1 T hen David ran from Naioth in Ramah, and came and said to Jonathan, “What have I done? What is my sin? What have I done wrong to your father, that he wants to kill me?”

Davidi iku nga Najothi i Ramahut, shkoi te Jonathani dhe i tha: "Çfarë kam bërë? Cili është faji im dhe cili është mëkati im kundër atit tënd, që ai kërkon jetën time?".

2 J onathan said to him, “Far from it, you will not die. See, my father does nothing big or small without telling me about it. So why should my father hide this from me? It is not so!”

Jonathani iu përgjegj: "Mos ndodhtë kurrë! Ti nuk ke për të vdekur; ja im atë nuk bën asnjë veprim të madh apo të vogël pa ma njoftuar mua. Pse im atë të ma fshihte këtë gjë? Nuk është e mundur".

3 B ut David answered, “Your father knows well that I have found favor in your eyes. He has said, ‘Do not let Jonathan know this, because it would fill him with sorrow.’ But it is true. As the Lord lives and as your soul lives, there is only a step between me and death.”

Davidi u betua përsëri dhe tha: "Yt atë e di me siguri që unë gëzoj hirin tënd dhe do të ketë thënë: "Jonathani të mos e dijë këtë, që të mos hidhërohet". Por siç është e vërtetë që Zoti jeton, dhe që rron shpirti yt, mua nuk më ndan nga vdekja veçse një hap".

4 T hen Jonathan said to David, “I will do for you whatever you say.”

Jonathani i tha Davidit: "Çfarëdo gjë që të më kërkosh, unë do ta bëj për ty".

5 D avid said to Jonathan, “See, tomorrow is the new moon, and I should sit down to eat with the king. But let me go. I will hide myself in the field until the third evening.

Davidi iu përgjegj Jonathanit: "Ja, nesër fillon hëna e re dhe unë duhet të ulem në tryezë me mbretin, por të më lër të shkoj dhe unë do të fshihem në fshatrat deri në mbrëmjen e ditë së tretë.

6 I f your father misses me at all, then say, ‘David asked me to let him leave to run to his city Bethlehem. It is the time for the whole family to gather there for the gift given on the altar in worship each year.’

Në qoftë se atit tënd i bie në sy mungesa ime, ti do t’i thuash: "Davidi më është lutur me insistim të hidhet për pak kohë deri në Betlem, në qytetin e tij, sepse aty kremtohet flijimi për tërë familjen e tij".

7 I f he says, ‘Good!’ your servant will be safe. But if he is very angry, then you will know that he has decided to do what is bad.

Në qoftë se thotë: "Mirë," shërbëtori yt ka për të shpëtuar. Por në rast se zemërohet, dije se ka vendosur të ma bëjë të keqen.

8 S o be kind to your servant. For you have brought me into an agreement of the Lord with you. But if I am guilty, kill me yourself. For why should you bring me to your father?”

Tregohu, pra, i mëshirshëm me shërbëtorin tënd, sepse e ke bërë të lidhet në një besëlidhje të Zotit me ty; por në rast se kam ndonjë faj, vritmë ti. Pse duhet të më çosh tek ati yt?".

9 J onathan said, “Far be it from you! If I knew that my father has decided to do something bad to you, would I not tell you about it?”

Jonathani tha "Larg qoftë ky mendim! Po ta dija që im atë ka vendosur të ta bëjë të keqen, nuk do të ta tregoja ty?".

10 T hen David said to Jonathan, “Who will tell me if your father is angry when he answers you?”

Davidi i tha Jonathanit: "Kush do të më njoftojë në se yt atë të përgjigjet rëndë?".

11 J onathan said to David, “Come, let us go out into the field.” So both of them went out into the field.

Jonathani i tha Davidit: "Eja, të dalim ndër fusha!". Kështu që të dy dolën jashtë, në fushë.

12 J onathan said to David, “May the Lord, the God of Israel, see it. I will speak with my father, about this time tomorrow, or the third day. If he feels good about David, will I not send news to you and let you know it?

