1 ث ُمَّ تَقَرَّرَ أنْ نُبحِرَ إلَى إيطاليا. حينَئِذٍ تَمَّ تَسلِيمُ بُولُسَ وَبَعضُ السُّجَناءِ الآخَرِينَ إلَى ضابِطٍ رومانيٍّ اسْمُهُ يُوليُوسُ، مِنْ فِرقَةٍ عَسْكَريَّةٍ تابِعِةٍ للإمبراطُورِ.

Kur u vendos që ne të lundrojmë për në Itali, Pali dhe disa të burgosur të tjerë iu dorëzuan një centurioni me emër Jul, i kohortës Augusta.

2 ف َرَكِبنا سَفِينَةً قادِمَةً مِنْ مَدينَةِ أدرامِيتَ تُوشِكُ عَلَى الإبحارِ إلَى المَوانِئِ الَّتي عَلَى امْتِدادِ ساحِلِ أسِيّا. وَانطَلَقنا، وَكانَ مَعَنا أرِستَرْخَسُ، وَهُوَ مَكدُونِيٌّ مِنْ تَسالُونِيكِي.

Hipëm në një anije të Adramitit, që duhej të kalonte nga portet e brigjeve të Azisë, dhe lundronim duke pasur me vete Aristarkun, një maqedonas nga Thesaloniki.

3 و َفِي اليَومِ التّالِي، رَسَونا فِي صَيدا. وَكانَ يُوليوُسُ لَطِيفاً فِي مُعامَلَتِهِ لِبُولُسَ، وَسَمَحَ لَهُ بِأنْ يَذهَبَ إلَى أصدِقائِهِ لِكَي يَهتَمُّوا بِحاجاتِهِ.

Të nesërmen arritëm në Sidon; dhe Juli, duke u treguar njerëzor me Palin, i dha leje të shkojë te miqtë e vet dhe që të kujdesen për të.

4 و َمِنْ هُناكَ انطَلَقنا وَأبحَرنا مُحتَمِينَ بِشَواطِئِ قُبرُصَ، لِأنَّ الرِّياحَ كانَتْ ضِدَّنا.

Pastaj, si u nisëm prej andej, lundruam të mbrojtur nga Qipro, sepse erërat ishin të kundërta.

5 و َأبحَرنا مُقابِلَ كِيلِيكِيَّةَ وَبَمفِيليَةَ، وَوَصَلنا إلَى مِيرا فِي لِيكِيَّةَ.

Si e kaptuam detin e Kilikisë dhe të Panfilisë, arritëm në Mirë të Likisë.

6 و َهُناكَ وَجَدَ الضّابِطُ سَفِينَةً اسكَندَرِيَّةً مُبحِرَةً إلَى إيطاليا، فَوَضَعَنا عَلَى ظَهرِها.

Centurioni gjeti atje një anije të Aleksandrisë, që do të shkonte për në Itali, dhe na futi në të.

7 و َأبحَرنا بِبُطءٍ عِدَّةَ أيّامٍ. وَوَصَلنا بِصُعُوبَةٍ إلَى مُقابِلِ كِنِيدُسَ. لَكِنَّ الرِّيحَ لَمْ تَسمَحْ لَنا بِالمُحافَظَةِ عَلَى مَسارِنا إلَى كِنِيدَسَ، فَأبحَرنا مُحتَمِينَ بِجَزِيرَةِ كرِيْتَ مُقابِلَ سَلمُونِي.

Duke lundruar ngadalë për shumë ditë, arritëm me vështirësi deri përballë Knidit, sepse nuk na linte era; pastaj filluam të lundrojmë të mbrojtur nga Kreta nga ana e Salmonit.

8 و َأبحَرنا بِصُعُوبَةٍ عَلَى طُولِ ساحِلِها، حَتَّى وَصَلنا إلَى مَكانٍ يُدعَى «المَرافِئُ الآمِنَةُ» قُربَ بَلدَةِ لَسائِيَّةَ.

Dhe duke lundruar me shumë vështirësi përbri brigjeve të saj, arritëm në një vend që quhet Limanet e Bukur, pranë të cilit ishte qyteti Lasea.

