1 و َشاخَ إسْحاقُ، وَضَعُفَتْ عَيناهُ فَلَمْ يَعُدْ يَقْدِرُ أنْ يُبصِرَ. فَدَعا بِكْرَهُ عِيسُو وَقالَ لَهُ: «تَعالَ يا ابْنِي.» فَقالَ عِيسُو: «سَمْعاً وَطاعَةً.»

Kur Isaku u plak dhe sytë e tij u dobësuan aq shumë sa nuk shikonte më, ai thirri të birin Esau dhe i tha: "Biri im!".

2 ف َقالَ إسْحاقُ: «ها أنا قَدْ شِخْتُ. وَلا أدرِي مَتَى سَأمُوتُ.

Esau i tha: "Ja ku jam!". Atëherë Isaku i tha: "Ja, unë jam plak dhe nuk e di në ç’ditë kam për të vdekur.

3 ف َالآنَ خُذْ عُدَّةَ صَيدِكَ: جُعبَةَ سِهامِكَ وَقَوْسَكَ. وَاخرُجْ إلَى الحَقلِ، وَاصْطَدْ لِي حَيواناً آكُلُهُ.

Prandaj merr tani armët e tua, kukurën dhe harkun tënd, dil nëpër fushat dhe kap për mua kafshë gjahu;

4 أ عِدَّ لِي طَعاماً طَيِّباً مِمّا أُحِبُّ، وَأحضِرْهُ لِي لآكُلَهُ، لِكَي أُبارِكَكَ قَبلَ أنْ أمُوتَ.»

pastaj më përgatit një gjellë të shijshme nga ato që më pëlqejnë dhe sillma, që unë ta ha dhe shpirti im të të bekojë para se të vdes".

5 ف َخَرَجَ عِيسُو إلَى الحَقلِ لِيصْطادَ. أمّا رِفْقَةُ فَكانَتْ تُصْغِي لِحَدِيثِ إسْحاقَ وَعِيسُو ابْنِهِ.

Tani Rebeka rrinte duke dëgjuar, ndërsa Isaku i fliste birit të tij Esau. Kështu Esau shkoi nëpër fusha për të gjuajtur kafshë të egra për t’ia shpënë të atit.

6 ف َقالَتْ رِفْقَةُ لِيَعقُوبَ ابْنِها: «اسْمَعْ، سَمِعْتُ أباكَ يَقُولُ لِأخِيكَ عِيسُو:

Atëherë Rebeka i foli Jakobit, birit të saj, dhe i tha: "Ja, unë dëgjova babanë tënd që i fliste Esaut, vëllait tënd duke i thënë:

7 ‹ اجلِبْ لِي صَيداً وَأعِدَّ لِي طَعاماً طَيِّباً لِآكُلَ، فَأُبارِكَكَ فِي حَضْرَةِ اللهِ قَبلَ أنْ أمُوتَ.›

"Më sill gjah dhe më përgatit një gjellë të shijshme, që unë ta ha dhe të të bekoj në prani të Zotit, para se të vdes".

8 و َالآنَ، أطِعْنِي، يا ابْنِي، وَافْعَلْ ما أقُولُهُ لَكَ.

Prandaj, biri im, bindju zërit tim dhe bëj atë që të urdhëroj.

9 ا ذْهَبْ إلَى قَطِيعِ الغَنَمِ، وَأحْضِرْ جَديَينِ مِنْ خِيارِ القَطِيعِ. سَأُعِدُّ مِنْهُما لِأبِيكَ طَعاماً طَيِّباً مِمّا يُحِبُّ.

Shko tani në kope dhe më sill dy keca të mirë; unë do të përgatis një gjellë të shijshme për babanë tënd, nga ato që i pëlqejnë atij.

10 ف َخُذِ الطَّعامَ لِأبِيكَ لِيَأْكُلَهُ، لِكَي يُبارِكَكَ قَبلَ مَوْتِهِ.»

Pastaj ti do t’ia çosh babait tënd që ta hajë, dhe kështu ai do të bekojë para se të vdesë".

11 ف َقالَ يَعقُوبُ لِأُمِّهِ رِفْقَةَ: «أخِي كَثِيرُ الشَّعْرِ، وَأمّا أنا فَأملَسُ الجِلْدِ.

Jakobi i tha Rebekës, nënës së tij: "Ja, vëllai im Esau është leshtor, ndërsa unë e kam lëkurën të lëmuar.

