1 « وَالآنَ اسْمَعْ يا يَعقُوبَ خادِمِي، وَيا إسْرائِيلَ الَّذِي اختَرتُهُ.

"Tani dëgjo, o Jakob, shërbëtori im, o Izrael, që unë kam zgjedhur!

2 ه َكَذا يَقُولُ اللهُ الَّذِي صَنَعَكَ، وَالَّذِي شَكَّلَكَ فِي البَطنِ، وَالَّذِي سَيُعِينُكَ: لا تَخَفْ يا يَعقُوبُ خادِمِي، وَيا يَشُورُونُ الَّذِي اختَرتُهُ.

Kështu thotë Zoti që të ka bërë dhe të ka formuar që në barkun e nënës, ai që të ndihmon: Mos ki frikë, o Jakob, shërbëtori im, o Jeshurun që unë kam zgjedhur!

3 ل أنِّي سَأسكُبُ ماءً عَلَى الأرْضِ العَطشَى، وَسُيُولاً عَلَى الأرْضِ الجافَّةِ. سَأسكُبُ رُوحِي عَلَى نَسلِكَ، وَبَرَكَتِي عَلَى أولادِكَ.

Sepse unë do të derdh ujë mbi atë që ka etje dhe rrëke mbi tokën e thatë; do të derdh Frymën time mbi pasardhësit e tu dhe bekimin tim mbi trashëgimtarët e tu.

4 س َيَنبُتُونَ مِثلَ شَجَرِ الحُورِ، كَالحُورِ الَّذِي عَلَى جانِبِ جَداوِلِ المِياهِ.

Ata do të rriten në mes të barit, si shelgje gjatë rrjedhave ujore.

5 ه َذا سَيَقُولُ: ‹أنا للهِ ،› وَذَلِكَ سَيَدعُو نَفسَهُ بِاسْمِ يَعقُوبَ، وَآخَرُ سَيَكتُبُ عَلَى يَدِهِ: ‹مُلْكٌ للهِ ،› وَسَيَنْسِبُ نَفسَهُ إلَى إسْرائِيلَ.»

Njeri do të thotë: "Unë jam i Zotit"; tjetri do të quhet me emrin e Jakobit, dhe një tjetër do të shkruajë mbi dorën e tij: "I Zotit," dhe do ta ketë për nder të mbajë emrin e Izraelit".

6 ه َذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ مَلِكُ إسْرائِيلَ وَفادِيهِ، اللهُ القَدِيرُ: «أنا الأوَّلُ وَالآخِرُ، وَلا إلَهَ سِوايَ.

Kështu thotë Zoti, mbreti i Izraelit dhe Çliruesi i tij, Zoti i ushtrive: "Unë jam i pari dhe jam i fundit, dhe përveç meje nuk ka Perëndi.

7 م َنْ هُوَ مِثلِي؟ فَليَتَكَلَّمْ وَيُعلِنْ ذَلِكَ، وَيُقنِعنِي. مَنْ أعلَنَ مُنذُ زَمَنٍ بَعِيدٍ عَنِ الأحداثِ الآتِيَةِ؟ فَليُخبِرْنا بِما فِي المُستَقبَلِ.

Kush është si unë? Le ta shpallë, pra, ta deklarojë dhe të japë prova para meje që kur kam vendosur këtë popull të lashtë. Le t’u njoftojnë gjërat që do të ndodhin dhe ngjarjet që do të kryhen.

8 ل ا تَخافُوا وَلا تَرهَبُوا. ألَمْ أُخبِرْكُمْ وَأُعلِنْ لَكُمْ مُنذُ زَمَنٍ بَعِيدٍ؟ أنتُمْ شُهُودِي. فَهَلْ مِنْ إلَهٍ غَيرِي، أوْ مِنْ صَخرَةٍ سِوايَ؟» عَدَمُ مَنفَعَةِ الآلِهَةِ المُزَيَّفَة

Mos u trembni, mos kini frikë! A nuk ta kam shpallur, vallë, dhe nuk ta kam deklaruar prej kohe? Ju jeni dëshmitarë të mi. A ka vallë një Perëndi përveç meje? Nuk ka Shkëmb tjetër, nuk njoh tjetër të tillë.