9 و َكانَ وَقتٌ كَثِيرٌ قَدْ ضاعَ. فَقَدْ مَضَى يَومُ الصَّومِ وَكانَ الإبحارُ قَدْ أصبَحَ خَطِراً، فَحَذَّرَهُمْ بُولُسُ

Dhe, duke qenë se kishte kaluar mjaft kohë dhe lundrimi ishte bërë i rrezikshëm, sepse edhe agjërimi tashmë kishte kaluar, Pali i këshilloi ata të anijes,

10 و َقالَ: «أيُّها الرِّجالُ، أرَى كارِثَةً فِي انتِظارِ رِحلَتِنا، وَأنَّنا سَنَخسَرُ الكَثِيرَ، لا فِي ما يَتَعَلَّقُ بِالحُمُولَةِ وَالسَّفِينَةِ فَحَسبُ، بَلْ حَياتِنا أيضاً.»

duke thënë: “O burra, unë po shoh se lundrimi do të bëhet me rrezik dhe me dëm të madh jo vetëm për ngarkesën dhe për anijen, por edhe për ne vetë.

11 ل َكِنَّ الضّابِطَ اقتَنَعَ بِكَلامِ قُبطانِ السَّفِينَةِ وَصاحِبِها، وَلَمْ يُصغِ إلَى ما قالَهُ بُولُسُ.

Por centurioni kishte më shumë besim te timonieri dhe te kapiteni i anijes sesa në ato që thoshte Pali.

12 و َبِما أنَّ المِيناءَ لَمْ يَكُنْ مُناسِباً لِقَضاءِ الشِّتاءِ، قَرَّرَ أغلَبُهُمْ أنْ يَنطَلِقُوا إلَى البَحرِ مِنْ هُناكَ. فَقَدْ كانُوا يُرِيدُونَ أنْ يُحاوِلُوا الوُصُولَ إلَى فِينِكسَ إنْ أمكَنَ، لِيَقْضوا الشِّتاءَ هُناكَ. وَفِينِكسُ هِيَ مِيناءٌ فِي جَزِيرَةِ كرِيتَ يُواجِهُ الجَنُوبَ الغَربِيَّ وَالشَّمالَ الغَربِيَّ. العاصِفَة

Dhe duke qenë se ai liman nuk ishte i përshtatshëm për të dimëruar, shumica qe e mendimit të lundronim prej andej për t’u përpjekur të arrijnim në njëfarë mënyre në Fenike, një liman i Kretës, që e rrihte jugperëndimi dhe veriperëndimi, dhe aty të kalonim dimrin.

13 و َعِندَما بَدَأتْ تَهُبُّ رِيحٌ جَنُوبِيَّةٌ لَطِيفَةٌ، اعتَقَدُوا أنَّهُمْ نالُوا مُرادَهُمْ. فَرَفَعُوا مِرساةَ السَّفِينَةِ، وَأبحَرُوا عَلَى طُولِ ساحِلِ كرِيتَ.

Dhe kur filloi të fryjë lehtë juga, duke menduar se mund të realizohej qëllimi i tyre, i ngritën spirancat dhe filluan të lundrojnë afër brigjeve të Kretës.

14 ل َكِنْ لَمْ يَمضِ وَقتٌ طَوِيلٌ حَتَّى اجتاحَتهُمْ مِنَ الجَزِيرَةِ رِيحٌ أشبَهُ بِالإعصارِ تُسَمَّى «الشَّمالِيَّةَ الشَّرقِيَّةَ.»

Por, pak më vonë, shpërtheu mbi ishull një erë e vrullshme, që e quajnë euroklidon.

15 ف َعَلِقَتِ السَّفِينَةُ فِي هَذا الإعصارِ. وَلَمْ تَتَمَكَّنْ مِنَ التَّقَدُّمِ باتِّجاهِ الرِّيحِ، فَاسْتَسلَمنا لَها، فَصارَتْ تَقُودُنا.

Duke qenë se anija po ikte pa qenë në gjendje t’i qëndronte erës, e lamë në mëshirë të fatit dhe kështu filluam të shkojmë sa andej-këtej.

16 و َبَينَما كُنّا نُبحِرُ مُحتَمِينَ بِجَزِيرَةٍ صَغِيرَةٍ اسْمُها كَلَوْدِي، تَمَكَّنّا بِصُعُوبَةٍ مِنْ تَأمِينِ قارِبِ النَّجاةِ.

Si kaluam me të shpejtë pranë një ishulli të vogël, që quhet Klauda, arritëm me vështirësi ta vëmë nën kontroll sandallin.

17 ف َلَمّا رَفَعُوهُ، استَخدَمُوا حِبالاً لِتَثبِيتِ السَّفِينَةِ. وَلِأنَّهُمْ خافُوا أنْ يُصدَمُوا بِرِمالِ سِيترِسَ، أنزَلُوا المِرساةَ. وَتَرَكُوا السَّفِينَةَ لِلأمواجِ تَسُوقُها كَيفَما تَشاءُ.

