1 و َأمَرَ اللهُ نَبِيّاً مِنْ يَهُوذا أنْ يَذهَبَ إلَى مَدِينَةِ بَيتِ إيلَ. وَكانَ يَرُبْعامُ واقِفاً عِندَ المَذبَحِ يُقَدِّمُ البَخُورَ عِندَما وَصَلَ رَجُلُ اللهِ.

Dhe ja, një njeri i Perëndisë arriti nga Juda në Bethel me urdhër të Zotit, ndërsa Jeroboami qëndronte pranë altarit për të djegur temjan.

2 و َكانَ اللهُ قَدْ أمَرَهُ أنْ يَتَنَبَّأ ضِدَّ المَذبَحِ. فَقالَ: «يا مَذبَحُ، هَذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ لَكَ: ‹سَتُرزَقُ عائِلَةُ داوُدَ بِصَبِيٍّ اسْمُهُ يُوشِيّا. سَيَذبَحُ يُوشِيّا هَذا عَلَيكَ كَهَنَةَ المُرتَفَعاتِ الَّذِينَ يُوقِدُونَ عَلَيكَ. وَسَيَحرِقُ عَلَيكَ عِظامَ النّاسِ الَّذِينَ يَحرِقُونَ البَخُورَ عَلَيكَ. حِينَئِذٍ، لا تَعُودُ تَصلُحُ لِشَيءٍ!›»

Me urdhër të Zotit klithi kundër altarit dhe tha: "Altar, altar, kështu thotë Zoti: "Ja, në shtëpinë e Davidit do të lindë një djalë, i quajtur Jozia, i cili ka për të flijuar mbi ty priftërinjtë e vendeve të larta dhe do të djegë mbi ty kocka njerëzore"".

3 و َأعطَى نَبِيُّ اللهِ عَلامَةً عَلَى أنَّ هَذَهِ النُبُوَّةَ سَتَتَحَقَّقُ. فَقالَ: «هَذِهِ هِيَ العَلامَةُ الَّتِي أخبَرَنِي اللهُ بِها. إذْ قالَ: ‹سَيَنشَقُّ المَذبَحُ، وَسَيَتَطايَرُ الرَّمادُ الَّذِي عَلَيهِ.›»

Po atë ditë dha një shenjë të mrekullueshme, duke thënë: "Kjo është shenja për të cilën foli Zoti; ja, altari do të çahet dhe hiri që është mbi të do të shpërndahet".

4 ف َسَمِعَ يَرُبْعامُ الرِّسالَةَ الَّتِي نَقَلَها رَجُلُ اللهِ عَنِ المَذبَحِ فِي بَيتِ إيلَ. فَرَفَعَ يَدَهُ عَنِ المَذبَحِ وَأشارَ إلَى الرَّجُلِ وَقالَ: «القُوا القَبْضَ عَلَى هَذا الرَّجُلِ!» وَإذْ تَفَوَّهَ بِهَذا، شُلَّتْ يَدُهُ. فَلَمْ يَستَطِعْ أنْ يُحَرِّكَها.

Kur mbreti Jeroboam dëgjoi fjalët që njeriu i Perëndisë kishte shqiptuar kundër altarit në Bethel, shtriu dorën nga altari dhe tha: "Kapeni!". Por dora që Jeroboami kishte shtrirë kundër tij u tha dhe nuk mundi më ta tërheqë.

5 و َانْشَقَّ المَذبَحُ، وَتَطايَرَ الرَّمادُ الَّذِي كانَ عَلَيهِ. كانَتْ هَذِهِ هِيَ العَلامَةُ الَّتِي أعطاها اللهُ لِرَجُلِ اللهِ.

Përveç kësaj, altari u ça dhe hiri i tij u shpërnda, sipas shenjës që njeriu i Perëndisë kishte dhënë me urdhër të Zotit.

6 ح ِينَئِذٍ، قالَ يَرُبْعامُ لِرَجُلِ اللهِ: «أرجُو أنْ تُصَلِّيَ لإلَهِكَ مِنْ أجلِي، وَاطلُبْ إلَيهِ أنْ يُشفِيَ ذِراعِيَ.» فَتَضَرَّعَ رَجُلُ اللهِ إلى اللهِ ، فَشُفِيَتْ يَدُ المَلِكِ، وَعادَتْ كَما كانَتْ.

Atëherë mbreti iu drejtua njeriut të Zotit dhe i tha: Oh, lutju shumë Zotit, Perëndisë tënd, dhe lutu për mua, deri sa të më ripërtërihet dora". Njeriu i Perëndisë iu lut shumë Zotit dhe mbretit iu ripërtëri dora, ashtu siç ishte më parë.

7 ث ُمَّ قالَ المَلِكُ لِرَجُلِ اللهِ: «تَفَضَّلْ مَعِي إلَى بَيتِي. وَكُلْ مَعِي. وَسَأُعطِيكَ هَدِيَّةً.»