12 ف َإذا لَمَسَنِي، اكتَشَفَ أنِّي أُحاوِلُ خِداعَهُ. وَبِهَذا سَأجلِبُ عَلَى نَفْسِي لَعْنَةَ وَالِدِي بَدَلاً مِنْ بَرَكَتِهِ.»

Ndofta babai im më prek me dorë; do t’i dukem atij mashtrues dhe do të tërheq mbi vete një mallkim në vend të një bekimi".

13 ف َقالَتْ لَهُ أُمُّهُ: «لِتَأْتِ عَلَيَّ أيَّةُ لَعْنَةٍ تُطلَقُ عَلَيكَ. فافْعَلْ ما أقُولُهُ لَكَ. اذْهَبْ وَأحضِرِ الجَدْيَينِ!»

Por nëna e tij iu përgjegj: "Ky mallkim le të bjerë mbi mua, biri im! Bindju vetëm asaj që të thashë dhe shko të marrësh kecat".

14 ف َمَضَى وَأمسَكَ الجَدْيَينِ وَأحضَرَهُما لِأُمِّهِ. فَأعَدَّتْ طَعاماً طَيِّباً مِمّا يُحِبُّ أبوْهُ.

Ai vajti pra t’i marrë dhe ia çoi nënës së tij; dhe e ëma përgatiti me to një gjellë të shijshme, nga ato që i pëlqenin babait të tij.

15 ث ُمَّ أخَذَتْ رِفْقَةُ أفضَلَ مَلابِسِ بِكْرِها عِيسُو الَّتِي كانَتْ عِندَها فِي البَيتِ، وَألبَسَتْها لابْنِها الأصْغَرِ.

Pastaj Rebeka mori rrobat më të bukura të Esaut, birit të saj më të madh, që i mbante në shtëpi pranë vetes, dhe ia veshi Jakobit, birit të saj më të vogël;

16 و َوَضَعَتْ جُلُودَ جَدْيِ المِعزَى عَلَى يَدَيهِ وَعَلَى عُنْقِهِ الأملَسِ.

dhe me lëkurët e kecave veshi duart e tij dhe pjesën e lëmuar të qafës së tij.

17 و َأعطَتِ ابْنَها يَعقُوبَ الطَّعامَ الطَّيِّبَ وَالخُبْزَ الَّذِي أعَدَّتْهُ.

Pastaj vuri në dorë të Jakobit, birit të saj, gjellën e shijshme dhe bukën që kishte përgatitur.

18 ف َذَهَبَ يَعقُوبُ إلَى أبِيهِ وَقالَ: «يا أبِي.» فَقالَ إسْحاقُ: «نَعَمْ، يا ابْنِي. أيُّ وَلَدَيَّ أنتَ؟»

Atëherë ai shkoi tek i ati dhe i tha: "Ati im!". Isaku u përgjegj: "Ja ku jam; kush je ti, biri im?".

19 ف َقالَ يَعقُوبُ لِأبِيهِ: «أنا عِيسُو بِكْرُكَ. وَقَدْ فَعَلْتُ كَما طَلَبْتَ مِنِّي. فَتَعالَ وَاجلِسْ وَكُلْ مِمّا اصْطَدْتُ، لِكَي تُبارِكَنِي.»

Atëherë Jakobi i tha babait të tij: "Jam Esau, i parëlinduri yt. Bëra siç më ke thënë. Tani çohu, ulu dhe fillo të hash nga gjahu im, me qëllim që shpirti yt të më bekojë".

20 ف َقالَ إسْحاقُ لِيَعقُوبَ: «كَيفَ وَجَدْتَ صَيداً بِهَذِهِ السُّرْعَةِ يا بُنَيَ؟» فَقالَ: «لِأنَّ إلَهَكَ وَضَعَهُ فِي طَرِيقِي.»

Por Isaku i tha të birit: "Por si bëre që e gjete kaq shpejt, biri im?". Ai u përgjegj: "Sepse Zoti, Perëndia yt, bëri që të vijë tek unë".

21 ف َقالَ إسْحاقُ لِيَعقُوبَ: «اقْتَرِبْ لِألمَسَكَ يا بُنَيَ، فَأعرِفَ إنْ كُنتَ حَقّاً ابْنِي عِيسُو.»

Atëherë Isaku i tha Jakobit: "Afrohu dhe lërmë të të prek, biri im, për të ditur nëse je pikërisht biri im Esau ose jo".