Dhe, mbasi e ngritën në bordin, detarët përdorën të gjitha mënyrat për ta ngjeshur nga poshtë anijen dhe, nga frika se mos ngecnin në cekëtinat ranore të Sirtës, i ulën velat dhe kështu shkonin andej-këtej.

18 و َلِأنَّ العاصِفَةَ كانَتْ تَضرِبُنا بِعُنفٍ شَدِيدٍ، بَدَأُوا فِي اليَومِ التّالِي بِإلقاءِ الحُمُولَةِ مِنْ عَلَى ظَهرِ السَّفِينَةِ.

Por mbasi furtuna na vuri përpara me forcë, të nesërmen filluan ta hedhim në det ngarkesën.

19 و َفِي اليَومِ الثّالِثِ رَمُوا عُدَّةَ السَّفِينَةِ إلَى البَحرِ بِأيدِيهِمْ.

Ditën e tretë, hodhën me duart e tyre, pajisjet e anijes në det.

20 و َلَمْ تَظهَرِ الشَّمسُ وَلا النُّجُومُ أيّاماً كَثِيرَةً. وَكانَتِ العاصِفَةُ تُواجِهُنا بِشِدَّةٍ. وَأخِيراً فَقَدنا كُلَّ أمَلٍ بِإمكانِيَّةِ النَّجاةِ.

Dhe, duke qenë se prej shumë ditësh nuk dukeshin as dielli as yjet, dhe furtuna po tërbohej, humbi tashmë çdo shpresë shpëtimi.

21 و َلَمْ يَكُنْ أحَدٌ قَدْ أكَلَ شَيئاً مُنذُ زَمَنٍ طَوِيلٍ. فَوَقَفَ بُولُسُ أمامَهُمْ وَقالَ: «أيُّها الرِّجالُ، كانَ عَلَيكُمْ أنْ تَأخُذُوا بِنَصِيحَتِي بِعَدَمِ الإبحارِ مِنْ كرِيتَ، فَلَو أنَّكُمْ فَعَلْتُمْ هَذا لَتَجَنَّبتُمْ هَذا الضَّرَرَ وَهَذِهِ الخَسارَةَ.

Edhe, mbasi kishin mbetur shumë kohë pa ushqim, Pali u çua në mes të tyre dhe tha: “O burra, po të më kishit dëgjuar dhe të mos ishit nisur nga Kreta, do t’i ishim shmangur këtij rreziku dhe kësaj humbjeje.

22 ل َكِنِّي الآنَ أحُثُّكُمْ عَلَى أنْ تَتَشَجَّعُوا لِأنَّهُ ما مِنْ أحَدٍ مِنكُمْ سَيَفقِدُ حَياتَهُ، وَلَنْ نَفْقِدَ إلّا السَّفِينَةَ.

Dhe tani ju këshilloj të mos e humbni torruan sepse asnjë shpirt nga ne nuk do të humbasë, përveç anijes.

23 ف َفِي اللَّيلَةِ الماضِيَةِ وَقَفَ إلَى جانِبِي مَلاكٌ مِنْ عِندِ اللهِ الَّذِي أنتَمِي إلَيهِ وَأخدِمُهُ،

Sepse këtë natë m’u shfaq një engjëll i Perëndisë, të cilit unë i përkas dhe të cilit unë i shërbej,

24 و َقالَ لِي: ‹لا تَخَفْ يا بُولُسُ، إذْ يَنبَغِي أنْ تَقِفَ أمامَ القَيصَرِ. وَاللهُ يَعِدُكَ بِأنْ يَحفَظَ حَياةَ جَمِيعِ الَّذِينَ مَعكَ.›

duke thënë: "Pal, mos druaj, ti duhet të dalësh para Cezarit; dhe ja, Perëndia ty t’i ka dhënë të gjithë ata që lundrojnë me ty".

25 ف َتَشَجَّعُوا أيُّها الرِّجالُ فَلِي إيمانٌ بِاللهِ بِأنَّ الأُمُورَ سَتَحدُثُ تَماماً كَما قِيلَ لِي.

Prandaj, o burra, kini zemër të gëzuar, sepse unë besoj në Perëndinë se do të ndodhë pikërisht ashtu siç m’u tha.

26 ل َكِنْ لا بُدَّ أنْ نَرسُوَ عَلَى جَزِيرَةٍ ما.»

Edhe duhet të ngecim në një ishull.”

