1 و َأرْسَلَ اللهُ ناثْانَ إلَى داوُدَ يَقولُ لَهُ: «كانَ في إحْدَى المُدُنِ رَجُلانِ، أحَدُهُما غَنِيٌّ وَالآخَرُ فقيرٌ.

Pastaj Zoti i dërgoi Nathanin Davidit; dhe Nathani shkoi tek ai dhe i tha: "Na ishin dy njerëz në të njëjtin qytet, njeri i pasur dhe tjetri i varfër.

2 ك انَ الغَنِيُّ يملِكُ الكثيرَ مِنَ الغَنَمِ وَالْماشِيَةِ.

I pasuri kishte një numër të madh kopesh me bagëti të imët dhe të trashë;

3 ل كنَّ الفَقيرَ لَمْ يَكُنْ يَملِكُ شيئًا سِوى نَعْجَةٍ صغيرةٍ كانَ قَد اشْتَراها. وَكانَ الفقيرُ يُطْعِمُ النَّعْجَةَ فكَبِرَت مَعَ الرَّجُلِ وَأولادِهِ. فَكانَتِ النَّعجَةُ تَأْكُلُ مِنْ طَعامِ الفَقيرِ وَتَشْرَبُ مِنْ كأسِهِ وتَنامُ عَلَى صَدْرِهِ. كانَتْ بِمَثابَةِ ابْنةٍ لَهُ.

por i varfëri nuk kishte asgjë, veçse një qengj femër që e kishte blerë dhe ushqyer; ai ishte rritur bashkë me të dhe me fëmijët e tij, duke ngrënë ushqimin e tij, duke pirë në kupën e tij dhe duke fjetur mbi gjirin e tij; ishte për të si bija e tij.

4 « ثمَّ حَدَثَ أنْ تَوَقَّفَ أحَدُ المُسافِرينَ لِزيارةِ الرَّجُلِ الغَنيِّ. وَأرادَ الغنيُّ أنْ يَعْطِيَ الضَّيفَ طَعاماً. لكنَّه لَمْ يَكُنْ يُريدُ أنْ يَأْخُذَ أيَّ شيءٍ مِنْ غَنَمِهِ أوْ ماشِيَتِهِ لِيُطْعِمَهُ. فأخَذَ النّعْجَةَ مِنَ الفَقيرِ وَذَبَحَها وَطَبَخَها لِضَيفِهِ.»

Një udhëtar arriti në shtëpinë e njeriut të pasur; ky refuzoi të merrte ndonjë bagëti nga kopetë e tij për t’i përgatitur për të ngrënë udhëtarit që kishte ardhur tek ai, por mori manarin e njeriut të varfër dhe e gatoi për njeriun që i kishte ardhur"

5 ف َغَضِبَ داود كثيراً مِنَ الغنِّي وَقالَ لناثْانَ: «أُقسِمُ بِاللهِ الحَيِّ، الرَّجُلُ الذي فَعَلَ هذا يَنْبَغِي أنْ يَمُوتَ!

Atëherë zemërimi i Davidit u rrit me të madhe kundër këtij njeriu dhe i tha Nathanit: "Ashtu siç është e vërtetë që Zoti rron, ai që ka bërë këtë gjë meriton të vdesë!

6 ي َنْبَغِي أنْ يَدْفَعَ ثَمَنَ النَّعجَةِ أرْبَعَ مَّراتٍ لأنَّهُ فَعَلَ هذا الأمْرَ الفَظيعَ، وَلَمْ يَكُنْ رَحُوماً.» ناثْانُ يُخْبِرُ داوُدَ بِخَطِيَّتِه

Ai do t’a paguajë katërfish vlerën e manarit, sepse ka bërë një gjë të tillë dhe nuk ka pasur mëshirë".

7 ف َقالَ ناثْانُ لداودَ: «أنْتَ هُوَ الرَّجُلُ! وَإلَيكَ ما يقولُ اللهُ ، إلَهُ إسْرائِيلَ: ‹لَقَدِ اخْتَرْتُكَ لِتَكُونَ مَلِكَ إسْرائِيل. أنْقَذْتُكَ مِنْ شاوُلَ.

Atëherë Nathani i tha Davidit: "Ti je ai njeri! Kështu thotë Zoti, Perëndia i Izraelit: "Unë të kam vajosur mbret të Izraelit dhe të kam çliruar nga duart e Saulit.

8 ف تَرَكْتُكَ تَأْخُذُ عائِلَتَهُ وَزَوْجاتِهِ. وَجعَلْتُكَ مَلِكَ بني إسْرائِيلَ وَبني يَهُوَّذا. وكما لَوْ أنَّ ذَلِكَ كلَّهُ قَليلٌ، أعْطَيتُكَ المَزيدَ وَالْمَزيدَ.