Atëherë mbreti i tha njeriut të Perëndisë: "Eja në shtëpi bashkë me mua që ta marrësh veten; do të të bëj edhe një dhuratë".

8 ل َكِنَّ رَجُلَ اللهِ قالَ لِلمَلِكِ: «لَنْ أدخُلَ بَيتَكَ مَعَكَ، حَتَّى لَوْ أعطَيتَنِي نِصفَ مَملَكَتِكَ! وَلَنْ آكُلَ أوْ أشرَبَ شَيئاً فِي هَذا المَكانِ.

Por njeriu i Perëndisë iu përgjigj mbretit: "Edhe sikur të më jepje gjysmën e shtëpisë sate, unë nuk do të vija me ty dhe as do të haja bukë e as do të pija ujë në këtë vend,

9 ف َقَدْ أمَرَنِي اللهُ فَقالَ: ‹لا تَأْكُلْ وَلا تَشْرَبْ، وَلا تَرجِعْ فِي الطَّرِيقِ الَّذِي تَذهَبُ فِيهِ.›»

sepse kështu më ka urdhëruar Zoti: "Ti nuk do të hash bukë as do të pish ujë dhe nuk do të kthehesh nga rruga që ke përshkuar kur shkove".

10 ف َرَجِعَ مِنْ طَرِيقٍ آخَرَ، وَلَيسَ مِنَ الطَّرِيقِ الَّذِي جاءَ مِنْهُ إلَى بَيتَ إيلَ.

Kështu ai shkoi nëpër një rrugë tjetër dhe nuk u kthye nëpër rrugën që kishte përshkuar kur vajti në Bethel.

11 و َكانَ يَسكُنُ فِي بَيتَ إيلَ نَبِيٌّ شَيخٌ. فَجاءَ إلَيهِ أولادُهُ وَأخبَرُوهُ بِما فَعَلَهُ رَجُلُ اللهِ فِي بَيتِ إيلَ، وَأعلَمُوهُ أيضاً بِما قالَهُ لِلمَلِكِ يَرُبْعامَ.

Në Bethel banonte një profet plak; bijtë e tij shkuan e treguan tërë atë që njeriu i Perëndisë kishte bërë atë ditë në Bethel dhe i treguan atit të tyre fjalët që ai i kishte thënë mbretit.

12 ف َسَألَهُمُ النَّبِيُّ الشَّيخُ: «فِبأيِّ طَرِيقٍ سارَ عِندَما انصَرَفَ؟» فَأخبَرَهُ أولادُهُ أيَّ طَرِيقٍ سَلَكَ رَجُلُ اللهِ.

I ati i pyeti ata: "Nëpër çfarë rruge iku?". Ç’është e vërteta, bijtë e tij e kishin parë nëpër çfarë rruge kishte shkuar njeriu i Perëndisë i ardhur nga Juda.

13 ف َطَلَبَ النَّبِيُّ الشَّيخُ إلَى أبْنائِهِ أنْ يُسرِجُوا لَهُ حِمارَهُ، فَأسرَجُوهُ لَهُ. فَرَكِبَهُ وَانطَلَقَ.

Atëherë ai u tha bijve të tij: "Më shaloni gomarin". I shaluan gomarin dhe ai hipi mbi të;

14 ف َلَحِقَ النَّبِيُّ الشَّيخُ بِرَجُلِ اللهِ. فَوَجَدَهُ جالِساً تَحتَ شَجَرَةِ بَلُّوطٍ. فَسَألَهُ: «هَلْ أنتَ رَجُلُ اللهِ الَّذِي جاءَ مِنْ يَهُوذا؟» فَأجابَهُ نَبِيُّ اللهِ: «نَعَمْ، أنا هُوَ.»

e ndoqi njeriun e Perëndisë dhe e gjeti ulur nën një lis dhe i tha: "A je ti njeriu i Perëndisë që ka ardhur nga Juda?". Ai iu përgjigj: "Jam unë".

15 ف َقالَ النَّبِيُّ الشَّيخُ: «تَفَضَّلْ إلَى البَيتِ وَكُلْ مَعِي.»

Atëherë profeti plak i tha: "Eja në shtëpinë time për të ngrënë diçka".

16 ف َأجابَ: «لا أقدِرُ أنْ أرجِعَ مَعَكَ، وَلا أنْ أدخُلَ بَيتَكَ، وَلا أن آكُلَ وَأشْرَبَ مَعَكَ فِي هَذا المَكانِ.

