1 ك انَ لداودَ ابْنٌ يُدعَى أبْشالُومَ. وَلأبْشالُومَ أُخْتٌ تُدعَى ثامارَ، جَمِيلَةٌ جِدّاً. وَكانَ أمْنُونَ – وَهُوَ أحَدُ أبْناءِ داوُدَ – وَاقعاً في غَرامِ ثامارَ،

Pastaj ndodhi që Absalomi, bir i Davidit, kishte një motër shumë të bukur që quhej Tamara; por Amnoni, bir i Davidit, u dashurua me të.

2 و َهْيَ عذراءُ. لَمْ يُفَكِّرْ أمنون بِأنْ يُسيئَ إليها، لَكِنَّهُ أرادَها بِشِدَّةٍ. وقَدْ فَكَّرَ بِأنْ يَتَظاهَرَ بِالمَرَضِ مِنْ أجلِها.

Amnoni u dashurua me aq pasion me motrën e tij Tamara sa ra i sëmurë, sepse ajo ishte e virgjër; dhe Amnonit i dukej e vështirë t’i bënte gjë.

3 و َقَدْ كانَ لأمْنُونَ صَدِيقٌ يُدْعَى يُونادابَ، وَهْوَ ابنُ شِمْعَى. وَشِمْعَى هُو أخُو داوُدَ. وَكانَ يُونادابُ شَديدَ الذَّكاءِ،

Amnoni kishte një shok, që quhej Jonadab, bir i Shimeahut, vëllait të Davidit; Jonadabi ishte një njeri shumë dinak.

4 ف َقالَ لأمْنونَ: «ما بِكَ تبدو مَهمُوماً في كلِّ صَباحٍ، وَأنْتَ ابنُ المَلكِ!» فقالَ أمْنُونُ لِيُونادابَ: «أُحِبُّ ثامارَ، أُخْتَ شَقِيقِي أبْشالومَ.»

Ky i tha: "Pse, o bir i mbretit, vazhdon të dobësohesh çdo ditë që kalon? Nuk dëshiron të ma thuash?". Amnoni iu përgjigj: "Kam rënë në dashuri me Tamarën, motrën e vëllait tim Absalom".

5 ف َقالَ لَهُ يُونادابُ: «اذْهَبْ إلَى الفِراشِ، وَتَظاهَرْ بِالْمَرَضِ، فيأْتي وَالِدُكَ لرؤيَتِكَ. فَقُلْ لَهُ: ‹اطلُبْ مِنْ أُخْتِي ثامارَ أنْ تَأْتِي وَتُعْطِيني الطَّعامَ لآكُلَ. فَلْتُحَضِّرِ الطَّعامَ أمامي، فأراهُ وآكُلُ مِنْ يَدِها.›»

Atëherë Jonadabi i tha: "Rri në shtrat dhe bëj sikur je i sëmurë; kur të vijë yt atë të të shikojë, thuaji: "Bëj, të lutem, që motra ime Tamara të vijë të më japë të ha dhe ta përgatisë ushqimin në praninë time, në mënyrë që unë ta shikoj dhe ta marr nga duart e saj"".

6 و َهَكَذا تَمَدَّد أمنونُ في الفِراشِ، وَتَظاهَرَ بِالْمَرَضِ. فَجاءَ المَلِكُ داوُدُ لرؤيَتِهِ، فقالَ لهُ أمنونُ: «اطلُبْ مِنْ أُختي ثامارَ أنْ تَدْخُلَ. فَلْتُحضِّر لي كَعْكَتَين بينَما أُراقِبُها. حِينَئِذٍ، يُمْكِنُني أن آكُلَ مِنْ يَديها.»

Kështu Amnoni ra në shtrat dhe u shti i sëmurë; kur më vonë erdhi mbreti ta shikojë, Amnoni i tha: "Lër, të lutem, që motra ime Tamara të vijë dhe të më përgatisë nja dy kuleç në praninë time; kështu do të marr ushqim nga duart e saj".

7 ف َأرْسَلَ داوُدُ رُسُلاً إلَى مَنْزِلِ ثامارَ، فَقالُوا لَها: «اذْهَبي إلَى مَنْزِلِ أخيكِ أمْنونَ وَحَضِّري لَهُ بَعْضَ الطَّعامِ.» ثامارُ تُحضِّرُ الطَّعامَ لأمنون

Atëherë Davidi dërgoi njeri në shtëpinë e Tamarës për t’i thënë: "Shko në shtëpinë e vëllait tënd Amnon dhe përgatiti diçka për të ngrënë".

