mund t’i mbartnin; iu deshën tri ditë për të marrë plaçkën, aq e shumtë ishte ajo.

26 و َفي اليَوْمِ الرّابِعِ اجْتَمَعَ يَهُوشافاطُ وَجَيْشُهُ فِي «وادِي بَرَكَةَ.» – فَقَدْ بارَكُوا اللهَ وَسَبَّحُوهُ هُناكَ. لهَذا ما زالَ النّاسُ يُطلِقُونَ عَلَى ذَلِكَ المَكانِ «وادِي بَرَكَةَ.»

Ditën e katërt u mblodhën në Luginën e Bekimit, ku bekuan Zotin; prandaj ky vend quhet Lugina e Bekimit edhe sot.

27 ث ُمَّ عادَ يَهُوشافاطُ بأهلِ يَهُوذا وَالقُدْسِ إلَى مَدينَةِ القُدْسِ. وَقَدْ فَرَّحَهُمْ اللهُ كَثِيراً بِسَبَبِ هَزِيمَةِ أعدائِهمْ.

Pastaj tërë njerëzit e Judës dhe të Jeruzalemit, me Jozafatin në krye, u nisën me gëzim për t’u kthyer në Jeruzalem, sepse Zoti u kishte dhënë shkas të gëzohen mbi armiqtë e tyre.

28 ف َجاءُوا إلَى مَدينَةِ القُدْسِ بِقَياثيرَ وَرَبابٍ وَأبواقٍ، وَتَوَجَّهُوا إلَى بَيتِ اللهِ.

Kështu hynë në Jeruzalem me harpa, me qeste dhe me bori dhe u drejtuan nga shtëpia e Zotit.

29 ف َخافَتْ كُلُّ المَمالكِ حَولَهُمْ اللهَ ، لِأنَّهُمْ سَمِعُوا أنَّ اللهَ نَفسَهُ حارَبَ أعداءَ إسْرائِيلَ.

Tmerri i Zotit ra mbi të gjitha mbretëritë e vendeve të tjera, kur mësuan që Zoti kishte luftuar kundër armiqve të Izraelit.

30 ف َاسْتَراحَتْ مَملَكَةُ يَهُوشافاطَ لِأنَّ إلَهَ يَهُوشافاطَ أراحَها مِنَ الحُرُوبِ مَعَ البِلادِ المُجاوِرَةِ. نهايَةُ حُكمِ يَهُوشافاط

Mbretëria e Jozafatit qe e qetë; Perëndia i tij i dha paqe rreth e qark.

31 ح َكَمَ يَهُوشافاطُ بِلادَ يَهُوذا. وَكانَ فِي الخامِسَةِ وَالثَّلاثِينَ منْ عُمرِهِ لَمّا اسْتَلَمَ الحُكمَ. وَحَكَمَ خَمْساً وَعِشرينَ سَنَةً فِي القُدسِ. وَاسْمُ أُمّهِ عَزُوبَةُ بِنتُ شَلْحِي.

Kështu Jozafati mbretëroi mbi Judë. Ai ishte tridhjetë e pesë vjeç kur filloi të mbretërojë, dhe mbretëroi njëzet e pesë vjet në Jeruzalem; e ëma quhej Azubah dhe ishte bija e Shihlit.

32 و َعاشَ يَهُوشافاطُ حَياةً مُستَقِيمَةً كَأبِيه آسا. وَلَمْ يَنْحَرِف عَنْ طَرِيقِ أبِيهِ. إذْ فَعَلَ يَهُوشافاطُ كُلَّ ما يُرْضِي اللهَ.

Ai ndoqi kudo rrugët e atit të tij, Asa, dhe nuk u largua prej tyre, duke bërë atë që ishtë e drejtë në sytë e Zotit.

33 ل َكنَّهُ لَمْ يَهدِمِ المُرتَفَعاتِ، وَلَمْ يُوَجِّهِ الشَّعبُ قُلُوبَهُمْ لاتِّباعِ الإلَهِ الَّذِي تَبِعَهُ آباؤهُمْ.

Megjithatë vendet e larta nuk u hoqën, sepse populli nuk e kishte akoma zemrën të kthyer në mënyrë të qëndrueshme nga Perëndia i etërve të tyre.

34 أ مّا بَقِيَّةُ أعْمالِ يَهُوشافاطُ، مِنْ أوَّلِها إلَى آخِرِها، فَهِيَ مُدَوَّنَةٌ في السِّجلّاتِ الرَّسمِيَّةِ لِياهُو بْنِ حَنانِي. وَهَذِهِ مَسَجَّلَةٌ فِي كِتاب تارِيخِ مُلُوكِ إسْرائِيلَ.

Pjesa tjetër e bëmave të Jozafatit, nga e para deri në atë të fundit, janë të shkruara në analet e Jehut, birit të Hananit, që përfshihen në librin e mbretërve të Izraelit.

35 و َبَعدَ مُدَّةٍ، عَمِلَ يَهُوشافاطُ مَلِكُ يَهُوذا مُعاهَدَةً مَعَ أخَزْيا، مَلِكِ إسْرائِيلَ الَّذِي عَمِلَ شُرُوراً.

Pas kësaj Jozafati, mbret i Judës, u lidh me Ashaziahun, mbretin e Izraelit, që vepronte me paudhësi;

36 ف َاشتَرَكَ مَعَهُ فِي إرسالِ سُفُنٍ إلَى مَدِينَةِ تَرْشِيشَ. وَصَنَعا سُفُناً فِي عِصْيُونِ جابِرَ.

ai u lidh me të për të ndërtuar anije që të shkonin në Tarshish; i pajisën anijet në Etsion-Geber.

37 ف َنَقَلَ ألِيعَزَرُ بْنُ دُوداوا المَرِيشِيُّ رِسالَةً مِنَ اللهِ إلَى يَهُوشافاطَ قالَ فِيها: «لِأنَّكَ انضَمَمْتَ إلَى أخَزْيا، سَيُحَطِّمُ اللهُ أعْمالَكَ.» فَتَحَطَّمَتْ سُفُنُ يَهُوشافاطَ وَأخَزْيا، فَلَمْ يَقدرا أنْ يُرسِلاها إلَى تَرْشِيشَ.

Atëherë Eliezeri, bir i Dodavahut nga Mareshah, profetizoi kundër Jozafatit, duke thënë: "Nga që je bashkuar me Ashaziahun, Zoti ka shkatërruar veprat e tua". Kështu anijet u shkatërruan dhe nuk arritën dot në Tarshish.