1 ح ِينَئِذٍ، رَنَّمَ مُوسَى وَبَنو إسْرائِيلَ هَذِهِ التَّرنِيمَةَ للهِ: «سَأُرَنِّمُ للهِ لِأنَّهُ تَمَجَّدَ جِدّاً. ألقَى بِالفَرَسِ وَراكِبِهِ إلَى البَحرِ.

Atëherë Moisiu dhe bijtë e Izraelit i kënduan këtë kantik Zotit dhe folën duke thënë: "Unë do t’i këndoj Zotit, sepse u lartësua shumë; hodhi në det kuaj dhe kalorës.

2 ي ه هُوَ قُوَّتِي وَتَسْبيحِي. هُوَ صارَ خَلاصِي. هَذا هُوَ إلَهِي وَسَأُسَبِّحُهُ، إلَهُ آبائِي وَسَأُمَجِّدُهُ.

Zoti është forca ime dhe kantiku im, ka qënë shpëtimi im. Ky është Perëndia im, unë do ta përlëvdoj; është Perëndia i atit tim, unë do ta lartësoj.

3 ا للهُ مُحارِبٌ، يهوه اسْمُهُ.

Zoti është një luftëtar, emri i tij është Zoti.

4 أ لقَى بِعَرَباتِ فِرعَوْنَ وَجَيشِهِ إلَى البَحرِ، وَأفضَلُ ضُبّاطِهِ غَرِقُوا فِي البَحرِ الأحْمَرِ.

Ai hodhi në det qerret e Faraonit dhe ushtrinë e tij, luftëtarët më të mirë të tij u mbytën në Detin e Kuq.

5 غ َطَّتْهُمُ الأمْواجُ. نَزَلُوا إلَى الأعماقِ مِثلَ حَجَرٍ.

Ata mbulohen nga humnera; ranë në fund si një gur.

6 « يا اللهُ ، يَدُكَ اليُمنَى مَجِيدَةٌ فِي قُوَّتِها، يا اللهُ ، يَدُكَ اليُمنَى تُفَتِّتُ العَدُوَّ.

E djathta jote, o Zot, është e mrekullueshme në fuqinë e saj. E djathta jote, o Zot, i dërmoi armiqtë.

7 ف ِي عَظَمَةِ جَلالِكَ، طَرَحْتَ الَّذِينَ قامُوا عَلَيكَ. أرسَلْتَ غَضَبَكَ المُشتَعِلَ فَالتَهَمْتَهُمْ كَالتِّبْنِ.

Me madhështinë e madhërisë sate, ti i përmbys ata që ngrihen kundër teje; ti nxjer jashtë zemërimin tënd, ai i prish ata sikur të ishin kallamishte.

8 ن َفخَةُ أنفِكَ كَوَّمَتِ المِياهَ عَلَى الجانِبَينِ. وَالأعماقُ تَجَمَّدَتْ فِي قَلبِ البَحرِ.

Sa të shfrysh nga vrimat e hundëve, ujërat janë grumbulluar, valët janë ngritur si një mur, dhe dallgët janë përforcuar në zemrën e detit.

9 « قالَ العَدُوُّ: ‹سَألحَقُ بِهِمْ، سأُمْسِكُ بِهِمْ، سَأُقَسِّمُ الغَنِيمَةَ. سَتُشبَعُ نَفسِي مِنْهُمْ. سَأُخرِجُ سَيفِي مِنْ غِمدِهِ، وَيَدِي سَتُحَطِّمُهُمْ.›

Armiku thoshte: "Do t’i ndjek, do t’i arrij, do të ndaj kufomat, lakmia ime do të ngopet mbi ta; do të zhvesh shpatën time, dora ime do t’i shfarosë".

10 ل َكِنَّكَ نَفَخْتَ بِنَفَسِكَ، فَغَطّاهُمُ البَحرُ. غرِقُوا كَالرَّصاصِ فِي مِياهِ البَحْرِ.

Po ti dërgove jashtë frymën tënde dhe deti i mbuloi; u mbytën si plumbi në ujërat e fuqishme.

