1 ق الَ بُولُسُ: «أيُّها الإخوَةُ وَالآباءُ، استَمِعُوا إلَى دِفاعِي عَنْ نَفسِي أمامَكُمْ.»

“Vëllezër dhe etër, dëgjoni çfarë ju them tani për mbrojtjen time.”

2 ف َلَمّا سَمِعُوهُ يَتَكَلَّمُ بِاللُّغَةِ الأرامِيَّةِ صارُوا أكثَرَ هُدُوءاً. حينَئِذٍ قالَ بُولُسُ:

Kur dëgjuan se u fliste atyre në gjuhën hebraike, heshtën edhe më shumë. Pastaj ai tha:

3 « أنا رَجُلٌ يَهُودِيٌّ. وُلِدتُ فِي مَدِينَةِ طَرسُوسَ الَّتِي فِي كِيلِيكِيَّةَ. لَكِنِّي نَشَأْتُ هُنا فِي هَذِهِ المَدِينَةِ. وَدَرَّبَنِي غَمالائِيلُ تَدرِيباً صارِماً حَسَبَ شَرِيعَةِ آبائِنا. كُنتُ جادّاً فِي خِدمَتِي للهِ، مِثلَكُمْ جَمِيعاً اليَومَ.

“Në të vërtetë unë jam një Jude, lindur në Tars të Kilikisë dhe rritur në këtë qytet te këmbët e Gamalielit, edukuar me përpikërinë e ligjit të etërve tanë, plot me zell për Perëndinë, sikurse jeni ju të gjithë sot;

4 ف َاضطَهَدتُ ‹الطَّرِيقَ› حَتَّى المَوتِ. وَقَبَضتُ عَلَى رِجالٍ وَنِساءٍ وَسَجَنتُهُمْ.

unë kam përndjekur këtë Udhë deri në vdekje, duke lidhur dhe duke futur në burg burra dhe gra,

5 و َيُمكِنُ أنْ يَشهَدَ عَلَى صِحَّةِ كَلامِي رَئيسُ الكَهَنَةِ وَجَمِيعُ أعضاءِ مَجلِسِ الشُّيُوخِ. فَقَدْ أخَذتُ مِنهُمْ رَسائِلَ إلَى أهلِنا فِي دِمَشقَ. وَذَهَبتُ لِأقبِضَ عَلَى المَسِيحِيِّيْنَ هُناكَ، وَأُحضِرُهُمْ إلَى القُدسِ مُقَيَّدِينَ لِكَي يَلقَوا عِقابَهُمْ. بُولُسُ يَتَحَدَّثُ عَنِ اهتِدائِه

sikurse jep dëshmi për mua kryeprifti dhe gjithë sinedri i pleqve, prej të cilëve mora edhe letra për vëllezërit dhe shkova në Damask për të sjellë të lidhur në Jeruzalem ata që ishin atje, që të ndëshkoheshin.

6 « وَبَينَما كُنتُ مُسافِراً أقتَرِبُ مِنْ مَدِينَةِ دِمَشقَ عِندَ الظَّهِيرَةِ، وَمَضَ فَجأةً حَولِيَ نُورٌ عَظِيمٌ مِنَ السَّماءِ.

Dhe më ndodhi që, kur isha duke udhëtuar dhe po i afrohesha Damaskut, aty nga mesi i ditës, papritmas një dritë e madhe nga qielli vetëtiu rreth meje.

7 ف َسَقَطتُ أرْضاً. وَسَمِعتُ صَوتاً يَقُولُ لِي: ‹يا شاوُلُ، يا شاوُلُ، لِماذا تَضطَهِدُنِي؟›

Dhe unë rashë përdhe dhe dëgjova një zë që po më thoshte: "Saul, Saul, përse më përndjek?".

8 « فَأجَبتُ: ‹مَنْ أنتَ يا سَيِّدُ؟› قالَ لِي: ‹أنا يَسُوعُ النّاصِرِيُّ الَّذِي أنتَ تَضطَهِدُهُ.›

Dhe unë u përgjigja: "Kush je ti, o Zot?" Edhe ai më tha: "Unë jam Jezus Nazareasi, të cilin ti e përndjek".

9 أ مّا الَّذِينَ كانُوا مَعِي فَرَأَوْا النُّورَ، لَكِنَّهُمْ لَمْ يُميِّزوا الصَّوتَ الَّذِي كَلَّمَنِي.

Edhe ata që ishin me mua e panë dritën dhe u trembën, por nuk dëgjuan zërin e atij që më fliste.

10 « فَقُلتُ: ‹ماذا أفعَلُ يا سَيِّدُ؟› فَقالَ لِي: ‹انهَضْ، وَادخُلْ دِمَشقَ. وَهُناكَ تَعرِفُ جَمِيعَ الأُمورِ الَّتي عَيَّنتُكَ لِعَمَلِها.›

Unë thashë: "O Zot, ç’duhet të bëj?". Zoti më tha: "Çohu dhe shko në Damask! Atje do të të thuhet çfarë të është urdhëruar të bësh".