Të kam dhënë shtëpinë e zotërisë sate, të kam vënë në krahët e tua gratë e zotërisë tënd dhe të kam dhënë shtëpinë e Izraelit dhe të Judës; dhe në qoftë se kjo ishte shumë pak, unë do të të kisha dhënë shumë gjëra të tjera.

9 ف َلِماذا تَجاهَلْتَ كَلِمَةَ اللهِ ، وَفَعَلْتَ الشَّرَّ أمامَهُ؟ تَرَكْتَ العَمُّونِيِّينَ يقتُلونَ أُورِيّا الحِثِّي وَأخَذْتَ زوجَتَهُ. قَتَلتَ أورِيّا بسَيْفِ العَمُّونِيِّينَ.

Pse, pra, ke përçmuar fjalën e Zotit, duke bërë atë që është e keqe për sytë e tij? Ti ke bërë të vdesë me shpatë Hiteun Uriah, more për grua bashkëshorten e tij dhe e vrave me shpatën e bijve të Amonit.

10 ل ِذا لن يُغادِرَ السّيفُ عائِلتكَ أبَداً. فَقَدْ أخذْتَ زوجَةَ أُورِيّا الحِثّي، وَلَمْ تُبالِ بِيْ.›

Kështu, pra, shpata nuk do të largohet kurrë nga shtëpia jote, sepse ti më ke përçmuar dhe ke marrë gruan e Hiteut Uriah si bashkëshorten tënde".

11 « إلَيكَ ما يَقولُهُ اللهُ: ‹سَأجلِبُ لك المَتاعِبَ مِنْ عائِلَتِكَ أنْتَ. فسَآخُذُ زَوْجاتِكَ أمامَ عَينَيكَ وَأُعطيهِنَّ لِصاحِبِكَ. وَسَيُعاشِرُهُنَّ عَلَى عِلمٍ مِنَ الجَمِيعِ!

Kështu thotë Zoti: "Ja, unë do të sjell kundër teje fatkeqësinë nga vetë shtëpia jote, dhe do t’i marrë gratë e tua para syve të tu për t’ia dhënë një tjetri, që do të bashkohet me to ditën.

12 أ نتَ عاشَرْتَ بَثْشَبَعَ سِرًّا، وَانا سَأُعاقِبُكَ علَناً أمامَ جَمِيعِ بَنِي إسْرائِيلَ.›»

Sepse ti e ke bërë këtë gjë fshehurazi, kurse unë do ta bëj përpara tërë Izraelit në dritën e diellit".

13 ث ُمَّ قالَ داوُدُ لناثْانَ: «لَقَدْ أخْطَأتُ إلَى اللهِ.» فقال ناثْانُ لداوُدَ: «سَيُسامِحُكَ اللهُ حَتَّى عَلَى خطيَّتِكَ هَذِهِ، فَلَنْ تَمُوتَ.

Atëherë Davidi i tha Nathanit: "Kam mëkatuar kundër Zotit". Nathani iu përgjigj Davidit: "Zoti e ka hequr mëkatin tënd; ti nuk ke për të vdekur.

14 ل َكِنَّكَ فعَلْتَ أشْياءَ جَعَلَتْ أعْداءَ اللهِ يَفْقِدُونَ احتِرامَهُم لَهُ! لِذا سَيَموتُ مَولودُك الصَّبِيُّ.» موتُ طفلِ داوُدَ وَبَثْشَبَع

Megjithatë, duke qenë se më këto veprime u ke dhënë rastin armiqve të Zotit të blasfemojnë, djali që ka lindur duhet të vdesë".

15 ث ُمَّ ذهَبَ ناثْانُ إلَى دارِهِ. وَجَعَل اللهُ المَولودَ – ابْنَ داوُدَ مِنْ زَوْجَةِ أورِيّا – يُصابُ بِمَرَضٍ شَديدٍ.

Pastaj Nathani u kthye në shtëpinë e vet. Kështu Zoti goditi fëmijën që bashkëshortja e Uriahut i kishte lindur Davidit, dhe ai u sëmur.

16 ف صلَّى داوُدُ إلَى اللهِ مِنْ أجلِ الطِّفلِ، وَرَفَضَ أنْ يَأْكُلَ أوْ يشرَبَ. وَدَخَلَ بَيتَهُ وبَقِيَ هُناكَ، ثُمَّ تَمَدَّد عَلَى الأرْضِ طَوالَ اللَّيلِ.

Atëherë Davidi iu lut Perëndisë për fëmijën dhe agjëroi; pastaj hyri në shtëpi dhe e kaloi natën i shtrirë për tokë.

