1 « لَكِنْ اسْمَعِ الآنَ كَلامِي يا أيُّوبُ، وَانتَبِه إلَى كَلِماتِي.

"Tani pra, Job, dëgjo atë që kam për të thënë dhe vëru veshin gjithë fjalëve të mia!

2 س َأفتَحُ فَمِي، وَسَأتَحَدَّثُ بِما فِي فِكْرِي.

Ja, unë po hap gojën dhe gjuha ime flet në gojën time.

3 س َأقُولُ ما يَجُولُ حقّاً فِي خاطِرِي، وَسَيَنقُلُ لِسانِي بِإخلاصٍ ما أعرِفُهُ.

Fjalët e mia burojnë nga një zemër e drejtë, buzët e mia do të thonë njohuri të pastra.

4 ر ُوحُ اللهِ خَلَقَنِي، وَنَسْمَةُ القَدِيرِ أحْيَتنِي.

Fryma e Perëndisë më ka krijuar dhe fryma e të Plotfuqishmit më jep jetë.

5 ف َإنْ كُنتَ تَستَطِيعُ الرَّدَّ عَلَيَّ، فَحَضِّرْ حُجَّتَكَ وَقِفْ.

Në rast se mundesh, m’u përgjigj; përgatitu gjithashtu të mbrosh pozitat e tua.

6 أ نا مِثلُكَ فِي حَضْرَةِ اللهِ. فَقَدْ قُطِعْتُ أيضاً مِنَ الطِّينِ.

Ja, unë jam i barabartë me ty përpara Perëndisë; edhe unë jam formuar nga argjili.

7 ف َلَيسَ هُناكَ ما يُخِيفُكَ مِنِّي، وَقُوَّتِي لَنْ تُثَقِّلَ عَلَيكَ.

Ja, asnjë frikë nga unë nuk duhet të të lemerisë, dhe dora ime nuk do të rëndojë mbi ty.

8 « غَيرَ أنَّكَ تَكَلَّمْتَ فِي أُذُنِي، فَسَمِعتُ صَوتَكَ حِينَ تَكَلَّمْتَ.

Por ti u ke thënë veshëve të mi dhe dëgjova tingullin e fjalëve të tua, që thonin:

9 ت َقَولُ: ‹أنا نَقِيٌّ بِلا ذَنبٍ، وَطاهِرٌ بِلا إثمٍ.

"Una jam i pastër, pa mëkat; jam i pafajmë, nuk ka asnjë faj tek unë.

10 غ َيرَ أنَّ للهِ أسباباً فِي مُعاداتِي، وَيَحسِبُنِي عَدُوّاً لَهُ.

Por Perëndia gjen kundër meje shkaqe armiqësie dhe më konsideron armikun e tij;

11 ي ُقَيِّدُ قَدَمَيَّ بِالحَدِيدِ وَالخَشَبِ، وَيَحرُسُ كُلَّ مَنافِذِ هُرُوبِي.›

i fut këmbët e mia në pranga dhe kqyr gjithë hapat e mia".

12 « إنَّكَ مُخطِئٌ حَقّاً فِي هَذا، وَلِهَذا سَأُجِيبُكَ: «إنَّ اللهَ أعْظَمُ مِنْ كُلِّ البَشَرِ.

Mirë, pra, unë të them se këtu nuk ke të drejtë, sepse Perëndia është më i madh se njeriu.

13 ل ِماذا تَتَّهِمُهُ وَتَقُولُ: ‹إنَّ اللهَ لا يُجِيبُ عَنْ كُلِّ اتِّهاماتِ الإنسانِ؟›

Pse hahesh me të, kur ai nuk jep llogari për asnjë nga veprimet e tij?

14 ل َكِنَّ اللهَ يُكَلِّمُ النّاسَ بِطُرُقٍ مُختَلِفَةٍ، وَالإنسانُ لا يُدرِكُ ذَلِكَ.

Në fakt Perëndia flet në një mënyrë apo në një tjetër por njeriu nuk e vë re:

15 ي َتَحَدَّثُ فِي حُلُمٍ، فِي رُؤيا اللَّيلِ. عِندَما يَنعَسُ النّاسُ وَيَنامُونَ،

në një ëndërr, në një vegim të natës, kur një gjumë i rëndë i zë njerëzit, kur dremitin në shtretërit e tyre.

16 ح ِينَئِذٍ، يَفتَحُ اللهُ آذانَهُمْ، وَيُخِيفُهُمْ بِتَحْذِيراتِهِ.

Atëherë ai hap veshët e njerëzve dhe vulos paralajmërimet që u bën,

17 ل ِيُحَوِّلَ الإنسانَ عَمّا يَفعَلُهُ، وَلِيَمنَعَ الإنسانَ مِنَ التَّكَبُّرِ أوِ التَّفاخُرِ.

për ta larguar njeriun nga veprimet e tij dhe për ta mbajtur larg nga kryelartësia,

18 ي َحفَظُهُ اللهُ مِنَ الهاوِيَةِ، وَيَحفَظُ حَياتَهُ مِنْ عُبُورِ نَهرِ المَوتِ.

për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për të penguar që jeta e tij të mbarojë nga shpata.