11 « لَمْ أكُنْ أقدِرُ أنْ أرَى بِسَبَبِ سُطُوعِ النُّورِ، فَأمسَكَ بِي رُفَقائِي مِنْ يَدَيَّ وَأدخَلُونِي إلَى دِمَشقَ.

Dhe, mbasi unë nuk shihja asgjë për shkak të shkëlqimit të asaj drite, më morën për dore ata që ishin me mua; dhe hyra në Damask.

12 و َكانَ هُناكَ رَجُلٌ تَقِيٌّ اسْمُهُ حَنانِيّا يَحْفَظُ الشَّرِيعَةَ، وَيَمدَحُهُ كُلُّ اليَهُودِ السّاكِنِينَ هُناكَ.

Dhe njëfarë Anania, njeri i perëndishëm sipas ligjit, për të cilin jepnin dëshmi të gjithë Judenjtë që banonin aty,

13 ج اءَ هَذا إلَيَّ، وَوَقَفَ إلَى جانِبِي وَقالَ: ‹أيُّها الأخُ شاوُلُ، استَرجِعْ بَصَرَكَ!› فَاسْتَرجَعتُ بَصَرِي فِي تِلكَ اللَّحظَةِ.

erdhi tek unë, dhe duke qëndruar pranë meje, tha: "O vëlla Saul, shiko përsëri!". Dhe në atë çast unë fitova përsëri dritën e syve dhe e shikova.

14 « وَقالَ لِي: ‹لَقَدِ اختارَكَ إلَهُ آبائِنا لِكَيْ تَعرِفَ إرادَتَهُ، وَتَرَى البارَّ يَسوعَ وَتَسمَعُ صَوتَهُ.

Pastaj vazhdoi: "Perëndia i etërve tanë të ka paracaktuar të njohësh vullnetin e tij, ta shohësh të Drejtin dhe të dëgjosh një zë nga goja e tij.

15 ف َأنتَ سَتَكُونُ شاهِداً لَهُ أمامَ كُلِّ النّاسِ بِما رَأيتَ وَسَمِعتَ.

Sepse ti duhet të dëshmosh për të tek të gjithë njerëzit për ato që ke parë dhe ke dëgjuar.

16 و َالآنَ، ماذا تَنتَظِرْ؟ انهَضْ وَتَعَمَّدْ، وَاغْسِلْ خَطاياكَ مؤمِناً بِاسْمِهِ.›

Dhe tani ç’pret? Çohu dhe ji i pagëzuar dhe i larë nga mëkatet e tua, duke thirrur emrin e Zotit".

17 « وَعِندَما عُدْتُ إلَى مَدينَةِ القُدسِ، وَقَعَ عَلَيَّ سُباتٌ بَينَما كُنتُ أُصَلِّي فِي الهَيكَلِ.

Dhe ndodhi që, kur u ktheva në Jeruzalem dhe isha duke u lutur në tempull, u rrëmbeva në ekstazë,

18 و َرَأيتُ يَسُوعَ يَقُولُ لِي: ‹عَجِّلْ بِالخُرُوجِ مِنَ مَدينَةِ القُدسِ عَلَى الفَورِ، لِأنَّهُمْ لَنْ يَقبَلُوا شَهادَتَكَ عَنِّي.›

dhe pashë Zotin që më thoshte: "Nxito dhe dil shpejt nga Jeruzalemi, sepse ata nuk do ta pranojnë dëshminë tënde për mua".

19 « فَقُلتُ: ‹يا رَبُّ، يَعرِفُ هَؤُلاءِ النّاسُ أنِّي كُنتُ أذهَبُ إلَى المَجامِعِ لِأعتَقِلَ وَأضرِبَ الَّذِينَ يُؤمِنُونَ بِكَ.

Atëherë unë thashë: "O Zot, ata e dinë vetë se unë burgosja dhe rrihja nga një sinagogë te tjetra ata që besonin në ty;

20 و َعِندَما سُفِكَ دَمُ إستِفانُوسَ شاهِدِكَ، كُنتُ واقِفاً هُناكَ، وَمُوافِقاً عَلَى ذَلِكَ. وَكُنتُ أحرُسُ ثِيابَ الَّذِينَ كانُوا يَقتُلُونَهُ.›

kur u derdh gjaku i Stefanit, dëshmorit tënd, edhe unë isha i pranishëm, e miratoja vdekjen e tij dhe ruaja rrobat e atyre që e vrisnin.

21 ف َقالَ لِي: ‹اذْهَبْ! فَسَأُرسَلُكَ بَعِيداً إلَى غَيرِ اليَهُودِ.›»

Por ai më tha: "Shko, sepse unë do të të dërgoj larg midis johebrenjve".”