11 « مَنْ مِثلُكَ بَينَ الآلِهَةِ يا اللهُ ؟ مَنْ مِثلُكَ فِي جَلالِ قَداسَتِكِ، وَفِي هَيبَةِ قُدْرَتِكَ، يا صَانِعَ العَجَائِبِ؟

Kush barazohet me ty midis perëndive, o Zot? Kush barazohet me ty, i mrekullueshëm në shenjtëri, i madhërishëm në lëvdata, o çudibërës?

12 م َدَدْتَ يَدَكَ اليُمنَى فابتَلَعَتْهُمُ الأرْضُ،

Ti shtrive dorën e djathtë, dhe toka i gëlltiti.

13 أ رشَدْتَ فِي مَحَبَّتِكَ هَذا الشَّعبَ الَّذِي فَدَيتَهُ، وَقُدْتَهُمْ إلَى مَسكِنِكَ المُقَدَّسِ.

Me mëshirën tënde, ke udhëhequr popullin që e ke shpenguar; me forcën tënde e ke çuar drejt banesës sate të shenjtë.

14 س َمِعَتِ الشُّعُوبُ فارتَعَبَتْ. تَمَلَّكَ الرُّعبُ الفِلِسطِيِّينَ.

Popujt e kanë dëgjuar këtë dhe dridhen. Ankthi ka mbërthyer banorët e Filistinës.

15 ر ُؤَساءُ أدُومَ مُرتَعِبُونَ. ارْتَعَشَ قادَةُ مُوآبَ. ذابَ كُلُّ سُكّانِ كَنعانَ مِنَ الخَوفِ.

Që tani krerët e Edomit e kanë humbur, të fuqishmit e Moabit i ka zënë frika, tërë banorët e Kanaanit po shkrihen.

16 و َقَعَ الرُّعبُ وَالخَوفُ عَلَيهِمْ. وَبِسَبَبِ عَظَمَةِ قُوَّتِكَ، صارُوا كَالحَجَرِ صامِتِينَ، إلَى أنْ عَبَرَ شَعبُكَ الَّذِي افتَدَيتَهُ يا اللهُ.

Frika dhe tmerri do të bierë mbi ta. Falë forcës së krahut tënd do të bëhen të palëvizshëm si guri, deri sa populli yt, o Zot, të kalojë, deri sa të kalojë populli që ti ke blerë.

17 س َتُحضِرُهُمْ وَتَزرَعُهُمْ عَلَى جَبَلِ مِيراثِكَ، المَكانِ الَّذِي جَعَلْتَهُ مَسكِنَكَ يا اللهُ ، المَكانِ المُقَدَّسِ الَّذِي أسَّسَتْهُ يَداكَ، يا رَبُّ.

Ti do t’i futësh dhe do t’i vendosësh në malin e trashëgimisë sate, në vendin që ke përgatitur, o Zot, për banesën tënde, në shenjtëroren që duart e tua, o Perëndi, kanë vendosur.

18 ا للهُ يَملُكُ إلَى أبَدِ الآبِدِينَ.»

Zoti do të mbretërojë gjithnjë, përjetë".

19 ل ِأنَّهُ حِينَ دَخَلَتْ خُيُولُ فِرعَوْنَ وَعَرَباتُهُ وَفُرسانُهُ إلَى البَحرِ، أعادَ اللهُ مِياهَ البَحرِ عَلَيهِمْ. وَأمّا بَنُو إسْرائِيلَ فَسارُوا عَلَى أرْضٍ يابِسَةٍ فِي وَسَطِ البَحرِ.

Pasi kuajt e Faraonit me qerret e tij dhe kalorësit e tij kishin hyrë në det, dhe Zoti kishte kthyer mbi ta ujërat e detit, por bijtë e Izraelit kishin ecur në mes të detit, në të thatë.

20 و َأمسَكَتْ مَريَمُ النَّبِيَّةُ، أُختُ هارُونَ، بِالدُّفِّ فِي يَدِها، وَخَرَجَتْ كُلُّ النِّساءِ خَلفَها بِالدُّفُوفِ وَالرَّقصِ.