19 ي ُؤَدِّبُهُ بِالوَجَعِ عَلَى فِراشِهِ، وَبِألَمٍ مُتَّصِلٍ فِي عِظامِهِ.

Njeriu paralajmërohet gjithashtu me dhembjen në shtratin e vet dhe me torturën e pandërprerë të kockave të tij,

20 ف َيَكرَهُ الطَعامَ، وَيَنفُرُ حَتَّى مِنْ أطايِبِهِ.

aq sa i neveritet buka dhe madje edhe ushqimet më të shijshme.

21 ل ا يَعُودُ لَحمُهُ يُرَى مِنَ الهُزالِ، وَتَبرُزُ عِظامُهُ وَتُرَى.

Mishi konsumohet sa mbyll e hap sytë, ndërsa kockat e tij, që më parë nuk dukeshin, tani dalin jashtë;

22 م ِنَ الهاوِيَةِ تَقتَرِبُ نَفسُهُ. مِنَ القَتَلَةِ تَدنُو حَياتُهُ.

kështu shpirti i tij i afrohet gropës dhe jeta e tij atyre që sjellin vdekjen.

23 و َلَو كانَ هُناكَ مَلاكٌ واحِدٌ، وَسِيطٌ هُوَ الأفضَلُ بَينَ ألفٍ، يُدافِعُ عَنِ استِقامَتِهِ،

Por në rast se pranë tij ka një engjëll, një interpret, një i vetëm ndër një mijë, që t’i tregojë njeriut detyrën e tij.

24 ي َطلُبُ لَهُ رَحمَةً وَيَقُولُ للهِ: «جَنِّبْهُ الهُبُوطَ فِي الهاوِيَةِ، لأنِّي دَبَّرتُ لَهُ فِديَةً.»

Perëndisë i vjen keq për të dhe thotë: "Kurseje që të mos zbresë në gropë; gjeta shpengimin për të".

25 ف َيَتَجَدَّدُ لَحمُهُ كَشّابٍ، وَإلَيهِ تَعُودُ قُوَّةُ الصِّبا.

Atëherë mishi i tij do të bëhet më i freskët se kur ishte fëmijë dhe ai do të kthehet në ditët e rinisë së tij.

26 ي ُصَلِّي الإنسانُ إلَى اللهِ فَيَحظَى بِرِضاهُ. وَيُسَرُّ اللهَ أنْ يُعلِنَ نَفسَهُ لِلإنسانِ، فَيَرُدُّ لِلإنسانِ حَقَّهُ.

Do t’i lutet fort Perëndisë, do të gjejë hir pranë tij dhe do të mund të sodisë fytyrën e tij me gëzim, sepse Perëndia do ta ketë rivendosur njeriun në drejtësinë e tij.

27 ي َهتِفُ أمامَ النّاسِ وَيَقُولُ: ‹أذْنَبْتُ وَعَوَّجتُ المُستَقِيمَ، لَكِنْ لَمْ أُجازَ عَلَيهِ.

Duke iu drejtuar njerëzve, do të thotë: "Kam mëkatuar dhe kam shkelur drejtësinë, dhe nuk u ndëshkova siç e meritoja.

28 ب َلْ فَدَى نَفسِي مِنَ الهاوِيَةِ، فَسَأنظُرُ إلَى نُورِ الحَياةِ وَأتَمَتَّعُ.›

Perëndia i ka shpenguar shpirtin tim, që të mos zbriste në gropë dhe jeta ime mund të shohë dritën".

29 « نَعَمْ، قَد يَفعَلُ اللهُ كُلَّ هَذِهِ الأُمُورِ مَرَّتَينِ وَثَلاثاً لِلإنسانِ،

Ja, Perëndia e bën këtë dy herë, tri herë me njeriun,

30 ل ِكَي يَرُدَّ نَفسَهُ مِنَ الهاوِيَةِ وَالهَلاكِ، وَيُنِيرَ عَلَيهِ بِنُورِ الحَياةِ.

për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për ta ndriçuar me dritën e jetës.

31 « انتَبِهْ يا أيُّوبُ، وَاستَمِعْ إلَيَّ. اصْمُتْ وَدَعْنِي أتَكَلَّمْ.

Ki kujdes, Jobi, dëgjomë; rri në heshtje, dhe unë do të flas.

32 إ نْ كانَ لَدَيكَ جَوابٌ فَقُلْهُ، لأنِّي أتَمَنَّى أنْ أجِدَكَ مُحِقّاً.

Në qoftë se ke diçka për të thënë, përgjigjmu, folë, sepse do të dëshiroja të të jepja të drejtë.

33 و َإنْ لَمْ يَكُنْ لَدَيكَ جَوابٌ، فَاسْتَمِعْ إلَيَّ. اصمُتْ وَسَأُعَلِّمُكَ الحِكْمَةَ.»

Përndryshe dëgjomë; hesht dhe unë do të të mësoj diturinë".