22 و َظَلَّ اليَهُودُ يُصغُونَ إلَى بُولُسَ إلَى أنْ قالَ هَذا. حينَئِذٍ رَفَعُوا أصواتَهُمْ وَقالُوا: «خَلِّصُوا الأرْضَ مِنْ هَذا الرَّجُلِ! فَهُوَ لا يَستَحِقُّ الحَياةَ!»

Ata e dëgjuan deri në këtë pikë; pastaj ngritën zërin duke thënë: “Hiqe nga bota një njeri të tillë, sepse nuk është i denjë të rrojë!.”

23 و َراحُوا يَصرُخُونَ وَيُلقُونَ بِثِيابِهِمْ، وَيَنثُرُونَ التُّرابَ فِي الهَواءِ غَضَباً.

Duke qenë se ata bërtisnin, duke i flakur rrobat e duke ngritur pluhurin në erë,

24 ف َأمَرَ الآمِرُ بِإدخالِ بُولُسَ إلَى الحِصنِ. وَأمَرَ بِأنْ يَتِمَّ استِجوابُهُ بِالجَلْدِ لِمَعرِفَةِ سَبَبِ صِياحِهِمْ عَلَيْهِ هَكَذا.

kryemijësi urdhëroi ta çonin Palin në fortesë, duke urdhëruar që ta marrin në pyetje duke e rrahur me kamxhik, që të merrej vesh për çfarë arsye ata bërtisnin kështu kundër tij.

25 ل َكِنْ عِندَما هَيَّئُوهُ لِلجَلْدِ، قالَ بُولُسُ لِلضّابِطِ الواقِفِ هُناكَ: «هَلْ يُجِيزُ لَكُمُ القانُونُ أنْ تَجلِدُوا مُواطِناً رُومانِيّاً لَمْ تَثبُتْ عَلَيهِ تُهمَةٌ؟»

Por, kur e shtrinë, të lidhur me rripa, Pali i tha centurionit që ishte aty: “A është e ligjshme për ju të rrihni me kamxhik një qytetar romak, ende të pagjykuar?.”

26 ف َلَمّا سَمِعَ الضّابِطُ هَذا، ذَهَبَ إلَى الآمِرِ وَقالَ: «انْتَبِهْ إلَى ما تَنوي أنْ تَفعَلَهُ بِهذا الرَّجُلِ، فَهُوَ مُواطِنٌ رُومانِيٌّ!»

Kur e dëgjoi, centurioni shkoi e i tregoi kryemijësit duke thënë: “Çfarë do të bësh? Ky njeri është një qytetar romak!.”

27 ف َجاءَ الآمِرُ إلَى بُولُسَ وَقالَ لَهُ: «قُلْ لِي، هَلْ أنتُ مُواطِنٌ رُومانِيٌّ؟» قالَ بُولُسُ: «نَعَمْ.»

Atëherë kryemijësi shkoi te Pali dhe e pyeti: “Më thuaj, a je një qytetar romak?.” Ai tha: “Po, jam!.”

28 ف َأجابَ الضّابِطُ: «لَقَدْ كَلَّفَنِي اكتِسابُ الجِنسِيَّةِ الرُّومانِيَّةِ مَبلَغاً كَبِيراً مِنَ المالِ.» فَقالَ بُولُسُ: «أمّا أنا فَقَدْ وُلِدتُ رُومانِيّاً.»

Kryemijësi u përgjigj: “Unë e kam fituar këtë qytetëri me një shumë të madhe.” Pali tha: “Kurse unë e kam qysh prej lindjes!.”

29 و َعَلَى الفَورِ تَراجَعَ الَّذِينَ كانُوا يُوشِكُونَ أنْ يَستَجوِبُوهُ. وَخافَ الآمِرُ عِندَما أدرَكَ أنَّ بُولُسَ مُواطِنٌ رُومانِيٌّ، وَأنَّهُ قَيَّدَهُ. بُولُسُ يَتَحَدَّثُ إلَى زُعَماءِ اليَهُود

Menjëherë ata që duhet ta merrnin në pyetje u larguan prej tij; dhe vetë kryemijësi, kur mori vesh se ai ishte qytetar romak, pati frikë që e kishte lidhur.

30 و َفِي اليَومِ التّالِي، قَرَّرَ الآمِرُ أنْ يَعرِفَ سَبَبَ شَكوَى اليَهُودِ عَلَى بُولُسَ. فَفَكَّ قُيودَ بُولُسَ وَأمَرَ بِأنْ يَجتَمِعَ كِبارُ الكَهَنَةِ وَكُلُّ أعضاءِ المَجلِسِ الأعلَى. ثُمَّ أنزَلَ بُولُسَ وَأحضَرَهُ وَأوقَفَهُ أمامَهُمْ.

Të nesërmen, duke dashur të marrë vesh me saktësi përse ishte akuzuar nga Judenjtë, e zgjidhi nga prangat dhe urdhëroi krerët e priftërinjve dhe gjithë sinedrin të vinin. Pastaj, si e sollën poshtë Palin, e nxori përpara tyre.