8 ف َذَهبَتْ ثامارُ إلَى منزِلِ أخِيها أمنونَ، وقَدْ كانَ في الفِراشِ. فتناوَلَتْ بَعْضَ العَجِينِ وَعَجَنَتْهُ بِيَدَيْها وَطَبَخَتِ الكعْكَتَينِ. فَعَلَتْ هذا أمامَ أمْنُونَ.

Tamara shkoi në shtëpinë e vëllait të saj Amnon, që rrinte shtrirë në shtrat. Pastaj mori pak miell, e brumosi, përgatiti disa kuleçë para syve të tij dhe i poqi.

9 ث ُمَّ أخْرَجَتِ الكعْكَتَينِ من المِقلاةِ وَوَضَعَتْهُما أمامَهُ. فَرَفَضَ أنْ يَأْكُلَ وقالَ لِخُدّامِهِ: «اخْرُجوا مِنْ هُنا. دَعُونِي وَحْدِي!» فغادَرَ خُدّامُهُ كُلُّهُم الغُرْفَةَ. أمنون يَغْتَصِبُ ثامار

Pastaj mori një enë me bisht dhe i derdhi kuleçët para tij, por Amnoni nuk pranoi t’i hajë dhe tha: "Nxirrni jashtë që këtej tërë njerëzit". Tërë sa ishin dolën jashtë.

10 ث ُمَّ قالَ أمْنونُ لثامارَ: «أحْضِري الطَّعامَ إلَى غُرْفَةِ النَّوْمِ، وَأطْعِميني بِيَدِكِ.» فَتَناوَلَتْ ثامارُ الكعْكَتَينِ اللَّتَينِ حضَّرَتْهُما وَدَخَلَتْ إلَى غُرْفَةِ نَوْمِ أخِيها.

Atëherë Amnoni i tha Tamarës: "Ma ço ushqimin në dhomën time dhe do ta marr nga duart e tua". Kështu Tamara i mori kuleçët që kishte përgatitur dhe i çoj në dhomën e Amnonit, vëllait të saj.

11 ث ُمَّ أخَذَتْ تُطْعِمُهُ. لكنَّهُ أمْسَكَ بيَدِها وقالَ لها: «أُخْتاهُ، تَعالِي وَعاشِرِينِي.»

Ndërsa po ia jepte për të ngrënë, ai e kapi dhe i tha: "Eja, shtrihu me mua, motra ime".

12 ف َقالَتْ لَهُ ثامارُ: «لا يا أخِي! لا تَذُلَّني بِعَمَلِكَ هذا! لا تَفْعَلْ هَذا الفِعلَ المُشينَ! لا يَنْبَغِي أنْ تُقْتَرَفَ أشياءُ فظيعةٌ كَهَذِهِ أبَداً في إسْرائِيل!

Ajo iu përgjigj: "Jo, vëllai im, mos më poshtëro kështu; kjo nuk bëhet në Izrael; mos kryej një poshtërsi të tillë!

13 ل َنْ أتَخَلَّصَ أبَداً مِنْ عارِي، وسيظُنُّ النّاسُ أنَّكَ لَسْتَ سِوَى أحَدِ الحَمْقَى. أرجوكَ، كَلِّمِ الملِكَ، وسَيَدَعُكَ تَتَزوَّجُ بي.»

Po unë ku ta çoj turpin tim? Kurse ti do të konsiderohesh si keqbërës në Izrael. Tani, të lutem, foli mbretit dhe ai nuk ka për të më refuzuar ndaj teje".

14 ل َكِنَّ أمنون رَفَضَ الإصْغاءَ إلَى ثامار. وَكانَ أقْوى مِنْها، فَأجْبَرَها عَلَى مُعاشَرَتِهِ.

Por ai nuk deshi ta dëgjojë dhe, duke qenë më i fortë se ajo, e dhunoi dhe ra në shtrat me të.

15 ث م بدأ يشعُرُ أنَّهُ يَكْرَهُها، بَلْ إنَّهُ كَرِهَها أكْثَرَ بكثيرٍ مِمّا أحَبَّها مِنْ قَبلُ. فقالَ لها: «انْهَضِي وَاخْرُجِي مِنْ هُنا!»

Pastaj Amnoni filloi ta urrejë me një urrejtje shumë të madhe, kështu që urrejtja që ndjente për të ishte më e madhe se dashuria me të cilën e kishte dashuruar më parë. Kështu Amnoni i tha: "Çohu, shko!".

