1 ن ُسَبِّحُكَ يا اللهُ، نُسَبِّحُكَ. قَرِيبٌ أنتَ. النّاسُ يُخْبِرُونَ عَنْ أعْمالِكَ العَجِيبَةِ.

Ne të lëvdojmë, o Perëndi, ne të lëvdojmë, sepse emri yt na është i afërt; njeriu tregon mrekullitë e tua.

2 ي َقُولُ اللهُ: «حِينَ أعقِدُ المَحكَمَةَ، فَإنِّي بِالإنْصافِ أقضِي!

Kur do të vijë koha e caktuar, unë do të gjykoj me drejtësi.

3 ق َدْ تَرتَجِفُ الأرْضُ وَسُكّانُها، لَكِنِّي أُثَبِّتها وَأدعَمُ أساساتِها. سِلاهْ

Toka dhe tërë banorët e saj shkrihen, por unë i bëj të qëndrueshme shtyllat e saj. (Sela)

4 « أنا أمَرْتُ المُتَكَبِّرِينَ بِأنْ يَكُفُّوا عَنِ التَّكَبُّرِ. وَأمُرْتُ الأشرارَ بِأنْ يَكُفُّوا عَنِ التَّباهِي بِقُوَّتِهِمْ.

U kam thënë fodullëve: "Mos u mburrni!," dhe të pabesëve: "Mos u bëni hundëpërpjetë!

5 ‹ لا تَتَحَدُّوا اللهَ بِقُوَّتِكُمْ. وَبِعَجرَفَةٍ لا تَتَكَلَّمُوا.›»

Mos e ngrini lart kokën, mos flisni me qafë të fortë".

6 ل ِأنَّ قُوَّةَ الإنسانِ لا تَأتِي مِنَ الشَّرقِ أوْ مِنَ الغَربِ أوْ مِنَ الصَّحراءِ الجَبَلِيَّةِ.

Sepse lëvdimi nuk vjen as nga lindja, as nga perëndimi, as edhe nga shkretëtira.

7 ل َكِنَّ اللهَ القاضِي هُوَ الَّذِي يُذِلُّ وَيَرفَعُ!

Sepse Perëndia është ai që gjykon; ai ul njerin dhe ngre tjetrin.

8 ف ِي يَدِ اللهِ كَأسٌ مَملُوءَةٌ نَبِيذاً أحمَرَ مَمزُوجاً بِسُمٍّ. وَسَيَسكُبُ مِنْ كَأسِهِ، وَسَيَشرَبُها أشرارُ الأرْضِ حَتَّى الثُّمالَةِ.

Sepse Zoti ka në dorë një kupë vere që shkumon dhe plot me erëza, që ai e zbraz. Me siguri tërë të pabesët e dheut do ta kullojnë dhe do të pinë deri llumin.

9 أ مّا أنا فَأحكِي الحِكايَةَ دائِماً. أشدُو تَسبِيحاً لإلَهِ يَعْقُوبَ.

Por unë do të shpall përjetë dhe do t’i këndoj lavde Perëndisë të Jakobit.

10 ي َقُولُ اللهُ: «سَأُكَسِّرُ قُوَّةَ الأشرارِ، وَسَأنصُرُ الأبرارَ.»

Dhe do të dërrmoj tërë fuqinë e të pabesëve, por fuqia e të drejtëve do të përlëvdohet.