17 ف َجاءَ قادَةُ عائِلَةِ داوُدَ وَحاوَلوا رَفْعَهُ مِنْ عَلَى الأرْضِ، لَكِنَّهُ رَفَضَ. كَما رَفَضَ أنْ يَأْكُلَ الطَّعامَ مَعَ هؤلاءِ القادَةِ.

Pleqtë e shtëpisë së tij ngulën këmbë që ai të ngrihej nga toka, por ai nuk deshi dhe nuk pranoj të hante me ta.

18 و في اليَوْمِ السّابِعِ، ماتَ الطِّفلُ. فَخَشِيَ خُدّامُ داوُدَ تَبليغَهُ بِمَوتِ الطِّفلِ. فَقالوا: «ها قَدْ حاوَلْنا أنْ نُكَلِّمَ داوُدَ عِنْدما كانَ الطِّفلُ ما يَزالُ حَيًّا، لَكِنَّهُ رَفَضَ الاسْتِماعَ إلَينا. فِإنْ أخْبَرْناهُ الآنَ بِمُوتِ الطِّفلِ، رُبَّما يَفْعَلُ بِنَفْسِهِ شيئًا رَديئاً.»

Ditën e shtatë fëmija vdiq dhe shërbëtorët e Davidit kishin frikë t’i njoftonin që fëmija kishte vdekur, sepse thonin: "Ja, kur fëmija ishte akoma i gjallë, ne i kemi folur, por ai nuk i dëgjonte fjalët tona. Si të bëjmë tani për t’i thënë se fëmija ka vdekur? Kjo mund t’i shkaktojë ndonjë të keqe".

19 ل َكِنَّ داوُدَ رأى خُدّامَهُ يَتَهامسونَ، وَفَهِم أنَّ الطِّفلَ قَدْ ماتَ. فَسألَهُم: «أماتَ الطِّفلُ؟» أجابَ الخُدّامُ: «أجَلْ، ماتَ.»

Kur Davidi pa që shërbëtorët e tij flisnin me zë të ulët, e kuptoi se fëmija kishte vdekur; prandaj Davidi u tha shërbëtorëve të tij: "Ka vdekur fëmija?". Ata u përgjigjën: "Ka vdekur".

20 ف َنَهَضَ داود مِنْ عَلَى الأرْضِ وَاغْتَسَلَ وتدهَّن بالزَّيْتِ وَبَدَّل مَلابِسَهُ، وَذَهَبَ إلَى بَيتِ اللهِ لِيَعْبُدَ اللهَ. ثُمَّ ذهب إلَى بيتِهِ وطَلَبَ شيئًا يأْكُلُهُ، فَأعْطاهُ خدّامُه بَعْضَ الطَّعامِ فَأكَلَ.

Atëherë Davidi u ngrit nga toka, u la, u vajos dhe ndërroi rrobat; pastaj shkoi në shtëpinë e Zotit dhe ra përmbys; pastaj u kthye në shtëpinë e tij dhe kërkoi t’i sillnin ushqim dhe hëngri.

21 ف َقالوا لَهُ: «لِمَ تَفْعَلُ هذا؟ عِنْدَما كانَ الطِّفلُ ما يَزالُ حيًّا، رَفَضْتَ أنْ تَأْكُلَ وكُنْتَ تبكي. لَكِنْ عندما ماتَ، نَهَضْتَ وَأكَلْتَ.»

Shërbëtorët e tij i thanë: "Ç’bëre? Kur fëmija ishte akoma gjallë ti ke agjëruar dhe ke qarë; mbas vdekjes së fëmijës, u ngrite dhe hëngre".

22 ف قالَ داوُدُ: «عِنْدَما كانَ الطِّفلُ ما يَزالُ حَيًّا، رَفَضْتُ أنْ آكُلَ وبَكَيتُ لأنَّني فَكَّرْتُ في نفسي: مَنْ يَدْري؟ لَرُبَّما شَفِقَ اللهُ عَلَيَّ وَتَرَكَ الطِّفلَ يَحْيا.

Ai u përgjigj: "Kur fëmija ishte akoma gjallë, unë agjëronja dhe qaja, sepse thoja: "Kushedi Zotit mund t’i vijë keq për mua dhe e lë fëmijën të jetojë?". Por tani ai ka vdekur. Pse duhet të agjëroj?

23 ل َكِنَّ الطِّفلَ قَدْ ماتَ الآن، فَلِمَ أرْفُضُ الطَّعامَ؟ هَلْ يُمْكِنُني أنْ أُعيدَ الطِّفلَ إلَى الحَياةِ؟ يوماً ما، سَأذْهَبُ إليهِ، لَكِنَّهُ لا يَسْتَطيعُ العَوْدَةَ إليَّ.» وِلادَةِ سُلَيْمان

Vallë, a kam mundësi ta kthej? Unë do të shkoj tek ai, por ai nuk do të kthehet tek unë!".