9 ك ُلُّ الَّذِينَ يَصنَعُونَ أوثاناً هُمْ لا شَيءٌ، وَالأوثانُ الَّتِي يُحِبُّونَها لا مَنفَعَةَ مِنها. عَبَدَةُ الأوثانِ هُمْ شُهُودٌ لأوثانِهِمْ. إنَّهُمْ لا يَرَوْنَ وَلا يَفهَمُونَ، لِذَلِكَ هُمْ لا يَخجَلُونَ.

Ata që prodhojnë shëmbëlltyra të gdhendura janë krejt kotësi; gjërat e tyre më të çmuara nuk hyjnë fare në punë; dëshmitarët e tyre nuk shohin dhe as nuk kuptojnë gjë, prandaj do të mbulohen me turp.

10 ل ِماذا يَصنَعُ أحَدُهُمْ إلَهاً أوْ وَثَناً لا مَنفَعَةَ مِنهُ؟

Kush prodhon një zot apo shkrin një shëmbëlltyrë të gdhendur pa patur fare dobi?

11 ك ُلُّ عابِدِيها يُخزَوْنَ. كُلُّ صانِعِيها لَيسُوا سِوَى بَشَرٍ. فَلْيَجتَمِعُوا كُلُّهُمْ وَيَقِفُوا أمامِي، لِكَي يَرتَعِبُوا وَيَخجَلُوا.

Ja, të gjithë shokët e këtij personi do të shushaten; vetë artizanët nuk janë veçse njerëz. Le të mblidhen të gjithë dhe le të paraqiten. Do të tremben dhe do të turpërohen njëkohësisht.

12 ا لحَدّادُ يَقطَعُ قِطعَةَ حَدِيدٍ. يُحَمِّيها عَلَى الفَحمِ، وَيُشَكِّلُها بِالمِطرَقَةِ، وَيَشتَغِلُ بِها بِذِراعَيهِ القَوِيَّتَينِ. ثُمَّ يَجُوعُ وَيَفقِدُ قُوَّتَهُ، لا يَشرَبُ ماءً فَيَتعَبَ.

Kovaçi me darë punon hekurin mbi prush, i jep formë me çekiç dhe e përpunon me krahun e tij të fuqishëm; vuan nga uria dhe forca e tij pakësohet; nuk pi ujë dhe lodhet.

13 ي َمُدُّ النَّجّارُ خَيطاً، وَيَرسُمَ خَطّاً بِالقَلَمِ. يَنَحِتُهُ بِأدَواتِ النَّحْتِ، وَيُعَلِّمُهُ بِالبِركارِ. يَصنَعُهُ بِشَكلِ إنسانٍ، وَبِجَمالٍ بَشَرِيٍّ يَصلُحُ للسَّكَنِ فِي بَيتٍ!

Zdrukthëtari shtrin vizorin, vizaton idhullin me laps, e punon me sqepar, e mat me kompas dhe e bën një fytyrë njerëzore, një formë të bukur njeriu, në mënyrë që të mbetet në një shtëpi.

14 ي َقطَعُ النَّحّاتُ أرْزاً، أوْ يَختارُ أشجارَ سِندِيانٍ أوْ بَلُّوطٍ وَيترُكُها تَنمُو بَينَ أشجارِ الغابَةِ. هُوَ يَغرِسُ شَجَرَةَ صَنَوبَرَ لَكِنَّ المَطَرَ يُنَمِّيها.

Ai pret për vete disa kedra, merr një selvi apo një lis që i lë të rriten të fuqishëm midis drurëve të pyllit; ai mbjell një frashër që shiu e bën të rritet.

15 ي َأخُذُ جُزءاً مِنَ الشَّجَرَةِ وَيُشعِلُ بِهِ النّارَ لِيَتَدَفَّأ. وَيَسْتَخْدِمُ جُزءاً لِيَطبُخَ طَعامَهُ. ثُمَّ يَصنَعُ بِما تَبَقَّى وَثَناً مَنحُوتاً وَيَسجُدُ لَهُ وَيعبُدُهُ!

