1 ا هتِفِي تَكرِيماً للهِ يا كُلَّ الأرْضِ.

Lëshoni klithma gëzimi Perëndisë, ju të gjithë banorë të tokës;

2 ا عزِفُوا تَكرِيماً لاسمِهِ المَجِيدِ! بِالتَّسبِيحِ كَرِّمُوهُ!

i këndoni himne lavdisë së emrit të tij; bëjeni zulmëmadh lëvdimin e tij.

3 ق ُولُوا للهِ: «مُهِيبَةٌ هِيَ أعمالُكَ! حَتَّى أعداؤُكَ يَتَمَلَّقُونَكَ بِتَرانِيمِ تَسبِيحٍ كَثِيرَةٍ.

I thoni Perëndisë: "Sa të tmerrshme janë veprat e tua! Për shkak të madhështisë së fuqisë sate armiqtë e tu do të të nënshtrohen ty.

4 ت َسْجُدُ لَكَ الأرْضُ كُلُّها. لَكَ يُرَنِّمُونَ مَزامِيرَ. لاسْمِكَ يُرَنِّمُونَ.» سِلاهْ

Tërë toka do të të adhurojë dhe do të këndojë për ty, do të këndojë lëvdimet e emrit tënd. (Sela)

5 ا ذهَبُوا لِتَرَوا ما فَعَلَ اللهُ. صَنَعَ أعمالاً مُهِيبَةً فَلا يُقَلِّدُها بَشَرٌ.

Ejani dhe admironi atë që Perëndia ka bërë; ai është i tmerrshëm në veprat tij për bijtë e njerëzve.

6 ح َوَّلَ البَحرَ الأحمَرَ إلَى أرْضٍ يابِسَةٍ. وَمَشَى شَعبُهُ عَبرَ نَهرِ الأُردُنِّ عَلَى أقدامِهِمْ. وَهُناكَ ابتَهَجُوا بِهِ.

Ai e ndryshoi detin në tokë të thatë; populli i tij e kaloi lumin me këmbë të thata; le të gëzohemi, pra, bashkë me të.

7 ب ِقُوَّتِهِ يَتَسَيَّدُ عَلَى الأرْضِ إلَى الأبَدِ. بِعَينَيهِ يُراقِبُ الشُّعُوبَ. وَالمُتَمَرِّدُونَ عَلَيهِ لا ينْجَحُونَ! سِلاهْ

Me fuqinë e tij ai mbretëron në përjetësi; sytë e tij këqyrin kombet. Mos lejoni që rebelët të ngrenë krye. (Sela)

8 ي ا شُعُوبُ بارِكُوا إلَهَنا! عَلُّوا تَسابِيحَهُ!

Ju o popuj, bekoni Perëndinë tonë; dhe shpallni me zë të lartë lëvdimin e tij.

9 ه ُوَ حَفِظَ حَياتَنا، وَلَمْ يَدَعْنا نَسقُطُ.

Ai na mban gjallë dhe nuk lejon që këmbët tona të pengohen.

10 ل َكِنَّكَ امتَحَنتَنا يا اللهُ! فِي تَجارِبَ نارِيَّةٍ أدخَلْتَنا، كَما يَمتَحِنُ صانِعُ الفِضَّةِ فِضَّتَهُ!

Sepse ti na ke vënë në provë, o Perëndi, na ke pastruar ashtu si pastrohet argjendi.

11 إ لَى مِصيَدَةٍ أدخَلتَنا. وَرَبَطتَ حِبالاً عَلَى خَواصِرِنا.

Na ke bërë të biem në rrjetë, ke vënë një barrë të rëndë mbi kurrizet tona.

12 م ِنْ رُؤُوسِنا جَرَرْتَنا وَفِي النّارِ وَالماءِ أجَزْتَنا. قُدْتَنا إلَى مَكانٍ بَدِيعٍ.

Ke bërë që njerëzit të ecin me kalë mbi kokën tonë; kemi kaluar nëpër zjarr dhe nëpër ujë, por ti na ke nxjerrë jashtë në një vend të freskët.

13 ه ا أنا آتِي إلَى بَيتِكَ بِذَبائِحَ صاعِدَةٍ لأُوفِيَ نُذُورِي

Unë do të hyj në shtëpinë tënde me olokauste; do të plotësoj zotimet e mia,

14 ا لَّتِي نَطَقْتُ بِها بِشَفَتّيَّ، وَوَعَدْتُ بِها فِي ضِيقِي.

që buzët e mia kanë formuluar dhe që goja ime ka shqiptuar kur kaloja fatkeqësi.

15 أ ُقَدِّمُ لَكَ ذَبائِحَ صاعِدَةً سَمينَةً وَبَخُوراً وَكِباشاً، ثِيراناً وَتُيُوساً. سِلاهْ

Do të të ofroj olokauste kafshësh të majme, me erën e këndshme të deshve; do të flijoj qe dhe cjep. (Sela)

16 ت َعالَوا يا خائِفِي اللهَ، وَسَأُخبِرُكُمْ بِما صَنَعَ لِي.

Ejani dhe dëgjoni, ju të gjithë që i trëmbeni Perëndisë, dhe unë do t’ju tregoj atë që ai bëri për shpirtin tim.

17 أ نا دَعَوتُهُ! وَكَلِماتُ التَّعظِيمِ عَلَى لِسانِي.

I thirra atij me gojën time dhe e përlëvdova me gjuhën time.

18 و َأنا أُدرِكُ أنَّ سَيِّدِي لَنْ يَسمَعَنِي إذا رَأيتُ نَجاسَةً فِي قَلبِي وَلَمْ أنزَعْها.

Po të kisha ruajtur të keqen në zemrën time, Zoti nuk do të më kishte dëgjuar.

19 ل َكِنَّ اللهَ بِالفِعلِ قَدْ سَمِعَ! وَأصغَى إلَى صَلاتِي!

Por Perëndia më dëgjoi dhe i kushtoi kujdes zërit të lutjes sime.

20 أ حمَدُ اللهَ الَّذِي لَمْ يَرُدَّ صَلاتِي، وَعَنِّي لَمْ يَمنَعْ رَحمَتَهُ.

Qoftë i bekuar Perëndia, që nuk e hodhi poshtë lutjen time dhe nuk më mohoi mirësinë e tij.