1 و َحَدَثَ الأمرُ نَفسُهُ فِي مَدِينَةِ إيقُونِيَّةَ أيضاً، حَيثُ دَخَلَ بُولُسُ وَبَرنابا إلَى المَجمَعِ اليَهُودِيِّ وَتَكَلَّما، فَآمَنَ عَدَدٌ كَبِيرٌ مِنَ اليَهُودِ وَاليُونانِيِّينَ.

Ndodhi që edhe në Antioki ata hynë në sinagogën Ejudenjve dhe folën në mënyrë të tillë, sa një turmë e madhe Judenjsh dhe Grekësh besuan,

2 أ مّا اليَهُودُ الَّذِينَ رَفَضُوا أنْ يُؤمِنُوا فَقَدْ هَيَّجُوا غَيرَ اليَهُودِ وَحَرَّضُوهُمْ عَلَى الإخوَةِ.

Porjudenjtë që nuk besuan i nxitën dhe i acaruan shpirtrat e johebrenjve kundër vëllezërve.

3 و َبَقِيَ بُولُسُ وَبَرنابا هُناكَ فَترَةً طَوِيلَةً. وَكانا يَتَكَلَّمانِ بِشَجاعَةٍ عَنِ الرَّبِّ. وَأيَّدَ الرَّبُّ رِسالَةَ نِعمَتِهِ بِأنْ سَمَحَ بِأنْ تَجرِيَ مُعجِزاتٌ وَعَجائِبُ عَلَى أيدِيهِما.

Ata, pra, qëndruan shumë kohë atje, duke folur lirisht në Zotin, i cili jepte dëshmi fjalës së hirit të tij, duke lejuar që me anë të duarve të tyre të bëheshin shenja dhe mrekulli.

4 و َانقَسَمَ أهلُ المَدِينَةِ ما بَينَ مُؤَيِّدٍ لِليَهُودِ وَما بَينَ مُؤَيِّدٍ لِلرَّسُولَينِ.

Por popullsia e qytetit u nda: disa mbanin anën e Judenjve dhe të tjerë atë të apostujve.

5 و َتَحَرَّكَ غَيرُ اليَهُودِ وَاليَهُودُ جَمِيعاً مَعَ قادَتِهِمْ لِلإساءَةِ إلَيهِما وَرَجمِهِما.

Por kur u bë një orvatje nga ana e johebrenjve dhe e Judenjve me krerët e tyre për t’i keqtrajtuar apostujt dhe për t’i vrarë me gurë,

6 غ َيرَ أنَّهُما عَلِما بِهَذا، وَهَرَبا إلَى مَدِينَتَيْ لِستَرَةَ وَدَربَةَ فِي مُقاطَعَةِ لِيكَأُونِيَّةَ وَالمِنطَقَةِ المُحِيطَةِ.

ata e morën vesh dhe ikën në qytetet e Likaonisë: në Listra, në Derbë dhe në krahinën përreth,

7 و َهُناكَ استَمَرّا يُبَشِّرانِ. فِي لِستَرَةَ وَدَرْبَة

dhe atje vazhduan të ungjillëzonin.

8 و َكانَ يَجلِسُ فِي لِستَرَةَ رَجُلٌ عاجِزُ القَدَمَيْنِ. لَمْ يَكُنْ قَدْ مَشَىْ عَلَىْ قَدَميهِ قَطُّ لأنَّهُ وُلِدَ كَسِيحاً.

Dhe në Listra ishte një njeri me këmbë të paralizuara, që rrinte gjithnjë ndenjur dhe nuk kishte ecur kurrë, sepse ishte sakat që nga barku i së ëmës.

9 س َمِعَ هَذا الرَّجُلُ بُولُسَ وَهُوَ يَتَكَلَّمُ. فَوَجَّهَ بُولُسُ نَظَرَهُ إلَيهِ، وَرَأى أنَّ لَدَيهِ إيماناً لِكَي يُشفَى.

Ky e dëgjoi duke folur Palin, i cili nguli sytë mbi të dhe pa se ai kishte besim për t’u shëruar,

10 و َقالَ بُولُسُ بِصَوتٍ مُرتَفِعٍ: «قِفْ مُنتَصِباً عَلَى قَدَمَيكَ!» فَقَفَزَ وَأخَذَ يَمشِي.

dhe tha me zë të lartë: “Çohu në këmbë!.” Dhe ai hovi lart dhe nisi të ecë.