16 ف قالَتْ لهُ: «لا! لا تَطْرُدْنِي هَكَذا. هذا أسْوأُ حَتَّى مِمّا فَعَلْتَ مِنْ قَبلُ!» لَكِنَّ أمنون رَفَضَ الإصْغاءَ إلَى ثامارَ.

Por ajo iu përgjigj: "Oh, jo! Dëmi që do të më bëje duke më përzënë do të ishte më i madh se ai që më ke bërë deri tani". Por ai nuk deshi ta dëgjojë.

17 ث ُمَّ نادَى خادِمَهُ وقال لَهُ: «أخْرِجْ هذه الفتاةَ مِنْ هذِهِ الغُرْفَةِ، الآنَ! وَأقْفِلِ البابَ وَراءَها.»

Thirri, pra, shërbëtorin që e ndihmonte dhe i tha: "Largoje këtë larg meje dhe mbylle portën prapa saj".

18 ف َأخذ خادِمُ أمنون ثامار إلَى خارِجِ الغُرْفَةِ، وَأقْفَلَ البابَ وَراءَها. كانَتْ ثامار تَرْتَدي ثَوباً طويلاً كَثيرَ الألْوانِ. فبناتُ الملِكِ العذارى يَرْتَدينَ أثْواباً كَهذِهِ.

Ajo kishte veshur një tunikë me mëngë, sepse kështu visheshin vajzat e mbretit akoma të virgjëra. Kështu shërbëtori i Amnonit e nxori jashtë dhe mbylli derën prapa saj.

19 ف َمزَّقَتِ الثَّوبَ وَوَضَعَتَ عَلَى رَأسِها رَماداً. ثُمَّ وَضَعَتْ يَدَها عَلَى رَأْسِها وَأخَذَتْ تَبْكِي.

Tamara atëherë hodhi mbi kryet e saj, grisi tunikën më mëngë që kishte veshur, vuri dorën mbi kokë dhe iku duke ulëritur.

20 ف َقالَ لَها أخُوها أبْشالوم: «هَلْ كُنْتِ مَعَ أخيكِ أمْنُونَ؟ هَلْ ألْحَقَ بِكِ الأذَى؟ اهْدأي الآنَ يا أُخْتِي. أمْنُونُ أخُوكِ، لذا سنهتمُّ بالأمْرِ. لا تَستائِي.» فَلَمْ تَقُلْ ثامار شَيئًا، وذهبَتْ بِصَمْتٍ تَعيشُ في مَنْزِلِ أبشالومَ.

Absalomi, vëllai, i tha: "Ndofta vëllai yt Amnon ka qenë me ty? Tani për tani hesht, motra ime; ai është yt vëlla; mos e lësho veten për këtë". Kështu Tamara mbeti e dëshpëruar në shtëpinë e Absalomit, vëllait të saj.

21 و َعَلِمَ الملِكُ داود بالْخَبَرِ وَغَضَبَ جِدّاً. لَكِنَّهُ لَمْ يُرِدْ أنْ يُعاقِبَ أمنُونَ لأنَّهُ ابْنُهُ البِكرُ، وَكانَ يُحِبُّهُ.

Kur mbreti David i mësoi të gjitha këto, u zemërua shumë.

22 و َكانَ أبشالومُ يَكْرَهُ أمْنُونَ، لَكِنَّهُ لَمْ يَقُلْ لَهُ أيَّ كَلِمةِ حَسَنَةً أمْ سَيّئَةً. بَلْ كَرِهَهُ لأنَّه اغْتَصَبَ أُخْتَهُ ثامارَ وَأهانَها. انتقامُ أبْشالوم

Por Absalomi nuk i drejtoi asnjë fjalë Amnonit, as për të mirë as për të keq, sepse e urrente Amnonin se kishte poshtëruar motrën e tij Tamara.

23 ب َعْدَ عامَينِ، أحْضَرَ أبْشالوُمُ رِجالاً إلَى بَعلَ حاصُورَ، الّتِي تَقَعُ قُرْبَ حُدودِ أراضِي أفْرايِمَ، لِيَجُزّوا صوفَ الغَنَمِ. ودعا أبْناءَ الملِكِ جَمِيعاً لِيأتوا ويُشارِكوا في وَليمَة.

Dy vjet më vonë, kur Absalomi kishte qethësit e bagëtive në Baal-Hatsroit pranë Efraimit, ftoi të gjithë bijtë e mbretit.