22 ف َاقتَرَبَ يَعقُوبُ مِنْ إسْحاقَ أبِيهِ، فَلَمَسَهُ إسْحاقُ. ثُمَّ قالَ إسْحاقُ: «صَوْتُكَ كَصَوْتِ يَعقُوبَ، أمّا مَلْمَسُ يَدَيكَ فَكَمَلْمَسِ يَدَي عِيسُو.»

Dhe kështu Jakobi iu afrua Isakut, babait të tij; dhe mbasi ky e preku me dorë, tha: "Zëri është i Jakobit, por duart janë duart e Esaut".

23 ل َمْ يَسْتَطِعْ إسْحاقُ أنْ يُمَيِّزَ يَعقُوبَ، لِأنَّ يَدَي يَعْقُوبَ كانَتا غَزيرَتَيِ الشَّعْرِ كَيَدَي أخِيهِ عِيسُو. فَبارَكَهُ إسْحاقُ.

Kështu ai nuk e njohu, sepse duart e tij ishin leshtore ashtu si duart e vëllait të tij Esau; dhe e bekoi.

24 و َقالَ لَهُ: «أأنْتَ حَقّاً عِيسُو ابْنِي؟» فَقالَ يَعقُوبُ: «نَعَمْ أنا هُوَ!» بركةُ يَعْقُوب

Dhe tha: "A je ti me të vërtetë biri im Esau?". Ai u përgjigj: "Po".

25 ف َقالَ إسْحاقُ: «أعطِنِي بَعضاً مِنَ اللَّحْمِ لِآكُلَ يا بُنَيَّ، لِكَي أُبارِكَكَ.» فَأعطاهُ يَعقُوبُ لَحماً، فَأكَلَهُ. وَأحضَرَ أيضاً نَبيذاً فَشَرِبَهُ إسْحاقُ.

Atëherë Isaku i tha: "Më shërbe që të ha nga gjahu i birit tim dhe shpirti im të të bekojë". Kështu Jakobi i shërbeu dhe Isaku hëngri. Jakobi i solli edhe verë dhe ai e piu.

26 ث ُمَّ قالَ لَهُ أبوْهُ إسْحاقُ: «اقْتَرِبْ وَقَبِّلْنِي، يا بُنِيَ.»

Pastaj babai i tij Isaku i tha: "Tani afrohu dhe më puth, biri im".

27 ف َاقتَرَبَ يَعقُوبُ وَقَبَّلَهُ. فَشَمَّ إسْحاقُ رائِحَةَ مَلابِسِهِ، فَبارَكَهُ. وَقالَ: «ها رائِحَةُ ابْنِي كَرائِحَةِ حَقلٍ بارَكَهُ اللهُ.

Dhe ai u afrua dhe e puthi. Dhe Isaku ndjeu erën e rrobave të tij dhe e bekoi duke thënë: "Ja, era e tim biri është si era e një fushe, që Zoti e ka bekuar.

28 ل ِيُعطِكَ اللهُ مِنَ السَّماءِ نَدَىً، وَحُقُولاً خَصِيبَةً، وَوَفْرَةً فِي القَمْحِ وَالنَّبيذِ.

Perëndia të dhëntë vesën e qiellit dhe pjellorinë e tokës, si edhe bollëkun e grurit dhe të verës.

29 ل ِتَخْدِمْكَ شُعُوبٌ، وَلْتَنْحَنِ أُمَمٌ أمامَكَ. وَلْتَكُنْ سَيِّدَ إخْوَتِكَ، وَلْيَنحَنِ لَكَ أولادُ أُمِّكَ. «فَلِيُلْعَنْ لاعِنُوكَ، وَليُبارَكْ مُبارِكُوكَ.» بركةُ عِيسُو

Të shërbefshin popujt dhe kombet u përkulshin para teje. Qofsh pronar i vëllezërve të tu dhe bijtë e nënës sate u përkulshin para teje. I mallkuar qoftë cilido të mallkon, i bekuar qoftë cilido të bekon!".

30 و َلَمّا انتَهَى إسْحاقُ مِنْ مُبارَكَةِ يَعقُوبَ، انصَرَفَ يَعقُوبُ مِنْ مَحضَرِهِ. وَعادَ أخُوهُ عِيسُو مِنْ صَيدِهِ.

Dhe ndodhi që, pikërisht kur Isaku kishte mbaruar së bekuari Jakobin dhe ky sapo ishte larguar nga prania e të atit Isak, vëllai i tij Esau u kthye nga gjahu.

