1 ا للهُ يَحتَقِرُ المِيزانَ المَغشُوشَ، وَيَفرَحُ بِمَنْ يَزِنُ بِالعَدلِ.

Peshorja e pasaktë është e neveritshme për Zotin, por peshimi i saktë i pëlqen.

2 ع ِندَما تَأتِي الكِبرِياءُ، يَأتِي مَعَها العارُ، وَمَعِ التَّواضُعِ تَأْتِي الحِكْمَةُ.

Kur vjen kryelartësia, vjen edhe turpi; por dituria është me njerëzit e thjeshtë.

3 ن َزاهَةُ المُستَقِيمِينَ تَقُودُهُمْ، أمّا انْحِرافُ المُخادِعِ فَيُدَمِّرُهُ.

Njerëzit e drejtë udhëhiqen nga ndershmëria, por ligësia e të pabesëve do t’i shkatërrojë këta.

4 ا لغِنى لا يَنفَعُ فِي يَومِ الغَضَبِ، لَكِنَّ البِرَّ يُنقِذُ مِنَ المَوتِ.

Pasuritë nuk sjellin dobi ditën e zemërimit, por drejtësia të shpëton nga vdekja.

5 ا لبِرُّ يُسَهِّلُ طَرِيقَ الرَّجُلِ البارِّ، وَأمّا الشِّرِّيرُ فَسَيَسقُطُ بِشَرِّهِ.

Drejtësia e njeriut të ndershëm i hap rrugën, por i pabesi bie për shkak të paudhësisë së tij.

6 ب ِرُّ المُستَقِيمِ يُنقِذُهُ، أمّا الغادِرونَ فيَقَعُونَ فِي فَخِّ رَغباتِهِمْ.

Drejtësia e njerëzve të drejtë i çliron këta, por njerëzit e pabesë do të kapen nga vetë ligësia e tyre.

7 ع ِندَما يَمُوتُ الشِّرِّيرُ فَإنَّ رَجاءَهُ يَمُوتُ، ولا تتحقَّقُ أمانِيهُ.

Kur vdes një i pabesë, shpresa e tij humb dhe shpresa e njerëzve të padrejtë davaritet.

8 ا لبارُّ يَنجُو مِنَ المَشاكِلِ، وَالشِّرِّيرُ يَقَعُ فِيها عِوَضاً عَنْهُ.

I drejti çlirohet nga fatkeqësia, por i pabesi i zë vendin.

9 ا لشِّرِّيرُ يُدَمِّرُ جارَهُ بِكَلامِهِ، وَبِالمَعرِفَةِ يَنجُو البارُّ.

Me gojën e tij hipokriti shkatërron të afërmin e tij, por të drejtët çlirohen për shkak të dijes së tyre.

10 ي َفرَحُ سُكّانُ المَدِينَةِ عِندَما يَنجَحُ البارُّ، وَيَبتَهِجُونَ عِندَما يَمُوتُ الشِّرِّيرُ.

Kur të drejtët begatohen, qyteti gëzohet; por kur vdesin të pabesët, dëgjohen britma gëzimi.

11 ب ِبَرَكَةِ البارِّ تَتَمَجَّدُ المَدِينَةُ، وَتُخرَبُ بِكَلامِ الشِّرِّيرِ.

Nga bekimi i njerëzve të drejtë qyteti ngrihet, por goja e të pafeve e çon në shkatërrim.

12 م َنْ يَحتَقِرُ جارَهُ لا يَفهَمُ، وَالعاقِلُ يَبقَى صامِتاً.

Kush e përbuz të afërmin e tij nuk ka mend, por njeriu i matur hesht.

13 ا لنَّمّامُ يُفشِي السِّرَّ، وَالأمِينُ يُبقِي الأمرَ سِرّاً.

Kush shkon rreth e qark duke përfolur, nxjerr sekretet, por ai që ka një shpirt besnik i fsheh ato.

14 ب ِدُونِ قِيادَةِ الحِكْمَةِ يَسقُطُ الشَّعبُ، أمّا النَّجاةُ فَبِكَثرَةِ المُشِيرِينَ.

Pa një udhëheqje të urtë populli bie, por gjen shpëtim në numrin e madh të këshilltarëve.

15 م َنْ يَكفَلْ غَرِيباً يَتَألَّمْ، وَمَنْ يَرفُضْ ذَلِكَ يَنجُ.

Kush bëhet garant për një të huaj do të pësojë dëmet e këtij veprimi, por ai që refuzon të japë dorën si garant është i sigurt.

16 ا لمَرأةُ الكَريمَةُ تَنالُ كَرامَةً، وَالرِّجالُ العُدوانِيُونَ يَنالُونَ غِنَىً بِلا كَرامَةٍ.

Gruaja e bukur fiton lavdinë dhe njerëzit e dhunshëm grumbullojnë pasuri.

17 ا لرَّحِيمُ وَاللَّطِيفُ يَنفَعُ نَفسَهُ، أمّا الرَّجُلُ القاسِي فَيُؤْذِي نَفسَهُ.