24 ف َذَهَبَ أبْشالومُ إلَى المَلِكِ وقالَ لَهُ: «بَعْضُ الرِّجالِ آتونَ لِيَجُّزوا صوفَ غَنَمي. أرْجوكَ أنْ تأتي مَعَ خُدّامِكَ وَتُشارِكُوا في الوَلِيمَةِ.»

Absalomi shkoi të takohet me mbretin dhe i tha: "Shërbëtori yt ka qethësit; të lutem të vijë edhe mbreti me gjithë shërbëtorët e tij në shtëpinë e shërbëtorit tënd!".

25 ف َقالَ الملِكُ داوُدُ لأبشالومَ: «لا يا بُنَيَّ. لَنْ نَذْهَبَ جَمِيعاً. سَنُثْقِلُ عَلَيكَ.» وَألَحَّ أبْشالومُ عَلَى داوُدَ لِكَي يَذْهَبَ. لَكِنَّ داوُدَ لَمْ يَذْهَبْ بَلْ أعْطَى بَرَكَتَهُ.

Por mbreti i tha Absalomit: "Jo, biri im, nuk po vijmë tani të gjithë, që të mos të të rëndojë". Megjithëse ai nguli këmbë, mbreti nuk desh të shkonte, por i dha bekimin e tij.

26 و َقالَ لَهُ أبْشالُومُ: «إنْ كُنْتَ لا تُريدُ الذَّهابَ، أرجُو أنْ تَطلَبَ مِنْ أخِي أمْنُونَ يُرافِقُنِي.» فَسَألَهُ الملِكُ: «لِمَ تُرِيدُ أنْ يَذْهَبَ مَعَكَ؟»

Atëherë Absalomi i tha: "Në rast se nuk do të vish ti, të lutem, lejo Amnonin, vëllanë tim, të vijë me ne". Mbreti iu përgjigj: "Pse duhet të vijë me ty?".

27 ف َمَضَى أبشالومُ في إلْحاحِهِ إلَى داوُدَ، إلَى أنْ سَمَح لأمْنونَ وَأبْناءِ الملِكِ الآخرينَ بأنْ يذْهَبُوا. مَقْتَلُ أمنون

Por Absalomi nguli këmbë aq shumë sa që Davidi lejoi të shkojnë bashkë me të Amnonin dhe gjithë bijtë e mbretit.

28 ث ُمَّ أعْطَى أبشالومُ هذا الأمْرَ لِخُدّامِهِ: «راقِبوا أمْنُونَ. عِنْدَما يَسْتَرْخِي بِسَبَبِ الخَمْرِ، وَأقُولُ لَكُمُ اقْتُلُوا أمْنُونَ، فَاقْتُلُوهُ. وَلا تَخافُوا مِنَ العِقابِ، فَأنْتُمُ تُطِيعُونَ أمْرِي. فَكُونوا أقْوِياءَ وَشَجْعانَ.»

Absalomi u kishte dhënë këtë urdhër shërbëtorëve të tij, duke thënë: Hapni sytë, kur Amnoni të jetë dehur nga vera dhe unë t’ju them: "Goditeni Amnonin!," ju vriteni dhe mos kini frikë. A nuk jam unë që ju urdhëroj? Bëhuni trima dhe tregohuni të fortë!".

29 و َهَكَذا فَعَلَ جُنودُ أبشالوم الشُّبانُ ما طَلَبَهُ مِنْهُم، وَقَتَلُوا أمنونَ. لَكِنَّ أبناءَ داوُدَ الآخرينَ هَرَبُوا. رَكِبَ كلُّ واحِدٍ دابَّتَهُ وَهَرَبَ. داوُدُ يَسْمَعُ بِمَوتِ أمْنون

Kështu shërbëtorët e Absalomit vepruan kundër Amnonit, ashtu si kishte urdhëruar Absalomi. Atëherë tërë bijtë e mbretit u ngritën, hipën secili mbi mushkën e vet dhe ua mbathën.

30 ك انَ أبْناءُ الملِكِ ما يَزالُونَ في طَرِيقِهِم إلَى داخِلِ المَدِينَةِ. لَكِنَّ الملكَ داوُدَ تلقّى خبراً جاءَ فِيهِ: «قَتَلَ أبْشالُومَ أبْناءَ الملِكِ جَمِيعاً! ولَمْ يَبْقَ واحِدٌ مِنْهُم حيًّا.»

