1 ا فعَلِ الخَيرَ حَيثُما أمْكَنَكَ ذَلِكَ. فَبَعْدَ وَقتٍ، طالَ أمْ قَصُرَ، سَتَجِدُ أنَّ ذَلِكَ قَدْ عادَ عَلَيكَ بِالخَيْرِ.

Hidh bukën tënde mbi ujërat, sepse pas shumë kohe do ta gjesh përsëri.

2 ا سْتَثمِرْ ما لَدَيكَ فِي أُمُورٍ عِدَّةٍ، فَأنتَ لا تَعرِفُ أيَّةَ تَطَوُّراتٍ سَيِّئَةٍ سَتَحدُثُ.

Jepu pjesë shtatë, madje edhe tetë vetave, sepse ti nuk e di se çfarë fatkeqësie mund të të ndodhë mbi tokë.

3 ن َعرِفُ أنَّهُ إنِ امتَلأتِ الغُيُومُ بِالمَطَرِ، سَتَسكُبُهُ عَلَى الأرْضِ. وَإنْ وَقَعَتْ شَجَرَةٌ إلَى الشَّمالِ أوِ الجَنُوبِ، فَسَتَبقَى حَيثُ وَقَعَتْ.

Në rast se retë janë plot me shi, e derdhin mbi tokë; dhe në rast se një dru bie në jug apo në veri, ai mbetet aty ku bie.

4 ف َمَنْ يَنتَظِرُ الرِّيحَ المُناسِبَةَ لَنْ يَزرَعَ، وَمَنْ يَحسِبُ حِساباً لِلغُيُومِ لَنْ يَحصُدَ.

Kush e ka mendjen te era nuk ka për të mbjellë dhe kush rri e shikon retë nuk ka për të korrur.

5 و َكَما لا تَعلَمُ مِنْ أينَ تَهُبُّ الرِّيحُ، أوْ كَيفَ تَتَشَكَّلُ عِظامُ الجَنِينِ فِي الرَّحِمِ، كَذَلِكَ لا تَعلَمُ ما سَيَفعَلُهُ اللهُ الَّذِي يَصنَعُ كُلَّ شَيءٍ.

Ashtu si ti nuk njeh rrugën e erës dhe mënyrën si formohen kockat në barkun e gruas me barrë, kështu ti nuk e njeh veprën e Perëndisë që bën gjithçka.

6 ف َبادِرْ إلَى زَرعِ زَرعِكَ فِي الصَّباحِ، وَلا تَتَوَقَّفْ حَتَّى المَساءِ. فَأنتَ لا تَعلَمُ أيُّ بِذارٍ سَتُغنِيكَ. وَرُبَّما يَنجَحُ كِلاهُما.

Mbille farën tënde në mëngjes dhe në mbrëmje mos lër dorën tënde të pushojë, sepse ti nuk e di se cili nga të dy do të dalë më mirë; ky apo ai, apo do të jenë të mirë që të dy.

7 ح َسَنٌ أنْ يَكُونَ المَرءُ عَلَى قَيدِ الحَياةِ، وَحُلْوٌّ أنْ يَرَى نُورَ الشَّمْسِ.

Drita është e ëmbël dhe është diçka e këndshme për sytë që shohin diellin.

8 ف َليَتَمَتَّعْ مَنْ يَعيشُ طَويلاً بِكُلِّ سَنَواتِهِ، وَلَيتَذَكَّرْ أنَّ أيامَ الظُلْمَةِ كَثِيرَةٌ أيضاً، وَكُلُّ ما سَيأتِي زائِلٌ. اخدِمِ اللهَ فِي شَبابِك

Edhe kur një njeri të jetojë shumë vjet, le t’i gëzojë të gjitha, por le të mendojë edhe për ditët e territ që do të jenë të shumta; të gjitha ato që do të ndodhin janë kotësi.

9 أ يُّها الشّابُ، تَمَتَّعْ بِشَبابِكَ. افرَحْ وَافعَلْ كُلَّ ما يُحِبُّهُ قَلبُكَ وَتَشْتَهيهِ عَيناكَ. لِكِنْ تَذَكَّرْ أنَّ اللهَ سَيُحاسِبُكَ عَلَى كُلِّ ما تَفعَلُهُ.

Gëzohu, pra, o i ri, në rininë tënde, le të gëzohet zemra jote në ditët e rinisë sate; ndiq edhe rrugët e zemrës sate dhe pamjen e syve të tu, por dije që për të gjitha këto gjëra Perëndia do të të thërrasë në gjyq.

10 ل ا تَدَعْ غَضَبَكَ يَغلِبْكَ. وَأبْعِدِ الخَطِيَّةَ عَنْ جَسَدِكَ. فَالشَّبابُ وَفَجْرُ الحَياةِ زائِلانْ.

Elimino nga zemra jote trishtimin, dhe largo nga trupi yt dhembjen, sepse rinia dhe mituria janë kotësi.