11 ف َلَمّا رَأى الجَمعُ ما فَعَلَهُ بُولُسُ، رَفَعُوا أصواتَهُمْ بِلُغَةِ مُقاطَعَةِ لِيكَأُونِيَّةَ وَقالُوا: «أصبَحَ الآلِهَةُ كَالنّاسِ وَنَزَلُوا إلَينا!»

Turma, kur pa ç’kishte bërë Pali, e ngriti zërin duke thënë në gjuhën likaonike: “Perënditë zbritën ndër ne, në trajtë njeriu.”

12 و َسَمُّوا بَرنابا «زَفْسَ،» أمّا بُولُسُ فَسَمَّوْهُ «هَرْمَسَ» لِأنَّهُ كانَ المُبادِرَ فِي الكَلامِ.

Dhe e quanin Barnabën Jupiter, Palin Mërkur, sepse ai fliste më shumë.

13 و َأحضَرَ كاهِنُ زَفْسَ، الَّذِي كانَ مَعبَدُهُ عِندَ مَدخَلِ المَدِينَةِ، ثِيراناً وَأكالِيلَ إلَى بَوّاباتِ المَدِينَةِ. فَقَدْ أرادَ هُوَ وَالجَمعُ أنْ يُقَدِّمُوا ذَبائِحَ لَهُما.

Atëherë prifti i Jupiterit, që e kishte tempullin në hyrje të qytetit të tyre, solli dema me kurora pranë portave dhe donte të ofronte një flijim bashkë me turmën.

14 ل َكِنْ لَمّا سَمِعَ الرَّسُولانِ بَرنابا وَبُولُسَ بِهَذا، مَزَّقا ثِيابَهُما، وَاندَفَعا إلَى الجَمعِ وَهُما يَصرُخانِ:

Por apostujt Barnaba dhe Pal, kur dëgjuan këtë, i grisën rrobat e tyre dhe u turrën në mes të turmës, duke thirrur e duke thënë:

15 « أيُّها الرِّجالُ، لِماذا تَفعَلُونَ هَذا؟ إنَّنا نَحنُ أيضاً بَشَرٌ مِثلُكُمْ. وَنَحنُ هُنا لِكَي نَنْقِلَ لَكُمُ البُشْرَى، وَنُبعِدَكُمْ عَنْ هَذِهِ الأُمُورِ التّافِهَةِ إلَى الإلَهِ الحَيِّ الَّذِي خَلَقَ السَّماءَ وَالأرْضَ وَالبَحرَ وَكُلَّ ما فِيها.

“O burra, pse bëni këto gjëra? Edhe ne jemi njerëz me të njëjtën natyrë si ju, dhe po ju shpallim lajmin e mirë, që ju nga këto gjëra të kota të ktheheni te Perëndia e gjallë që ka bërë qiellin, dheun, detin dhe të gjitha gjërat që janë në ta.

16 ل َقَدْ سَمَحَ لِلشُّعُوبِ فِي الأزمِنَةِ الغابِرَةِ بِأنْ يَعِيشُوا كَما يَحلُو لَهُمْ.

Në brezat që shkuan ai la që të gjitha kombet të ndjekin rrugët e tyre;

17 ل َكِنَّهُ لَمْ يَترُكْكُمْ دُونَ أدِلَّةٍ تَشهَدُ لَهُ، لِأنَّهُ يَصنَعُ لَكُمْ خَيراتٍ كَثِيرَةً. فَهُوَ يُعطِيكُمْ أمطاراً مِنَ السَّماءِ وَمَحاصِيلَ فِي أوقاتِها. وَهُوَ يُزَوِّدُكُمْ بِالطَّعامِ وَيَملأُ قُلُوبَكُمْ بِالفَرَحِ.»

por nuk e la veten e vet pa dëshmi, duke bërë mirë, duke na dhënë shira prej qiellit dhe stinë të frytshme dhe duke i mbushur zemrat tona me ushqim dhe gëzim.”

18 و َرُغمَ كَلامِهِما هَذا، فَإنَّهُما لَمْ يَستَطِيعا مَنعَ النّاسِ مِنْ تَقدِيمِ الذَّبائِحِ إلّا بَعدَ جَهدٍ كَبِيْرٍ.

Duke thënë këto gjëra, mundën t’i ndalin me vështirësi turmat që të mos u bëjnë flijim.