Ky i shërben njeriut për të djegur; ai merr një pjesë të tij për t’u ngrohur dhe ndez zjarrin për të pjekur bukën; bën gjithashtu një perëndi dhe e adhuron, bën një shëmbëlltyrë të gdhendur para së cilës bie përmbys.

16 ي َستَخدِمُ جُزءاً مِنهُ كَوُقُودٍ لِلنّارِ، فَيَطبُخُ عَلَيهِ لَحمَهُ، وَيَأكُلُ حَتَّى يَشبَعَ. كَما يَستَدفِئُ بِالنّارِ وَيَقُولُ: «آه، أشعُرُ بِالدِّفءِ، وَالنّارُ تُبعَثُ ضَوْءاً مِنْ حَولِي.»

Djeg gjysmën e tij në zjarr, me gjysmën tjetër përgatit mishin, pjek mishin dhe ngopet. Ngrohet gjithashtu dhe thotë: "Ah, po ngrohem, kënaqem me zjarrin".

17 و َبِبَقِيَّةِ الخَشَبِ يَصنَعُ إلَهاً، فَيَركَعُ لِذَلِكَ التِّمثالِ وَيُصَلِّي إلَيهِ وَيَقُولُ: «خَلِّصْنِي لأنَّكَ إلَهِي!»

Me atë që mbetet prej tij sajon një perëndi, shëmbëlltyrën e saj të gdhendur, bie përmbys përpara saj, e adhuron, e lut dhe i thotë: "Shpëtomë, sepse ti je perëndia im".

18 ل ا يَعرِفُونَ وَلا يَفهَمُونَ، وَكَأنَّ عُيُونَهُمْ مُغمَضَةٌ فَلا يَرَوْنَ، وَكَأنَّ أذهانَهُمْ مُغلَقَةٌ فَلا يَفهَمُونَ.

Nuk dinë dhe nuk kuptojnë asgjë, sepse i kanë zënë sytë e tyre që të mos shohin dhe zemrat e tyre që të mos kuptojnë.

19 ل ا يَتَمَهَّلُ أحَدٌ مِنهُمْ لِيُفَكِّرَ أوْ يَفهَمَ أوْ يُمِيِّزَ وَيَقُولُ: «أحرَقتُ نِصفَ الخَشَبِ بِالنّارِ، وَخَبَزتُ عَلَيهِ خُبزاً وَشَوَيتُ لَحماً وَأكَلتُهُ. فَهَلْ أصنَعُ الآنَ بِالباقِي شَيئاً بَغيضاً؟ أأسْجُدُ لِقِطعَةِ خَشَبٍ؟»

Askush nuk vjen në vete dhe as ka dituri dhe mend për të thënë: "Dogja një pjesë në zjarr, po, mbi prushin e tij poqa bukën, poqa mishin dhe e hëngra. Me atë që mbetet do të bëj një gjë të neveritshme dhe do të bie përmbys përpara një cope druri?".

20 ف َكَمَنْ يَأكُلُ الرَّمادَ، أضَلَّهُ ذِهنُهُ المَخدُوعُ إلَى طَرِيقٍ خاطِئَةٍ. لا يَستَطِيعُ أنْ يُخَلِّصَ نَفسَهُ أوْ أنْ يَقُولَ: «ألَيسَ هَذا الَّذِي فِي يَدِي اليُمنَى إلَهاً زائِفاً؟» مَعُونَةُ اللهِ لأسْرائِيل

Një person i tillë ushqehet me hi, zemra e tij e mashtruar e çon në rrugë të keqe. Ai nuk mund të çlirojë shpirtin e tij dhe të thotë: "A nuk është vallë një gënjeshtër ajo që mbaj në dorën time të djathtë?".

21 « تَذَكَّرْ هَذِهِ الأُمُورَ يا يَعقُوبُ، وَيا إسْرائِيلُ لأنَّكَ خادِمِي. قَدْ جَبَلْتُكَ لِتَكُونَ لِي خادِماً، لَنْ أنساكَ يا إسْرائِيلُ.

"Mbaji mend këto gjëra, o Jakob, o Izrael, sepse ti je shërbëtori im; unë të kam formuar, ti je shërbëtori im; o Izrael, nuk do të të harroj.