27 و َلَمّا جاءَتِ اللَّيلَةُ الرّابِعَةَ عَشْرَةَ، كانَتِ الرِّياحُ تَدفَعُنا هُنا وَهُناكَ فِي بَحرِ أدرِيا. وَنَحْوَ مُنتَصَفِ اللَّيلِ أحَسَّ البَحّارَةُ أنَّ اليابِسَةَ كانَتْ قَرِيبَةً.

Kur erdhi nata e katërmbëdhjetë që po kalonim andej e këndej në detin Adriatik, aty nga mesnata detarët patën përshtypjen se po i afroheshin një toke.

28 ف َأخَذُوا قِياسَ عُمقِ الماءِ فَوَجَدُوا أنَّهُ نَحوَ عِشرِينَ قامَةً، وَبَعدَ فَترَةٍ قَصِيرَةٍ قاسُوهُ مَرَّةً أُخْرَى، فَوَجَدُوهُ نَحوَ خَمْسَ عَشْرَةَ قامَةً.

Dhe, si hodhën matësin e thellësisë, gjetën njëzet pashë thellësi; pastaj, pak më tutje e hodhën përsëri matësin e thellësisë dhe gjetën pesëmbëdhjetë pashë.

29 و َإذْ كانُوا يَخشَونَ أنْ نَصطَدِمَ بِساحِلٍ صَخريٍّ، ألقَوْا أربَعَ مَراسٍ مِنْ خَلفِ السَّفِينَةِ، وَصَلُّوا أنْ يَطلَعَ النَّهارُ عَلَيهِمْ.

Atëherë, nga frika se mos përplaseshin kundër shkëmbinjve, hodhën nga kiçi katër spiranca, duke pritur me ankth që të bëhej ditë.

30 و َحاوَلَ البَحّارَةُ أنْ يهرُبُوا مِنَ السَّفِينَةِ. فَأنزَلُوا قارِبَ النَّجاةِ إلَى البَحرِ، مُتَظاهِرِينَ بِأنَّهُمْ سَيُنزِلُونَ بَعضَ المَراسِي مِنَ الجِهَةِ الأمامِيَّةِ لِلسَّفِينَةِ.

Por, duke qenë se detarët kërkonin të iknin prej anijes dhe po e ulnin sandallen në det gjoja për të hedhur spirancat nga bashi,

31 ل َكِنَّ بُولُسَ قالَ لِلضّابِطِ وَلِلجُنُودِ: «إذا لَمْ يَبقَ هَؤُلاءِ عَلَى ظَهرِ السَّفِينَةِ، فَلَنْ تَتَمَكَّنُوا أنْتُمْ مِنَ النَّجاةِ.»

Pali u tha centurionit dhe ushtarëve: “Po nuk qëndruan këta në anije, ju nuk do të mund të shpëtoni.”

32 ف َقَطَعَ الجُنُودُ حِبالَ قارِبِ النَّجاةِ وَتَرَكُوهُ يَسقُطُ.

Atëherë ushtarët i prenë litarët e sandallit dhe e lanë të bjerë jashtë.

33 و َقَبلَ طُلُوعِ النَّهارِ، حَثَّهُمْ بُولُسُ جَمِيعاً عَلَى أنْ يَتَناوَلُوا بَعضَ الطَّعامِ فَقالَ: «هَذا هُوَ اليَومُ الرّابِعَ عَشَرَ الَّذِي انتَظَرتُمْ فِيهِ فِي قَلَقٍ دُونَ طَعامٍ، وَلَمْ تَأكُلُوا شَيئاً.

Dhe në pritje që të bëhej ditë, Pali i nxiti të gjithë të hanin diçka, duke thënë: “Sot është e katërmbëdhjeta ditë që, duke pritur, jeni të uritur, pa ngrënë asgjë.

34 أ مّا الآنَ، فَإنِّي أحُثُّكُمْ عَلَى تَناوُلِ بَعضِ الطَّعامِ لِأنَّكُمْ تَحتاجُونَ إلَيهِ مِنْ أجلِ نَجاتِكُمْ. فَلَنْ تَسْقُطَ شَعرَةٌ واحِدَةٌ مِنْ رَأسِ واحِدٍ مِنْكُمْ.»

Prandaj ju këshilloj të hani diçka, sepse kjo është për shpëtimin tuaj; sepse as edhe një fije floku nga kokat tona nuk do të bjerë.”

35 و َبَعدَ أنْ قالَ هَذا، أخَذَ بَعضَ الخُبزِ، وَشَكَرَ اللهَ أمامَهُمْ جَمِيعاً، ثُمَّ قَسَمَهُ وَبَدَأ يَأكُلُ.