Por ai u përgjigj: "Nuk mund të kthehem prapa as të vij me ty, nuk mund të ha bukë dhe të pi ujë me ty në këtë vend,

17 ف َقَدْ قالَ اللهُ لِي: ‹لا تَأْكُلْ وَلا تَشْرَبْ شَيئاً فِي هَذا المَكانِ. وَلا تَرجِعْ فِي الطَّرِيقِ الَّذِي تَذهَبُ فِيهِ.›»

sepse Zoti më ka thënë: "Ti atje nuk do të hash bukë as do të pish ujë, dhe nuk do të kthehesh nëpër rrugën e përshkuar kur shkove".

18 ف َقالَ النَّبِيُّ الشَّيخُ: «وَأنا أيضاً نَبِيٌّ مِثلُكَ.» وَكَذَبَ عَلَيهِ فَقالَ: «ظَهَرَ لِي مَلاكٌ مِنَ اللهِ ، وَأمَرَنِي بِأنْ آتِيَ بِكَ إلَى بَيتِي لِتَأْكُلَ وَتَشْرَبَ مَعِي.»

Tjetri i tha: "Edhe unë jam profet si ti; dhe një engjëll më ka folur nga ana e Zotit, duke thënë: "Merre me vete në shtëpinë tënde që të hajë bukë dhe të pijë ujë"". Por ai gënjente.

19 ف َذَهَبَ رَجُلُ اللهِ مَعَ النَّبِيِّ الشَّيخِ إلَى بَيتِهِ، وَأكَلَ وَشَرِبَ مَعَهُ.

Kështu njeriu i Perëndisë u kthye prapa bashkë me të dhe hëngri bukë në shtëpinë e atij dhe piu ujë.

20 و َأثناءَ جُلُوسِهِما عَلَى المائِدَةِ، كَلَّمَ اللهُ النَّبِيَّ الشَّيخَ.

Ndërsa ishin ulur në tryezë, fjala e Zotit iu drejtua profetit që e kishte kthyer prapa;

21 ف َكَلَّمَ النَّبِيُّ الشَّيخُ رَجُلَ اللهِ الَّذِي مِنْ يَهُوذا، فَقالَ: «يَقُولُ اللهُ إنَّكَ لَمْ تُطِعِ كَلِمَةَ اللهِ ، وَلَمْ تَحْفَظْ وَصِيَّتَهُ لَكَ،

dhe ai i thirri njeriut të Perëndisë të ardhur nga Juda, duke thënë: Kështu flet Zoti: "Me qenë se nuk iu binde urdhërit të Zotit dhe nuk respektove porosinë e Zotit, Perëndisë tënd, që të kishte dhënë,

22 ب َلْ رَجِعْتَ وَأكَلْتَ وَشَرِبْتَ فِي المَكانِ الَّذِي أمَرَكَ بِأنْ لا تَأْكُلَ أوْ تَشرَبَ. لِهَذا لَنْ تُدفَنَ جُثَّتُكَ فِي مَقبَرَةِ عائِلَتِكَ.»

por u ktheve prapa dhe hëngre bukë e pive ujë në vendin që Zoti të pati thënë: "Mos ha bukë e mos pi ujë," kufoma jote nuk ka për të hyrë në varret e prindërve të tu".

23 و َأنهَى رَجُلُ اللهِ طَعامَهُ وَشَرابَهُ. ثُمَّ أسرَجَ النَّبِيُّ الشَّيخُ حِمارَ النَّبِيِّ الَّذِي مِنْ يَهُوذا، فَرَكِبَهُ وَانْطَلَقَ.

Kur mbaroi së ngrëni dhe së piri, profeti që e kishte kthyer prapa i shaloi gomarin.

24 و َفِي طَرِيقِ عَودَتِهِ، هاجَمَهُ أسَدٌ وَقَتَلَهُ. فَكانَتْ جُثَّةُ النَّبِيِّ مُلقاةً عَلَى الطَّرِيقِ بَينَما كانَ الحِمارُ وَالأسَدُ واقِفَينِ قُرْبَها.

Kështu ai u nis, por një luan i doli rrugës dhe e vrau. Kufoma e tij u hodh në mes të rrugës, ndërsa gomari i qëndronte afër dhe vetë luani mbeti pranë kufomës.

25 ف َرَأى بَعضُ المارِّينَ مِنْ ذَلِكَ الطَّرِيقِ الجُثَّةَ وَالأسَدَ إلَى جانِبِها. فَجاءُوا إلَى المَدِينَةِ الَّتِي كانَ يَسكُنُها النَّبِيُّ الشَّيخُ. وَقَصُّوا ما رَأَوْهُ فِي الطَّرِيقِ.

Disa njerëz kaluan andej dhe panë kufomën të hedhur në rrugë dhe luanin që rrinte afër kufomës; ata shkuan dhe e treguan këtë gjë në qytetin ku banonte profeti plak.

