1 ف ِي ذَلِكَ الوَقتِ، سَيُغَنُّونَ هَذِهِ الأُغنِيَةَ فِي أرْضِ يَهُوذا: لَنا مَدِينَةٌ عَظِيمَةٌ، لَها أسوارٌ قَوِيَّةٌ، لَكِنَّ اللهَ هُوَ الَّذِي يُخَلِّصُنا.

Atë ditë do të këndohet kjo këngë në vendin e Judës: "Ne kemi një qytet të fortë; Perëndia ka vënë shpëtimin për mure dhe për bastione.

2 ا فتَحُوا البَوّاباتِ، وَدَعُوا الأُمَّةَ الصّالِحَةَ تَدخُلْ، الأُمَّةَ الَّتِي تُحافِظُ عَلَى أمانَتِها.

Hapni portat dhe le të hyjë kombi i drejtë, që ruan besnikërinë".

3 أ نتَ تُعطِي سَلاماً لِلمُتَّكِلِينَ عَلَيكَ، لأنَّهُمْ يَثِقُونَ بِكَ.

Mëndjes që pushon te ti, ti i ruan një paqe të përsosur, sepse kjo ka besim te ti.

4 ث ِقُوا باللهِ دائِماً، لأنَّ اللهَ ياه صَخرَةٌ أبَدِيَّةٌ.

Kini besim te Zoti përjetë, sepse Zoti, po, Zoti është shkëmbi i përjetshëm.

5 ل أنَّهُ أذَلَّ السّاكِنِينَ فِي العُلَى. يُذِلُّ المَدِينَةَ المُرتَفِعَةَ. يُذِلُّها إلَى الأرْضِ، يَطرَحُها إلَى التُّرابِ.

Ai ka përulur ata që rrinin lart, ka ulur qytetin e lartë, e ka ulur deri në tokë, e ka hedhur në pluhur;

6 أ قدامُ الفُقَراءِ وَالمَظلُومِينَ سَتَدُوسُها.

këmbët e shkelin, pikërisht këmbët e të varfërit dhe hapat e mjeranëve.

7 ط َرِيقُ الأبرارِ مُستَقِيمٌ، أيُّها الإلَهُ البارُّ، أنتَ تُمَهِّدُ طَرِيقَ الأبرارِ.

Rruga e të drejtit është e drejtë; o Perëndi i drejtë, ti sheshon shtegun e të drejtit.

8 ن َنتَظِرُ طَرِيقَ عَدلِكَ يا اللهُ. تَشتاقُ نُفُوسُنا أنْ تَذكُرَ اسْمَكَ وَأنْ تَتَذَكَّرَكَ.

Po, në rrugën e gjykimeve të tua, o Zot, ne të kemi pritur. Dëshira e shpirtit tonë i drejtohet emrit tënd dhe kujtimit tënd.

9 ف ِي اللَّيلِ، نَفسِي تَشتاقُ إلَيكَ، وَفِي الفَجرِ، رُوحِي فِي داخِلِي تَطلُبُكَ. لأنَّهُ عِندَما تَأتِي أحكامُكَ عَلَى الأرْضِ، سَيَتَعَلَّمُ سُكّانُ المَسكُونَةِ حَياةَ البِرِّ.

Me shpirtin tim të dëshiroj natën, po, me frymën që është brenda meje të kërkoj në mëngjes herët; sepse kur shfaqen gjykimet e tua mbi tokë, banorët e botës mësojnë drejtësinë.

10 و َإنْ رُحِمَ الأشرارُ، فَإنَّهُمْ لا يَتَعَلَّمُونَ حَياةَ البِرِّ. فِي أرْضِ المُستَقِيماتِ يَكُونُونَ مُلتَوِينَ، وَلَنْ يَرَوا جَلالَ اللهِ.

Në rast se falet i pabesi, ai nuk do ta mësojë drejtësinë; ai do të veprojë në mënyrë të çoroditur në vendin e ndershmërisë dhe nuk do të mund të shikojë madhështinë e Zotit.

11 ي ا اللهُ ، يَدُكَ مَرْفُوعَةٌ لِمُعاقَبَتِهِمْ، لَكِنَّهُمْ لا يَرَونَ ذَلِكَ. لَيتَهُمْ يَرَوْنَ غَيرَتَكَ عَلَى شَعبِكَ وَيَخجَلُونَ. لِتَأكُلْهُمُ النّارُ المُعَدَّةُ لأعْدائِكَ.

O Zot, dora jote është ngritur, por ata nuk e shohin. Por ata do ta shohin zellin tënd për popullin tënd dhe do të mbeten të hutuar; po, zjarri i armiqve të tu do t’i përpijë.

12 ي ا اللهُ ، أنتَ سَتُعطِينا سَلاماً، فَكُلٌّ ما نَجَحْنا بِهِ، إنَّما أنتَ صَنَعْتَهُ لَنا. حَياةٌ جَدِيدَةٌ مِنَ الله

O Zot, ti do të vendosësh paqen për ne, sepse ti kryen për ne çdo vepër tonën.