Njeriu i mëshirshëm i bën të mirë vetes, kurse njeriu mizor mundon mishin e tij.

18 ا لشِّرِّيرُ لا يَرْبَحُ شَيئاً حَقِيقِيّاً، أمّا الَّذِي يَبذُرُ البِرُّ فَينالُ مُكافَأةً حَقِيقِيَّةً.

I pabesi realizon një fitim të rremë, por ai që mbjell drejtësi do të ketë një shpërblim të sigurt.

19 ا لثّابِتُ فِي البِرِّ يُعطَى حَياةً أطوَلَ، وَالَّذِي يَتبَعُ الشَّرَّ سَيَمُوتُ.

Ashtu si drejtësia të çon në jetë, kështu ai që shkon pas të keqes gjen vdekjen.

20 ا للهُ يَكرَهُ النّاسَ الَّذِينَ يُفَكِّرُونَ بِأفكارٍ شِرِّيرَةٍ، وَيَقبَلُ الَّذِينَ يَعِيشُونَ بِاسْتَقامَةٍ.

Të çoroditurit nga zemra janë të neveritur për Zotin, por ata që janë të ndershëm në sjelljen e tyre pëlqehen nga ai.

21 ا لأشرارُ سَيُعاقَبُونَ لا مَحالَةَ، أمّا الأبرارُ وَأبناؤُهُمْ فَسَينْجُونَ.

Edhe kur i shtrëngon dorën një tjetri për një besëlidhje, njeriu i keq nuk do të mbetet i pandëshkuar, por pasardhësit e të drejtëve do të shpëtojnë.

22 ا لمَرأةُ الجَمِيلَةُ الحَمقاءُ، تُشبِهُ الخاتَمَ الذَّهَبِيَّ فِي أنْفِ الخِنْزِيرِ.

Si një unazë ari në feçkën e një derri, kështu është një grua e bukur që nuk ka mend.

23 ر َغبَةُ البارِّ هِيَ لِلخَيرِ، أمّا الأشرارُ فَرَجاؤُهُمْ يُؤَدِّي إلَى الغَيظِ.

Dëshira e të drejtëve është vetëm e mira, por shpresa e të pabesëve është zemërimi.

24 ه ُناكَ مَنْ يُعطِي بِسَخاءٍ فَيَزدادُ، وَهُناكَ مَنْ يُصبِحُ فَقِيراً لِأنَّهُ لا يُعطِي كَما يَنْبَغِي.

Ka nga ata që shkapërderdhin bujari dhe bëhen më të pasur, dhe ka nga ata që kursejnë më tepër se duhet dhe bëhen gjithnjë e më të varfër.

25 ا لكَرِيمُ سَيُصبِحُ غَنِيّاً، وَمَنْ يُعِينُ غَيرَهُ هُوَ أيضاً سَيُعانُ.

Njeriu bujar do të pasurohet dhe ai që vadit do të vaditet gjithashtu.

26 ي َكرَهُ النّاسُ مَنْ يَحْتَكِرُ القَمْحَ، وَيُبارِكُونَ مَنْ يَبِيعُهُ.

Populli mallkon atë që nuk pranon të japë grurin, por bekimi bie mbi kokën e atij që e shet.

27 م َنْ يُكافِحْ مِنْ أجلِ الخَيرِ يَجِدِ البَرَكَةَ، أمّا الباحِثُ عَنِ الشَّرِّ فَالشَّرُّ سَيَأْتِيهِ.

Kush kërkon me zell të mirën fiton dashamirësinë, por ai që kërkon të keqen, kjo do t’i bjerë mbi të.

28 م َنْ يَعتَمِدْ عَلَى غِناهُ يَسقُطْ، أمّا البارُّ فَسَيُشرِقُ مِثلَ وَرَقَةٍ خَضراءَ.

Kush ka besim në pasuritë e tij do të rrëzohet, por të drejtët do të çelin si gjethe.

29 م َنْ يُسِيءْ إلَى عائِلَتِهِ لا يَحصُلَ عَلَى شَيءٍ، وَالأحْمَقُ يَصِيرُ عَبداً لِلحَكِيمِ.

Ai që bën rrëmujë në shtëpinë e vet do të trashëgojë erën, dhe budallai do të jetë shërbëtori i atij që është i urtë nga zemra.

30 ث َمَرُ البارِّ مِثلُ شَجَرَةٍ تُعطِي الحَياةَ، وَالذي يُنْقِذُ النّاسَ بِهَذا الثَّمَرِ حَكِيمٌ.

Fryti i të drejtit është një dru i jetës, dhe ai që shtie në dorë shpirtërat është i urtë.

31 إ نْ كانَ البارُّ يَأخُذُ أُجرَةً عَلَى الأرْضِ، فَبالأَولَى الشِّرِّيرُ وَالخاطئُ.

Ja, i drejti merr shpërblimin mbi tokë, e aq më tepër i pabesi dhe mëkatari!