1 و َتَكَلَّمَ اللهُ لِيُوئِيلَ بِنِ فَثُوئِيلَ، فَقالَ:

Fjala e Zotit që iu drejtua Joelit, birit të Pethuelit.

2 ا سْمَعُوا هَذا أيُّها الشُّيُوخُ، وَاسمَعُوا أيُّها السّاكِنُونَ فِي الأرْضِ: هَلْ حَدَثَ كَهَذا فِي أيّامِكُمْ، أوْ فِي أيّامِ آبائِكُمْ؟

Dëgjoni këtë, o pleq, dëgjoni, ju të gjithë banorë të vendit. A ka ndodhur vallë një gjë e tillë në ditët tuaja apo në ditët e etërve tuaj?

3 أ خبِرُوا أولادَكُمْ عَنْ هَذِهِ الأُمُورِ، وَلِيُخْبِرْ أولادُكُمْ أولادَهُمْ، وَأولادُهُمُ الجِيلَ التّالِيَ لَهُمْ.

Tregouani bijve tuaj, dhe bijtë tuaj bijve të tyre, dhe bijtë e tyre brezit tjetër.

4 م ا تَرَكَهُ الجَرادُ القاطِعُ أكَلَتهُ أسرابُ الجَرادِ، وَما تَرَكَتْهُ أسْرابُ الجَرادِ، أكَلَتهُ الجَنادبُ، وَما تَرَكَتهُ الجَنادبُ أكَلَهُ الجَرادُ المُخَرِّبُ! غَزوُ الجَراد

Atë që la krimbi e hëngri karkaleci, atë që la karkaleci e hëngri larva e karkalecit, atë që la larva e hëngri bulkthi.

5 ا ستَيقِظُوا أيُّها السُّكارَى وَابكُوا. وَنُوحُوا يا شارِبِي الخَمرِ لأنَّ الخَمرَ أُخِذَت مِنْ أفواهِكُمْ.

Zgjohuni, o të dehur, dhe qani; vajtoni ju të gjithë, që pini verë, për mushtin që ju hoqën nga goja.

6 ل أنَّ أُمَّةً عَظِيمَةً وَعَدَدُها لا يُحصَى قَدِ اجتاحَتِ أرْضِي. أسنانُها كَأسنانِ الأسَدِ، وَلَها أنيابٌ كَأنيابِ الأسَدِ.

Sepse një komb i fortë dhe i panumërt ka dalë kundër vendit tim. Dhëmbët e tij janë dhëmbë luani, dhe ka stërdhëmbë luaneshe.

7 ح َوَّلُوا كَرمَتِي إلَى خَرابٍ، وَتِينَتِي إلَى جِذعٍ أجرَدَ. قَشَّرُوا لِحاءَها بِالكامِلِ وَألْقَوْهُ بَعِيداً، وَجَعَلُوا أغصانَها بِيضاً. بُكاءُ الشَّعب

Ka shkatërruar hardhinë time, e ka bërë copë-copë fikun tim, ia ka hequr lëvoren krejt dhe e ka hedhur tutje; degët e tij kanë mbetur të bardha.

8 ن ُوحِي كَعَرُوسٍ فِي ثِيابِ الحُزنِ عَلَى مَوتِ عَرِيسِها الشّابِّ.

Vajto si një virgjëreshë e veshur me thes për dhëndrrin e rinisë së saj.

9 ا نقَطَعَت تَقدِماتُ الطَّعامِ وَالشَّرابِ مِنَ بَيتِ اللهِ. الكَهَنَةُ، خُدّامُ اللهِ ، يَنُوحُونَ.

Nga shtëpia e Zotit janë zhdukur ofertat e ushqimit dhe libacionet; priftërinjtë, ministrat e Zotit, pikëllohen.

10 ا لحُقُولُ تَلِفَتْ، وَالأرْضُ تَنُوحُ لأنَّ الحُبُوبَ تَلِفَتْ، وَالْنَّبِيذُ جَفَّ، وَالزَّيتُ الجَيِّدُ فَرَغَ.

Fusha është shkretuar, vendi është në zi, sepse gruri u prish, mushti u tha dhe vaji humbi.

11 ا ذبُلُوا أيُّها الفَلّاحُونَ، نُوحُوا أيُّها الكَرّامُونَ عَلَى القَمحِ وَالشَّعِيرِ، لأنَّهُ قَدْ تَلِفَ الحَصادُ فِي الحَقلِ.