Atëherë profetesha Miriam, motra e Aaronit, mori në dorë dajren, dhe të gjitha gratë e ndoqën nga pas me dajre dhe me valle.

21 و َغَنَّتْ مَريَمُ: «أُرَنِّمُ للهِ لِأنَّهُ تَمَجَّدَ جِدّاً. ألقَى بِالفَرَسِ وَراكِبِهِ إلَى البَحرِ.»

Dhe Miriami u këndonte atyre: "Këndojini Zotit, sepse u lartësua shumë; hodhi në det kuaj dhe kalorës".

22 و َقادَ مُوسَى بَنِي إسْرائِيلَ مِنَ البَحرِ الأحْمَرِ، وَسارُوا إلَى صَحْراءِ شُورٍ. سارُوا ثَلاثَةً أيّامٍ فِي الصَّحْراءِ مِنْ غَيرِ أنْ يَجِدُوا ماءً.

Pastaj Moisiu i nisi Izraelitët nga Deti i Kuq dhe këta u drejtuan nga shkretëtira e Shurit; ecën tri ditë në shkretëtirë dhe nuk gjetën ujë.

23 و َحِينَ أتَوْا إلَى مَنْطِقَةِ مارَّةَ، لَمْ يَستَطِيعُوا أنْ يَشرَبُوا الماءَ الَّذِي كانَ فِيها لِأنَّهُ كانَ مُرّاً. لِذَلِكَ سُمِّيَتْ تِلْكَ المَنْطِقَةُ «مارَّة.»

Kur arritën në Mara nuk mundën të pinë ujërat e Marës sepse ishin të hidhura; prandaj ky vend u quajt Mara.

24 و َتَذَمَّرَ الشَّعبُ عَلَى مُوسَى وَقالُوا: «ماذا سَنَشرَبُ؟»

Atëherë populli murmuriti kundër Moisiut, duke thënë: "Ç’do të pimë?".

25 ف َصَرَخَ مُوسَى إلَى اللهِ ، فَأراهُ اللهُ شَجَرَةً، فَطَرَحَها مُوسَى إلَى الماءِ، فَصارَ الماءُ عَذباً. فَهُناكَ أسَّسَ اللهُ فَرِيضَةً وَوَصِيَّةً لِمُوسَى، وَهُناكَ امتَحَنَهُ.

Kështu ai i bërtiti Zotit; dhe Zoti i tregoi një dru; ai e hodhi atë në ujë, dhe ujërat u bënë të ëmbla. Atje Zoti i dha popullit një ligj dhe një dekret, dhe e vuri kështu popullin në provë,

26 ف َقالَ لَهُ: «إنْ أطَعتَ إلَهَكَ وَعَمِلْتَ الصَّوابَ أمامَهُ، وَاستَمَعْتَ لِوَصاياهُ وَحَفِظتَ فَرائِضَهُ، فَإنِّي لَنْ أضَعَ عَلَيكَ أيَّ مَرَضٍ مِنَ الأمراضِ الَّتِي وَضَعْتُها عَلَى مِصرَ، لِأنِّي أنا اللهُ شَافِيكَ.»

dhe tha: "Në qoftë se ti dëgjon me vëmëndje zërin e Zotit, Perëndisë tënd, dhe bën atë që është e drejtë në sytë e tij dhe dëgjon urdhërimet e tij dhe respekton tërë ligjet e tij, unë nuk do të jap asnjë nga ato sëmundje që u kam dhënë Egjiptasve, sepse unë jam Zoti që të shëron".

27 و َوَصَلُوا إلَى إيلِيمَ، حَيثُ كانَ هُناكَ اثْنا عَشَرَ نَبْعاً وَسَبْعُونَ نَخلَةً. فَخَيَّمُوا هُناكَ بِجانِبِ الماءِ.

Kështu arritën në Elim, ku kishte dymbëdhjetë burime uji dhe shtatëdhjetë palma; dhe e ngritën kampin e tyre pranë ujërave.