19 ث ُمَّ جاءَ بَعضُ اليَهُودِ مِنْ مَدِينَتَيْ أنطاكِيَةَ وَإيقُونِيَةَ، وَاستَمالُوا الجُمُوعَ إلَى جانِبِهِمْ. فَرَجَمُوا بُولُسَ وَجَرُّوهُ إلَى خارِجِ المَدِينَةِ ظانِّيْنَ أنَّهُ مَيِّتٌ.

Por në atë kohë erdhën disa Judenj nga Antiokia dhe nga Ikoni; ata, mbasi ia mbushën mendjen turmës, e gjuajtën me gurë Palin dhe, duke menduar se kishte vdekur, e tërhoqën zvarrë jashtë qytetit.

20 و َعِندَما تَجَمَّعَ التَّلاميذُ حَولَهُ، نَهَضَ بُولُسُ وَدَخَلَ المَدِينَةَ. وَفِي اليَومِ التّالِي ذَهَبَ مَعَ بَرنابا إلَى مَدِينَةِ دَربَةَ. العَودَةُ إلَى أنطاكِيَةَ فِي سُورِيَّة

Por, kur dishepujt u mblodhën rreth tij, ai u ngrit dhe hyri në qytet; dhe të nesërmen u nis me Barnabën për në Derbë.

21 و َبَشَّرا فِي تِلكَ المَدِينَةِ وَتَلْمَذا كَثِيرِينَ، ثُمَّ عادا إلَى لِستَرَةَ وَإيقُونِيَةَ وَأنطاكِيَةَ.

Dhe, mbasi ungjillëzuan atë qytet dhe bënë shumë dishepuj, u kthyen në Listra, në Ikon dhe në Antioki,

22 و َكانَ يُقَوِّيانِ نُفُوسَ التَّلامِيذِ وَيُشَجِّعانِهِمْ عَلَى أنْ يَستَمِرُّوا فِي الإيمانِ. وَقالا لَهُمْ: «يَنبَغِي أنْ نَدخُلَ فِي مُلكِ اللهِ بِمُعاناةٍ كَثِيرَةٍ.»

duke fuqizuar shpirtërat e dishepujve dhe duke i këshilluar që të ngulmojnë në besim, dhe duke thënë se me shumë pikëllime duhet të hyjmë në mbretërinë e Perëndisë.

23 ث ُمَّ عَيَّنا شُيُوخاً فِي كُلِّ كَنِيسَةٍ، وَصَلَّيا وَصاما لِكَيْ يَحفَظَهُمُ الرَّبُّ الَّذي آمَنوا بِهِ.

Dhe mbasi caktuan për ta pleqtë në çdo kishë, u lutën dhe agjëruan, i lanë në dorën e Zotit, në të cilin kishin besuar.

24 و َبَعدَ أنِ اجتازا بِيسِيدِيَّةَ، وَصَلا إلَى بَمفِيلِيَّةَ.

Dhe, mbasi e përshkuan Pisidinë, ardhën në Panfili.

25 ث ُمَّ تَكَلَّما بِالرِّسالَة فِي بَرجَةَ، وَبَعدَ ذَلِكَ نَزَلا إلَى أتّالِيَةَ.

Dhe, mbasi e shpallën fjalën në Pergë, zbritën në Atali.

26 و َمِنْ هُناكَ أبحَرا إلَى أنطاكِيَةَ، وَهيَ المَدينَةُ الَّتي كانَ الإخوَةُ قَدْ أرسَلاهُما مِنْها بِنِعمَةِ اللهِ لإنجازِ الخِدمَةِ المُوكَلَةِ لَهُما، وَقَدْ أنجَزاها الآنَ بِالفِعلِ.

Pastaj që andej lundruan për në Antioki, prej nga ishin rekomanduar në hir të Perëndisë për veprën që posa kishin kryer.

27 و َعِندَما وَصَلا، جَمَعا شَعبَ الكَنِيسَةِ، وَأخبَراهُمْ بِما عَمِلَ اللهُ مَعَهُمْ. وَقالا لَهُمْ إنَّ اللهَ قَدْ فَتَحَ بابَ الإيمانِ لِغَيرِ اليَهُودِ.

Si arritën atje, mblodhën kishën dhe treguan ç’gjëra të mëdha kishte kryer Perëndia me anë të tyre dhe si u kishte hapur johebrenjve derën e besimit.

28 و َأقاما مَعَ التَّلامِيذِ مُدَّةً غَيْرَ قَصِيرَةٍ.

Dhe qëndruan atje me dishepujt mjaft kohë.