31 و َأعَدَّ عِيسُو طَعاماً طَيِّباً وَأحضَرَهُ لِأبِيهِ. وَقالَ لِأبِيهِ: «يا أبِي، قُمْ وَكُلْ مِنَ اللَّحمِ الَّذِي أحضَرْتُ لَكَ لِكَي تُبارِكَنِي.»

Edhe ai përgatiti një gjellë të shijshme dhe ia shpuri babait të tij dhe i tha: "Çohu ati im dhe ha nga gjahu i birit tënd, me qëllim që shpirti yt të më bekojë".

32 ف َقالَ إسْحاقُ أبوْهُ لَهُ: «مَنْ أنتَ؟» فَقالَ عِيسُو: «أنا ابْنُكَ، بِكْرُكَ عِيسُو.»

Isaku, babai i tij, i tha: "Kush je ti?". Ai u përgjegj: "Jam Esau, biri yt i parëlindur".

33 ف ارْتَجَفَ إسْحاقُ ارتِجافاً عَظِيماً وَقالَ: «فَمَنِ الَّذِي اصطادَ حَيواناً وَأحضَرَهُ إلَيَّ إذاً؟ لَقَدْ أكَلْتُهُ كُلَّهُ وَبارَكْتُهُ قَبلَ أنْ تَأْتِيَ. وَسَيَكُونُ مَنْ بارَكْتُهُ مُبارَكاً.»

Atëherë Isakun e zunë ca të dridhura shumë të forta dhe i tha: "Kush është ai, pra, që gjuajti gjahun dhe ma solli? Unë i hëngra të gjitha para se të vije ti dhe e bekova; dhe i bekuar ka për të mbetur ai".

34 ف َلَمّا سَمِعَ عِيسُو كَلامَ أبِيهِ، صَرَخَ صُراخاً عالِياً وَمُرّاً جِدّاً. وَقالَ لِأبِيهِ: «بارِكْنِي، أنا أيضاً يا أبِي.»

Me të dëgjuar fjalët e të atit, Esau dha një ulurimë të fortë dhe shumë të hidhur. Pastaj i tha të atit: "Bekomë edhe mua, ati im!".

35 ف َقالَ إسْحاقُ: «جاءَ أخُوكَ وَاحتالَ عَلَيَّ وَأخَذَ بَرَكَتَكَ.»

Por Isaku iu përgjigj: "Yt vëlla erdhi me mashtrim dhe mori bekimin tënd".

36 ف َقالَ عِيسُو: «لَمْ يُخطِئْ مَنْ سَمّاهُ يَعْقُوبَ! هَذِهِ هِيَ المَرَّةُ الثّانِيَةُ الَّتِي يَحتالُ فِيها عَلَيَّ. سَبَقَ أنْ أخَذَ حُقُوقِي كابنٍ بِكْرٍ، وَالآنَ أخَذَ بَرَكَتِي.» ثُمَّ قالَ عِيسُو: «أما احتَفَظْتَ لِي بِبَرَكَةٍ؟»

Esau i tha: "Jo më kot është quajtur Jakob? Ai ma zuri vendin deri tani dy herë: më hoqi parëbirninë dhe ja tani po merr bekimin tim". Pastaj shtoi: A nuk ke ruajtur një bekim për mua??".

37 ف َقالَ إسْحاقُ لِعِيسُو: «جَعَلْتُهُ عَلَيكَ سَيِّداً، وَجَعَلْتُ كُلَّ إخْوَتِهِ لَهُ خُدّاماً. وَأعطَيتُهُ قَمْحاً وَنَبيذاً أيضاً. فَما الَّذِي تَبَقَّى؟ وَماذا يُمْكِنُنِي أنْ أفْعَلَ لَكَ، يا ابْنِي؟»

Atëherë Isaku u përgjegj dhe i tha Esaut: "Ja, unë e bëra zotrinë tënd dhe i dhashë tërë vëllezërit e tij si shërbëtorë, dhe e pajisa me grurë dhe me verë; ç’mund të bëj për ty, biri im?".

38 ف َقالَ عِيسُو لِأبِيهِ: «أما عِندَكَ وَلا بَرَكَةٌ واحِدَةٌ يا أبِي؟ بارِكْنِي أنا أيضاً، يا أبِي!» ثُمَّ بَدَأ عِيسُو يَنُوحُ بِصَوْتٍ عالٍ.