Pikëllohuni, o bujq, vajtoni, o vreshtarë, për grurin dhe për elbin, sepse të korrat e arave humbën.

12 ج َفَّتِ الكَرمَةُ، وَالَّتِينُ ذَبُلَ. يَبِسَ الرُّمّانُ، بَلْ وَحَتَّى النَّخِيلُ وَشَجَرُ التُّفّاحِ. كُلُّ أشجارِ الحَقلِ قَدْ جَفَّتْ. وَجَفَّتِ السَّعادَةُ فِي النّاسِ.

Hardhia u tha, fiku u tha, shega, hurma, molla dhe tërë drurët e fushës u thanë; nuk ka gëzim midis bijve të njerëzve.

13 ا لبَسُوا الخَيشَ حُزْناً وَابكُوا أيُّها الكَهَنَةُ، وَنُوحُوا يا مَنْ تُجَهِّزُونَ الذَّبائِحَ. ادخُلُوا يا خُدّامَ إلَهِي وَاقضُوا اللَّيلَ بِثِيابِ الخَيشِ، لأنَّ تَقدِماتِ الطَّعامِ وَالشَّرابِ انقَطَعَتْ عَنْ هَيكَلِ إلَهِكُمْ. خَرابُ الجَراد

Ngjeshuni me thes dhe mbani zi, o priftërinj, vajtoni, ministra të altarit. Ejani, rrini tërë natën të veshur me thasë, o ministra të Perëndisë tim, sepse oferta e ushqimit dhe libacioni u zhduk nga shtëpia e Perëndisë tuaj.

14 ع َيِّنُوا وَقتاً للصَّومِ. ادعُوا إلَى اجتِماعٍ. اجمَعُوا الشُّيُوخَ وكُلَّ سُكّانِ الأرْضِ إلَى هَيكَلِ إلَهِكُمْ ، وَاصرُخُوا إلَى اللهِ.

Shpallni agjërim, thërrisni një kuvend solemn. Mblidhni pleqtë dhe tërë banorët e vendit në shtëpinë e Zotit, Perëndisë tuaj, dhe i klithni Zotit.

15 س َيَكُونُ يَوماً رَدِيئاً، لأنَّ يَومَ اللهِ قَرِيبٌ، وَسَيُؤتَى بِخَرابٍ عَظِيمٍ مِنَ القَدِيرِ.

Mjerë ajo ditë! Sepse dita e Zotit është e afërt; po, do të vijë si një shkatërrim nga i Plotfuqishmi.

16 أ لَمْ يَنقَطِعْ طَعامُنا أمامَ أعْيُنِنا؟ وَزالَتِ الأفراحُ وَالبَهجَةُ مِنْ هَيكَلِ إلَهِنا.

A nuk u hoq vallë ushqimi para syve tona, dhe gëzimi dhe hareja nga shtëpia e Perëndisë tonë?

17 ج َفَّتِ البُذُورُ فِي التُّرابِ، خَرِبَتْ مَخازِنُ القَمحِ، انهَدَمَتِ المَخازِنُ لأنَّ القَمحَ قَدْ جَفَّ.

Farërat po thahen nën plisa, depot janë katandisur të shkreta, hambaret e grurit po rrënohen, sepse gruri u tha.

18 ي ا لأنينِ القُطعانِ! يا لِتَيَهانِ قُطعانِ الأبقارِ لأنَّ لَيسَ لَها مَرعَىً! وَحَتَّى قُطْعانُ الغَنَمِ هَلَكَتْ.

Sa vuajnë kafshët! Kopetë e gjedhëve sillen më kot, sepse nuk ka kullotë për ta; lëngojnë edhe kopetë e deleve.

19 أ صرُخُ إلَيكَ يا اللهُ ، لأنَّ النّارَ التَهَمَتْ مَراعِي البَرِّيَّةِ، وَلَهِيباً أشعَلَ كُلَّ أشجارِ الحُقُولِ.

Te ty, o Zot, unë këlthas, sepse një zjarr ka gllabëruar të gjitha tokat për kullotë dhe një flakë ka djegur të gjithë drurët e fushës.

20 ح َتَّى حَيواناتُ البَرِّيَّةِ تَصرُخُ إلَيكَ، لأنَّ الجَداوِلَ جَفَّتْ، وَالنّارُ التَهَمَتْ مَراعِي البَرِّيَّةِ.

Edhe kafshët e fushave i ngrenë sytë drejt teje, sepse rrjedhjat e ujit janë tharë dhe zjarri ka gllabëruar tokat për kullotë.