22 ق َدْ مَحَوتُ ذُنُوبَكَ كَغَيمَةٍ، وَخَطاياكَ كَسَحابَةٍ. ارجِعْ إلَيَّ لأنِّي فَدَيتُكَ.»

I fshiva shkeljet e tua si një re e dendur, dhe mëkatet e tua si një mjegullinë; kthehu tek unë, sepse unë të kam çliruar".

23 ر َنِّمِي أيَّتُها السَّماواتُ، لأنَّ اللهَ عَمِلَ هَذا. اهتِفِي يا أعماقَ الأرْضِ، رَنِّمِي بِقُوَّةٍ أيَّتُها الجِبالُ، أيَّتُها الغابَةُ وَكُلُّ شَجَرَةٍ فِيها، لأنَّ اللهَ فَدَى يَعقُوبَ، وَسَيُظهِرُ مَجدَهُ مِنْ خِلالِ إسْرائِيلَ.

Ngazëlloni, o qiej, sepse Zoti ka vepruar. Gëzohuni, o thellësi të tokës. Shpërtheni në britma gëzimi, o male, o pyje, me gjithë drurët tuaj! Sepse Zoti ka çliruar Jakobin dhe ka shfaqur lavdinë e tij në Izrael.

24 ه َذا هُوَ ما يَقُولُهُ اللهُ فادِيكَ الَّذِي جَبَلَكَ فِي الرَّحِمِ: «أنا اللهُ صانِعُ كُلِّ شَيءٍ، أنا الَّذِي نَشَرْتُ السَّماواتَ وَحدِي، وَبَسَطتُ الأرْضَ وَلا أحَدَ مَعِي.»

Kështu thotë Zoti, Çliruesi yt, ai që të ka formuar që në bark të nënës: "Unë jam Zoti që kam bërë tërë gjërat, që i vetëm, kam shpalosur qiejtë dhe kam shtrirë tokën; kush ishte me mua?

25 أ نا أُظهِرُ كَذِبَ الأنبِياءِ الكَذَبَةِ، وَأكشِفُ حَماقَةَ العَرّافِينَ. أنا أُربِكُ الحُكَماءَ وَأجعَلُ مَعرِفَتَهُمْ حَماقَةً.

Unë i bëj të kota parashikimet e gënjeshtarëve dhe i bëj shortarët pa mend; unë bëj që të sprapsen njerëzit e urtë dhe e kthej dijen e tyre në marrëzi.

26 أ نا المُؤَيِّدُ لِكَلِمَةِ خادِمِي، وَالمُتَمِّمُ لِخُطَّةِ مُرسِلِيهِ. أنا القائِلُ عَنِ القُدْسِ: ‹سَيَسكُنُ النّاسُ فِيها مِنْ جَدِيدٍ.› وَعَنْ مُدُنِ يَهُوذا: ‹سَتُبنَى.› وَعَنْ خَرائِبِها: ‹سَأُقِيمُها.›

Vërtetoj fjalën e shërbëtorit tim dhe i jap sukses këshillës së lajmëtarëve të mi; unë i them Jeruzalemit: "Do të kesh banorë," dhe qyteteve të Judës: "Do t’ju rindërtojnë," dhe unë do të rindërtoj gërmadhat e tyre.

27 أ نا القائِلُ لِلمُحِيطِ: ‹جِفَّ، وَسَأُجَفِّفُ أنهارَكَ.›

Unë i them humnerës: "Thahu!"; dhe unë do të thaj lumenjtë e tu.

28 أ نا القائِلُ عَنْ كُورُشَ: «هُوَ الرّاعِي، وَهُوَ سَيَعمَلُ كُلَّ ما أُرِيدُهُ. سَيَقُولُ عَنِ القُدْسِ: ‹سَتُبنَى ثانِيَةً،› وَسَيَقُولُ عَنِ الهَيكَلِ: ‹سَيُعادُ وَضعُ أساساتِهِ.›»

Them për Kirin: "Ai është bariu im!" dhe do të çojë në vend tërë dëshirat e mia, duke i thënë Jeruzalemit: "Do të rindërtohesh!," dhe tempullit: "Do të jesh i qëndrueshëm!"".