Esau i tha babait të tij: "A ke vetëm këtë bekim, ati im? Bekomë edhe mua, o ati im!". Dhe Esau ngriti zërin dhe qau.

39 ف َقالَ لَهُ أبوْهُ: «ها مَسْكَنُكَ يَكُونُ بَعِيداً عَنِ الأراضِي الخَصِيبَةِ، وَبِلا نَدَى السَّماءِ مِنْ فَوْقُ.

Isaku, babai i tij, u përgjigj duke i thënë: "Ja, banesa jote do të privohet nga pjelloria e tokës dhe nga vesa që zbret nga lartësia e qiellit.

40 ب ِسَيفِكَ تَعِيشُ، وَخادِماً لِأخِيكَ تَكُونُ. لَكِنْ حِينَ تُجاهِدُ لِتُحَرِّرَ نَفْسَكَ، تُفلِتُ مِنْ سَيطَرَتِهِ.» يَعْقُوبُ يتركُ البلاد

Ti do të jetosh me shpatën tënde dhe do të jesh shërbëtori i vëllait tënd; por do të ndodhë që, kur do të luftosh, do ta thyesh zgjedhën e tij nga qafa jote".

41 ف َأبغَضَ عِيسُو يَعقُوبَ بِسَبَبِ مُبارَكَةِ أبِيهِ إيّاهُ، وَقالَ فِي قَلْبِهِ: «قَرُبَ وَقْتُ البُكاءِ وَالنَّوْحِ عَلَى أبِي، ثًمَّ سَأقتُلُ يَعقُوبَ أخِي!»

Kështu Esau filloi ta urrejë Jakobin për shkak të bekimit që i kishte dhënë i ati, dhe tha në zemër të vet: "Ditët e zisë për babanë po afrohen; atëherë do të vras vëllanë tim Jakobin".

42 ف َوَصَلَ إلَى مَسامِعِ رِفْقَةَ خَبَرُ تَخطِيطِ عِيسُو لِقَتلِ يَعقُوبَ. فَأرسَلَتْ فِي طَلَبِ ابْنِها الأصغَرِ وَقالَتْ لَهُ: «اسْمَعْ. إنَّ أخاكَ عِيسُو يُفَكِّرُ بِقَتلِكَ.

Kur i treguan Rebekës fjalët e Esaut, birit të saj më të madh, ajo dërgoi ta thërrasin birin e saj më të vogël, Jakobin, dhe i tha: "Ja, Esau, yt vëlla, ngushëllohet ndaj teje, duke menduar të të vrasë.

43 ف اسْمَعِ الآنَ ما أقُولُهُ، يا ابْنِي. اذْهَبْ حالاً إلَى بَيتِ أخِي لابانَ فِي حارانَ.

Prandaj, biri im, bindju fjalëve që të them: Çohu dhe ik shpejt në Haran te Labano, vëllai im;

44 و َابْقَ عِندَهُ بَعضَ الوَقْتِ إلَى أنْ يَهدَأ غَضَبُ أخِيكَ.

dhe qëndro ca kohë me të, deri sa t’i kalojë zemërimi vëllait tënd,

45 ا مكُثْ لَدَيهِ إلَى أنْ يَرتَدَّ عَنْكَ غَضَبُهُ. وَيَنسَى ما فَعَلْتَهُ بِهِ. حِينَئِذٍ، سَأُرْسِلُ خادِماً يَسْتَدْعِيَكَ مِنْ هُناكَ. فَأنا لا أُرِيدُ أنْ أخسَرَكُما الاثْنَينِ فِي نَفْسِ اليَوْمِ.»

deri sa mëria e vëllait tënd të largohet prej teje dhe ai të harrojë atë që i ke bërë; atëherë do të dërgojë njerëz që të të marrin prej andej. Pse duhet t’ju humbas që të dyve brënda një dite të vetme?".

46 و َقالَتْ رِفقَةُ لإسْحاقَ: «لَقَدْ سَئِمْتُ حَياتِي مِنَ المَرأتَينِ الحِثِّيَّتَينِ. فَإذا تَزَوَّجَ يَعقُوبُ فَتاةً حِثِّيَّةً أيضاً مِنْ هَذِهِ الأرْضِ، فَإنِّي أُفَضِّلُ المَوْتَ.»

Pastaj Rebeka i tha Isakut: "Jam neveritur nga jeta për shkak të bijave të Hethit. Në rast se Jakobi merr për grua një nga bijat e Hethit, një grua si ato të vendit, ç’më duhet jeta?".