13 ي ا إلَهُنا ، قَدْ حَكَمَنا أسيادٌ غَيرُكَ، وَلَكِنَّنا نَتَذَكَّرُ اسْمَكَ.

O Zot, Perëndia ynë, zotër të tjerë, veç teje, na kanë sunduar; por vetëm për ty të mbajmë mend emrin.

14 ا لأمواتُ لا يَعِيشُونَ، وَأرواحُ المَوتَى لا تَقُومُ مِنَ المَوتِ. لِذَلِكَ عاقِبْهُمْ وَافنِهِمْ، وَامْحُ كُلَّ ذِكرٍ لَهُمْ.

Të vdekurit nuk do të rijetojnë më, ata që shkuan nuk do të vijnë më; prandaj ti i ke ndëshkuar, ke shkatërruar dhe ke zhdukur çdo kujtim të tyre.

15 ن َمَّيْتَ شَعبَكَ يا اللهُ ، نَمَّيْتَ شَعبَكَ فَتَمَجَّدتَ! وَوَسَّعتَ حُدُودَ الأرْضِ مِنْ كُلِّ الجِهاتِ.

Ti e ke rritur kombin, o Zot, e ke rritur kombin, je përlëvduar; i ke zgjeruar tërë kufijtë e vendit.

16 ي ا اللهُ ، طَلَبنا مَعُونَتَكَ فِي ضِيقِنا، وَصَرَخنا صَرَخاتٍ مَكتُومَةً عِندَما أدَّبتَنا.

O Zot, në çastet e fatkeqësisë të kanë kujtuar, kanë bërë një lutje kur ndëshkimi yt po i godiste.

17 ه َكَذا صِرنا بِسَبَبِ تَأدِيبِكَ يا اللهُ ، مِثلَ امْرأةٍ تَلِدُ، تَتَلَوَّى وَتَصرُخُ فِي ألَمِها.

Ashtu si një grua me barrë që është gati për të lindur dhe përpëlitet dhe ulërin nga të prerat që ka, kështu kemi qenë ne para teje, o Zot.

18 ح َبِلْنا وَكُنّا نَتَلَوَّى، وَوَلَدْنا الرِّيحَ فَقَطْ. لَمْ نُخَلِّصِ الأرْضَ، وَلَمْ نَلِدْ سُكّانَ المَسكُونَةِ.

Jemi ngjizur, kemi ndjerë dhembjet, ashtu sikur të kishim për të lindur, por ishte vetëm erë; nuk i kemi dhënë asnjë shpëtim vendit dhe banorët e botës nuk kanë rënë.

19 ي َقُولُ اللهُ: «أمواتُكُمْ سَيَحْيَوْنَ، جُثَثُكُمْ سَتُقُومُ مِنَ المَوتِ. اسْتَيقِظُوا وَغَنُّوا بِفَرَحٍ يا ساكِنِي التَّرابِ، لأنَّ النَّدَى الَّذِي يُغَطِّيكُمْ هُوَ نَدَى الصَّباحِ. سَتَرَوْنَ وَقتاً جَدِيداً قادِماً، حِينَ تُصعِدُ الأرْضُ أرْواحَ الأمْواتِ الَّتِي فِيها.» الدَّينُونَةُ مُكافَأةٌ أوْ عِقاب

Të vdekurit e tu do të rijetojnë, bashkë me kufomën time, do të ringjallen. Zgjohuni dhe gëzohuni, o ju që banoni në pluhur! Sepse vesa jote është si vesa e një drite që shkëlqen dhe toka do të nxjerrë në dritë të vdekurit.

20 ا ذْهَبْ يا شَعبِي وَادْخُلْ حُجُراتِكَ، وَأغلِقِ الأبوابَ خَلفَكَ. اختَبِئْ لِلَحظَةٍ حَتَّى يَعبُرَ الغَضَبُ.

Shko, o populli im, hyr në dhomat e tua, mbylli portat e tua prapa teje; fshihu për një çast, deri sa të kalojë zemërimi.

21 ل أنَّ اللهَ سَيَخرُجُ مِنْ مَكانِهِ لِيُعاقِبَ سُكّانَ الأرْضِ عَلَى إثمِهِمْ. وَسَتَكشِفُ الأرْضُ دَمَ القَتلَى، وَلَنْ تُخفِيَهِ فِيما بَعْدُ، حِينَئِذٍ، سَيَعرِفُ الشَّعبُ أنَّهُمْ مُجرِمُونَ!

Sepse ja, Zoti del nga banesa e tij për të ndëshkuar paudhësinë e banorëve të tokës; toka do të nxjerrë në shesh gjakun e derdhur dhe nuk do të t’i fshehë më të vrarët e saj.