1 إ لَيكَ أرفَعُ عَينَيَّ، أيُّها المُتَوَّجُ فِي السَّماءِ!

Drejt teje i ngre sytë e mi, drejt teje që je ulur në qiejtë.

2 ك َما يَعتَمِدُ العَبدُ عَلَى سَيِّدِهِ، وَالخادِمَةُ عَلَى سَيِّدَتِها، هَكَذا نَحنُ نَتَّكِلُ عَلَى إلَهِنا لِكَي يُبدِيَ لَنا رَحمَةً.

Ja, ashtu si sytë e shërbëtorëve drejtohen te dora e zotërve të tyre dhe sytë e shërbëtores te dora e zonjës së saj, kështu sytë tona drejtohen te Zoti, Perëndia ynë deri sa ai të ketë mëshirë për ne.

3 ا رحَمْنا، يا اللهُ ، ارحَمنا، فَقَدِ اكتَفَينا مِنَ الذُّلِّ

Ki mëshirë për ne, o Zot, ki mëshirë për ne, sepse jemi velur jashtë mase me përçmimin.

4 م ِنَ الإهاناتِ وَالاسْتِهزاءِ مِنْ أُولَئِكَ المُرتاحِينَ المُتَغَطرِسِينَ!

Shpirti ynë është velur jashtë mase me talljen e arrogantëve dhe me përçmimin e krenarëve.