Ndërsa ishin akoma rrugës, Davidit i arriti ky lajm: "Absalomi ka vrarë tërë bijtë e mbretit dhe nuk ka shpëtuar asnjëri prej tyre".

31 ف َمزَّقَ الملِكُ داوُدُ ثِيابَهُ وَانْطَرَحَ عَلَى الأرْضِ. كَذَلِكَ مزَّق ضُبّاطَهُ الواقِفُونَ إلَى جانبِهِ ثيابَهُم.

Atëherë mbreti u ngrit, grisi rrobat e tij dhe u shtri për tokë; dhe të gjithë shërbëtorët e tij, i rrinin rrotull, me rrobat e grisura.

32 ف َقالَ يُونادابُ بْنُ شِمْعَى أخِي داوُدَ: «لا تَظُنَّ يا مَولايَ أنَّ أبناءَ الملِكِ جَمِيعاً ماتُوا! أمْنُونُ وَحْدَهُ قَدْ ماتَ. كانَ أبشالوم يُخَطِّطُ لِهَذا مُنْذُ اليَوْم الذي اغْتَصَبَ فيه أمْنُونُ أخْتَهُ ثامارَ.

Por Jonadabi, bir i Shimeahut dhe vëlla i Davidit, tha: "Të mos mendojë zotëria im që tërë të rinjtë, bijtë e mbretit, u vranë; Amnoni është i vetmi që vdiq. Me urdhër të Absalomit kjo gjë u vendos që ditën që Amnoni poshtëroi motrën e tij Tamara.

33 ف َلا يَنْكَسِرْ قَلْبُكَ يا مَولايَ وَمَلِكِي فَتَظُنَّ أنَّ أبناءَكَ كلَّهُم قَدْ ماتوا. أمْنُونُ وَحْدَهُ قَدْ ماتَ.»

Prandaj mbreti, zotëria im, të mos hidhërohet duke menduar se të gjithë bijtë e mbretit kanë vdekur; vetëm Amnoni ka vdekur,

34 ا مّا أبشالوم فَهَرَبَ. وكانَ عِنْدَ جِدارِ المَدينَةِ حارِسٌ. فرأى الكثيرَ مِنَ النَّاسِ آتينَ مِنَ الجِهَةِ الأُخْرى مِنَ التَّلَّةِ.

dhe Absalomi ka ikur". Ndërkaq i riu që bënte roje ngriti sytë, shikoi, dhe ja, një turmë e madhe njerëzish vinte nga rruga prapa tij, nga ana e malit.

35 ف قالَ يوناداب للملِك داوُدَ: «كُنْتُ مُحِقًّا! أبْناءُ الملِكِ آتُونَ.»

Jonadabi i tha mbretit: "Ja bijtë e mbretit që po vijnë! Gjendja është pikërisht ashtu siç tha shërbëtori yt".

36 و دَخَلَ أبْناءُ الملِكِ فَورَ أنِ انْتَهى يُونادابُ مِنْ كَلامِهِ. وَكانوا يَبْكونَ بِصوتٍ عالٍ. وَراحَ داوُدُ وضُبّاطُهُ كُلُّهُم يَبْكونَ بُكاءً شَديداً.

Sa e mbaroi fjalën, arritën bijtë e mbretit, të cilët e ngritën zërin dhe filluan të qajnë; edhe mbreti dhe tërë shërbëtorët e tij filluan të qajnë me të madhe.

37 و ظَلَّ داوُدُ يَبْكِي عَلَى ابْنِهِ أيَّاماً كَثِيرَةً. أبشالوم يَهْرُبُ إلَى جَشُور وَهَرَبَ أبشالومُ إلَى تِلْمايَ بنِ عَمِّيهودَ، مَلِكِ جَشُورَ.

Absaloni kishte ikur dhe kishte shkuar te Talmai, bir i Amihudit, mbret i Geshurit. Davidi mbante zi çdo ditë për birin e tij.

38 و َأمْضَىْ فِي جَشُورَ ثَلاثَ سَنَواتٍ.

Kështu Absalimo ia mbathi dhe shkoi në Geshur, ku qëndroi tre vjet.

39 و َبَعْدَ مَوْتِ أمْنُونَ، تَعَزَّى الملِكُ داوُدُ لكنَّهُ كانَ يَفْتَقِدُ أبْشالُومَ كَثيراً.

Mbreti David dëshironte të shkonte te Absalomi, sepse ishte ngushulluar tanimë nga vdekja e Amnonit.