1 و َقالَ لِيَ اللهُ: «أمّا أنتَ، فَأنشِدْ نَشِيدَ حُزنٍ عَلَى قادَةِ إسْرائِيلَ وَقُلْ:

Ti larto një vajtim mbi princat e Izraelit dhe thuaj:

2 « ‹أُمُّكِ لَبْوَةٌ تَربِضُ بَينَ الأُسُودِ، وَتُرَبِّي جِراءَها مَعَ الأشبالِ.

"Ç’ishte nëna jote? Një luaneshë: rrinte shtrirë midis luanëve, rriste të vegjëlit e saj në mes të luanëve të vegjël.

3 ر َبَّتْ شِبلاً لِيَصِيرَ أسَداً قَوِيّاً. تَعَلَّمَ الِافتِراسَ، وَأكلَ النّاسَ.

Rriti një nga të vegjëlit e saj që u bë një luan i vogël; mësoi të shqyejë prenë dhe përlau njerëz.

4 « ‹سَمِعَتهُ الأُمَمُ يُزَمجِرُ، فَأمسَكُوهُ بِفَخِّهِمْ. وَضَعُوا كَلالِيبَ فِي فَمِهِ، وَاقتادُوهُ إلَى مِصْرَ.

Edhe kombet dëgjuan të flitet për të; ai u kap në gropën e tyre dhe e çuan të lidhur në vendin e Egjiptit.

5 ف َلَمّا فَقَدَتْ كُلَّ رَجاءٍ فِي عَودَتِهِ. اختارَتْ واحِداً آخَرَ مِنْ جِرائِها وَجَعَلَتهُ أسَداً قَوِيّاً.

Kur ajo pa që pritja po zgjatej dhe shpresa e saj ishte e humbur, mori një tjetër nga të vegjëlit e saj dhe e rriti sa u bë një luan i vogël.

6 ف َبَدَأ يَتَباهَى وَسَطَ الأُسُودِ، وَصارَ قَوِيّاً بَيْنَها. وَتَعَلَّمَ الِافتِراسَ، وَأكَلَ النّاسَ.

Ai shkonte dhe vinte midis luanëve; u bë një luan i vogël, mësoi të shqyejë prenë dhe përlau njerëz.

7 ه اجَمَ حُصُونَهُمْ، وَدَمَّرَ مُدُنَهُمْ. فَاندَهَشَ كُلُّ سُكّانِ الأرْضِ مِنْ صَوتِ زَمجَرَتِهِ.

Mësoi vendet e tyre të shkretuara dhe shkatërroi qytetet e tyre; vendi e gjithçka që kishte u shkretua nga zhurma e vrumbullimit të tij.

8 ح ِينَئِذٍ، هاجَمَتهُ الشُّعُوبُ المُجاوِرَةُ، وَألقَوْا شَبَكَتَهُمْ عَلَيهِ، فَوَقَعَ فِي فَخِّهِمْ.

Por kundër tij erdhën kombet e të gjitha krahinave fqinje, vendosën kundër tij rrjetën e tyre dhe ai u kap në gropën e tyre.

9 و َضَعُوا كلالِيبَ فِي فَمِهِ، وَوَضَعُوهُ فِي قَفَصٍ، وَاقتادُوهُ إلَى مَلِكِ بابِلَ، ثُمَّ ألقَوْهُ فِي الزِّنزانَةِ، كَي لا يَعُودَ صَوتُهُ يُسمَعُ عَلَى جِبالِ إسْرائِيلَ.» رَمزُ الكَرمَة

E vunë të lidhur në një kafaz dhe e çuan te mbreti i Babilonisë; e çuan në një fortesë, me qëllim që zëri i tij të mos dëgjohej më mbi malet e Izraelit.

10 « ‹أُمُّكَ كَكَرمَةٍ مَلِيئَةٍ بِالثِّمارِ لأنَّها مَزرُوعَةٌ قُربَ قَنَواتِ الرَّيِّ. إنَّها مُثمِرَةٌ وَمُغَطّاةٌ بِأوراقٍ كَثِيرَةٍ بِسَبَبِ كَثرَةِ المِياهِ.

Nëna jote ishte si një hardhi e mbjellë pranë ujrave; ishte e harlisur dhe kishte shumë degë nga uji i bollshëm.

11 ص ارَتْ فُرُوعُها صُولَجاناتٍ للِحُكّامِ. وَارتَفَعَ أحَدُ فُرُوعِها حَتَّى وَسَطِ السَّحابِ، وَنَمَتْ أغصانُها الصَّغِيرَةُ بِشَكلٍ كامِلٍ.

Kishte degë të forta të përshtatshme për skeptra mbretërorë, ishte ngjitur lart midis degëve gjetheshumë dhe shquhej në shtatin e saj për degët e shumta të saj.

12 و َلَكِنَّها اقتُلِعَتْ بِغَضَبٍ وَأُلقِيَتْ عَلَى الأرْضِ، وَجَفَّفَتِ الرِّيحُ الشَّرقِيَّةُ ثِمارَها، وَسَقَطَتْ أغصانُها مِنَ الشَّجَرَةِ فَيَبِسَتْ. أمّا أغْصانُها القَوِيَّةُ فَقَدِ احتَرَقَتْ بِالنّارِ.

Por u çrrënjos me tërbim dhe u hodh për tokë; era e lindjes ia thau frytin; degët e saj të forta u shkëputën dhe u thanë, zjarri i përpiu.

13 « ‹وَالآنَ هِيَ مَزرُوعَةٌ فِي الصَّحراءِ، فِي أرْضٍ يابِسَةٍ وَعَطشانَةٍ.

Tani është mbjellë në shkretëtirë në një tokë të thatë dhe të etur për ujë;

14 ا متَدَّتِ النّارُ مِنْ أغْصانِها وَالتَهَمَتْ ثَمَرَها، وَلَمْ يَعُدْ هُناكَ فِرعٌ قَوِيٌّ يَصلُحُ صُولَجاناً لِحاكِمٍ.›» هَذِهِ قَصِيدَةُ رِثاءٍ حَزِينَةٌ.

Një zjarr ka dalë nga një shermend i degëve të saj dhe ka përpirë frytin e saj; në të nuk ka më asnjë degë të fortë të përshtatshme për skeptra mbretërorë". Ky është një vajtim dhe do të jetë një vajtim.