24 ث ُمَّ عَزَّى داود بَثْشَبَعَ وَعاشَرَها، فَحَمَلَتْ ثانِيَةً، وَوَلَدَتِ ابْناً ثانياً سَمّاهُ داوُدُ سُلَيْمانَ. وَأحَبَّ اللهُ سُلَيْمان.

Pastaj Davidi ngushëlloi Bath-Shebën, bashkëshorten e tij, hyri tek ajo dhe ra në shtrat me të; kështu ajo lindi një djalë, që ai e quajti Solomon; dhe Zoti e deshi.

25 ف أرْسَلَ كَلِمَةً عَلَى فَمِ ناثْانَ النَّبِيِّ. أطلَقَ ناثْانُ عَلَى سُلَيْمانَ اسْمَ يَديدِيا. فَعَلَ هذا مِنْ أجلِ اللهِ. داود يَحْتَلُّ رِبَّة

Pastaj dërgoi një mesazh me anë të profetit Nathan që i vuri emrin Jedidiah, për shkak të dashurisë të Zotit.

26 ك انَتْ رِبَّةُ عاصِمَةَ العَمُّونِيِّينَ، فشنَّ يوآبُ الحَرْبَ ضِدَّها وَاحْتَلَّها.

Ndërkaq Joabi lufonte kundër Rabahut të bijve të Amonit dhe pushtoi qytetin mbretëror.

27 ث مَّ أرْسَلَ إلَى داوُدَ رُسُلاً يقولون: «لَقَدْ شَنَنْتُ الحَرْبَ ضدَّ رِبَّةَ. لَقَدِ احْتللْتُ مَدينَةَ المِياهِ.

Pastaj Joabi i dërgoi lajmëtarë Davidit për t’i thënë: "Kam sulmuar Rabahun dhe kam shtënë në dorë rezervat e tij të ujit.

28 ف َاجْمَعِ الآنَ النّاسَ الآخرينَ وهاجموا مَدينَةَ رِبَّةَ وَاحْتَلُّوها قَبلَ أنْ أفْعَلَ أنا ذَلِكَ. لأنَّني إنْ فَعَلْتُ، دُعِيَتْ هَذِهِ المَدينَةُ باسمي.»

Prandaj tani mblidh popullin që ka mbetur, vendos kampin tënd përballë qytetit dhe shtjere atë në dorë, përndryshe do ta marr unë qytetin dhe ai do të mbajë emrin tim".

29 ف َجَمَعَ داوُدُ الشَّعبَ كُلَّهُ وَذَهَبَ إلَى رِبَّةَ وَشَنَّ الحَرْبَ ضدَّها وَاحْتلَّها.

Atëherë Davidi mblodhi tërë popullin, shkoi në Rabah, e sulmoi dhe e pushtoi.

30 ث مَّ خَلَعَ التّاجَ مِنْ عَلَى رَأْسِ مَلِكِها. كانَ تاجاً مِنَ الذَّهَبِ عَلَيهِ حَجَرٌ كَرِيمٌ. فَكانَ التَّاجُ يزِنُ نَحْوَ قِنطارٍ مِنَ الذَّهَبِ. وَسَبَى داوُدُ مِنَ المدينَةِ الكَثيرَ مِنَ الأشياءِ الثّمينَةِ.

Hoqi pastaj kurorën nga koka e mbretit të tyre; ajo peshonte një talent ari dhe kishte gurë të çmuar; ajo u vu mbi kokën e Davidit. Ai mori me vete gjithashtu nga qyteti një plaçkë të madhe.

31 ك َذَلِكَ أخْرَجَ سُكّانَ المَدينَةِ وَفَرَضَ عَلَيْهِم أنْ يَعْمَلوا بالمناشيرِ وَمَعاوِلِ وَفُؤُوسِ الحَديدِ. كما أجْبَرَهُم عَلَى البِناءِ بقوالِبِ الطُوبِ. فَعَلَ داوُدُ الشَّيءَ نفسَهُ بِمُدُنِ العَمُّونِيِّينَ كُلِّها. ثمَّ عادَ مَعَ جَيشِهِ كلَّهِ إلَى مَدينَةِ القُدْسِ.

I nxori banorët që ishin në qytet dhe i vuri të punonin me sharra, me lesa dhe më sëpata prej hekuri, i futi të punojnë në furrat e tullave; kështu bëri në të gjitha qytetet e bijve të Amonit. Pastaj Davidi u kthye në Jeruzalem bashkë me tërë popullin.