Si tha këto, mori bukë, iu falënderua Perëndisë përpara të gjithëve, pastaj e theu dhe filloi të hajë.

36 ف َتَشَجَّعُوا كُلُّهُمْ، وَتَناوَلُوا هُمْ أنفُسُهُمْ بَعضَ الطَّعامِ.

Atëherë të gjithë, si morën zemër, morën edhe ata nga ushqimi.

37 و َكانَ مَجمُوعُنا فِي السَّفِينَةِ مِئَتَينِ وَسِتَّةً وَسَبعِينَ شَخصاً.

Dhe në anijen ne ishim gjithsej dyqind e shtatëdhjetë e gjashtë veta.

38 و َبَعدَ أنْ تَناوَلُوا ما يَكفِي مِنَ الطَّعامِ، خَفَّفُوا حِملَ السَّفِينَةِ بِأنْ ألقَوْا الحُبُوبَ فِي البَحرِ. تَحَطُّمُ السَّفِينَة

Dhe mbasi hëngrën sa u ngopën, e lehtësuan anijen duke hedhur grurin në det.

39 و َلَمّا طَلَعَ النَّهارُ، لَمْ يَستَطِيعُوا أنْ يُمَيِّزُوا الأرْضَ الَّتِي اقتَرَبُوا مِنها، لَكِنَّهُمْ لاحَظُوا خَلِيجاً لَهُ شاطِئٌ، فَقَرَّرُوا أنْ يُحاوِلوا تَوجيهَ السَّفِينَةِ إليهِ.

Dhe kur u gdhi, nuk e njihnin dot vendin, por vunë re një gji me një breg dhe vendosën ta shtyjnë anijen aty, po të mundnin.

40 ف َحَلُّوا المَراسِيَ وَتَرَكُوها تَسقُطُ فِي البَحرِ، وَحَلُّوا الحِبالَ الَّتِي تُمسِكُ بِدَفَّتَي السَّفِينَةِ. ثُمَّ رَفَعُوا الشِّراعَ الأمامِيَّ فِي وَجهِ الرِّيحِ لِكَيْ تَدْفَعَهُمْ إلَى الشّاطِئِ.

I zgjidhën spirancat dhe i lanë të fundosen në det, duke zgjidhur në të njëjtën kohë të lidhurat e timonit; pastaj, si e ngritën velën kryesore nga era, u drejtuan për te bregu.

41 ل َكِنَّهُم ارتَطَمُوا بِمُرتَفَعٍ رَملِيٍّ، فَغَرَزَتِ السَّفِينَةُ فِيهِ، فَعَلِقَتْ مُقَدَّمَتُها وَوَقَفَتْ دُونَ حِراكٍ. وَكانَ الجُزءُ الخَلفِيُّ مِنَ السَّفِينَةِ يَتَكَسَّرُ تَحتَ قُوَّةِ الأمواجِ.

Por, mbasi ranë në një cekëtinë që kishte deti nga të dy anët, anija ngeci dhe mbeti me bashin të zënë e të palëvizshëm, ndërsa kiçi po shkallmohej nga furia e valëve.

42 ف َخَطَّطَ الجُنُودُ لِقَتلِ السُّجَناءِ لِئَلّا يَسبَحُوا بَعِيداً وَيَهرُبُوا.

Ushtarët ishin të mendimit t’i vritnin robërit, që asnjë të mos ikte me not.

43 ل َكِنَّ الضّابِطَ أرادَ أنْ يُنقِذَ بُولُسَ، فَمَنَعَهُمْ مِنْ تَنفِيذِ خِطَّتِهِمْ. فَأمَرَ القادِرِينَ عَلَى السِّباحَةِ بِأنْ يَقفِزُوا مِنْ فَوقِ السَّفِينَةِ أوَّلاً وَيَتَّجِهُوا إلَى البَرِّ.

Por centurioni, duke dashur të shpëtojë Palin, ua largoi mendimin për këtë propozim dhe u dha urdhër atyre që dinin të notonin të hidheshin të parët në det dhe të dilnin në tokë;

44 أ مّا البَقِيَّةُ فَكانَ عَلَيهِمْ أنْ يَصِلُوا إلَى البَرِّ عَلَى ألواحٍ خَشَبِيَّةٍ أوْ عَلَى قِطَعٍ مِنَ السَّفِينَةِ. وَهَكَذا وَصَلَ الجَمِيعُ إلَى البَرِّ سالِمِينَ.

pastaj të tjerët, kush mbi dërrasa, kush mbi pjesë të anijes; dhe kështu ndodhi që të gjithë mundën të shpëtojnë në tokë.