26 ف َلَمّا سَمِعَ النَّبِيُّ الَّذِي أرجَعَهُ مِنْ طَرِيقِهِ بِما حَدَثَ، قالَ: «ذَلِكَ رَجُلُ اللهِ الَّذِي لَمْ يُطِعْ وَصِيَّةَ اللهِ. فَأرسَلَ اللهُ أسَداً مَزَّقَهُ وَقَتَلَهُ حَسَبَ قَولِ اللهِ.»

Sa e dëgjoi profeti që e kishte kthyer prapa, ai tha: "Éshtë njeriu i Perëndisë, që nuk iu bind urdhërit të Zotit; për këtë arësye Zoti e ka lënë në kthetrat e një luani, që e ka shqyer dhe vrarë, sipas fjalës që kishte thënë Zoti".

27 ث ُمَّ قالَ النَّبِيُّ لِأولادِهِ: «أسْرِجُوا حِمارِيَ.» فَأسرَجُوا لَهُ حِمارَهُ.

Pastaj iu drejtua bijve të tij dhe u tha: "Më shaloni gomarin". Ata ia shaluan.

28 ف َذَهَبَ النَّبِيُّ الشَّيخُ فَوَجَدَ الجُثَّةَ مُلقاةً عَلَى الطَّرِيقِ. وَكانَ الحِمارُ وَالأسَدُ ما يَزالانِ واقِفَينِ قُرْبَها. وَلَمْ يَلْتَهِمِ الأسَدُ الجُثَّةَ وَلا آذَى الحِمارَ.

Kështu ai u nis dhe e gjeti kufomën të hedhur në mes të rrugës, ndërsa gomari dhe luani rrinin afër kufomës; luani nuk e kishte ngrënë kufomën as kishte shqyer gomarin.

29 ف َرَفَعَ النَّبِيُّ الشَّيخُ جُثَّةَ رَجُلِ اللهِ، وَوَضَعَها عَلَى حِمارِهِ وَرَجِعَ بِها إلَى المدينةِ لكي يبكي عَلَى النبي ثُمَّ يَدفِنَ جُثَّتَهُ.

Profeti mori kufomën e njeriut të Perëndisë, e ngarkoi mbi gomarin dhe u kthye; kështu profeti plak u kthye në qytet për ta vajtuar dhe për ta varrosur.

30 ف َدَفَنَ الجُثَّةَ فِي مِقْبَرَةِ عائِلَتِهِ. وَبَكَى عَلَيهِ: «آهٍ يا أخِي. كَمْ أنا حَزِينٌ عَلَيكَ.»

E vendosi kufomën në varrin e tij; dhe filluan ta qajnë, duke thënë: Oh, vëllai im!!".

31 و َبَعدَ أنْ دَفَنَهُ، قالَ لِأولادِهِ: «عِندَما أمُوتُ، ادفِنُونِي فِي هَذا القَبْرِ مَعَ رَجُلِ اللهِ. وَضَعُوا عِظامِي بِجانِبِ عِظامِهِ.

Mbas varrimit, profeti plak u tha bijve të tij: "Kur të vdes unë, më varrosni në varrin e njeriut të Perëndisë; m’i vini kockat pranë kockave të tij.

32 ف َمِنَ المُؤَكَّدِ أنْ يَتَحَقَّقَ ما تَكَلَّمَ بِهِ اللهُ عَلَى لِسانِهِ عَنْ بَيتِ إيلَ وَعَنِ المُرتَفَعاتِ فِي المُدُنِ الأُخرَى مِنَ السّامِرَةِ.»

Sepse me siguri do të vërtetohet fjala e thënë prej tij me urdhër të Zotit kundër altarit të Bethelit dhe kundër tërë shenjtërorëve të vendeve të larta në qytetet e Samarisë".

33 ل َكِنَّ ما حَدَثَ لَمْ يُغَيِّرْ يَرُبْعامَ. فَاسْتَمَرَّ فِي السَّيرِ فِي طَرِيقِ الشَّرِّ. وَاسْتَمَرَّ فِي اختِيارِ كَهَنَةٍ مِنْ عَشائِرَ مُختَلِفَةٍ لِيَخدِمُوا فِي المُرتَفَعاتِ. فَكانَ كُلُّ مَنْ أرادَ يَصِيرُ كاهِناً.

Mbas kësaj ngjarjeje, Jeroboami nuk u tërhoq nga rruga e tij e keqe, por bëri priftërinj të tjerë për vendet e larta, duke i marrë nga çdo shtresë personash; kushdo që e dëshironte, shenjtërohej prej tij dhe bëhej prift i vendeve të larta.

34 ك انَتْ تِلْكَ خَطِيَّةَ عائِلَةِ يَرُبْعامَ الَّتِي جَلَبَتِ الدَّمارَ عَلَى عائلتِه ومَملَكَتِهِ.

Ky qe mëkati i shtëpisë së Jeroboamit, që shkaktoi shkatërrimin e saj dhe shfarosjen e saj nga faqja e dheut.