Atëherë Jonathani i tha Davidit: "Paça dëshmitar Zotin, Perëndinë e Izraelit! Nesër ose pasnesër, në këtë orë, do të hetoj qëllimet e atit tim, për të parë në se ai e shikon me sy të mirë Davidin, dhe po të mos dërgoj njeri të të njoftojë,

13 B ut if my father wants to hurt you, may the Lord do the same to Jonathan and even more, if I do not let you know and send you away, so you may be safe. May the Lord be with you as He has been with my father.

Zoti le t’i bëjë këtë gjë Jonathanit, madje edhe më keq. Në qoftë se përkundrazi im atë ka ndërmend të të bëjë një të keqe, unë do të të njoftoj dhe do të lë të shkosh me qëllim që ti të shkosh në paqe; dhe Zoti qoftë me ty, ashtu siç ka qenë me atin tim!

14 I f I am still alive, show me the faithful love of the Lord, that I may not die.

Deri sa të jem gjallë, a nuk do të përdorësh ndaj meje mirësinë e Zotit, me qëllim që mos vritem?".

15 D o not stop being faithful to my house forever, not even when the Lord destroys from the earth all who hate David.

Por nuk do të heqësh dorë kurrë të përdorësh mirësinë ndaj shtëpisë sime, as atëherë kur Zoti të ketë shfarosur nga faqja e dheut tërë armiqtë e Davidit".

16 D o not let the name of Jonathan be lost from the family of David. And may the Lord punish those who hate you.”

Kështu Jonathani lidhi një besëlidhje me shtëpinë e Davidit, duke thënë: "Zoti t’u kërkojë llogari armiqve të Davidit për gjakun!".

17 J onathan made David promise again, by his love for him. For he loved him as he loved his own life.

Për hir të dashurisë që kishte për të, Jonathani e vuri përsëri Davidin të betohet, sepse ai e donte si shpirtin e vet.

18 T hen Jonathan said to David, “Tomorrow is the new moon. You will be missed because your seat will be empty.

Pastaj Jonathani i tha: "Nesër fillon hëna e re dhe mungesa jote do të bjerë në sy, sepse vendi yt do të mbetet bosh.

19 O n the third day hurry and come to the place where you hid yourself the other time. Stay by the stone called Ezel.

Do të lësh të kalojmë tri ditë, pastaj do të zbresësh me të shpejtë dhe do të shkosh në vendin ku u fshehe ditën e ngjarjes, dhe do të rrish pranë gurit të Ezelit.

20 I will shoot three arrows to the side of it, as if I shot at a mark.

Unë do të hedh tri shigjeta përbri gurit sikur të gjuaja në shenjë.

21 T hen I will send the boy, saying, ‘Go, find the arrows.’ If I say to the boy these words, ‘See, the arrows are on this side of you, get them!’ then you may come. For it is safe for you and there is no danger, as the Lord lives.

Pastaj do të dërgoj një djalosh, duke i thënë: "Shko të kërkosh shtigjeta". Në rast se i them djaloshit: "Shiko, shigjetat janë nga ana jote, prandaj merri!" atëherë eja sepse, ashtu si Zoti jeton, punët të ecin mbarë ty dhe nuk ka asnjë rrezik.

22 B ut if I say to the boy, ‘See, the arrows are farther away,’ then go, for the Lord has sent you away.

Në qoftë se përkundrazi i them djaloshit: "Shiko, shigjetat janë matanë teje," atëherë shko, sepse Zoti të bën të ikësh.

23 A s for the agreement you and I have spoken, see, the Lord is between you and me forever.”

Sa për gjërat për të cilat kemi folur midis nesh, ja, Zoti qoftë dëshmitar midis teje dhe meje për gjithnjë".

24 S o David hid in the field. When the new moon came, the king sat down to eat food.

Kështu Davidi u fsheh nëpër ara; kur filloi hëna e re, mbreti u ul për të ngrënë.

25 T he king sat on his seat by the wall as he did other times. Jonathan sat on the other side from him, and Abner sat beside Saul. But David’s place was empty.

Mbreti u ul në karrigen e tij, si herët e tjera, në karrigen pranë murit; Jonathani u ul përballë tij. Abneri u ul pranë Saulit, por vendi i Davidit mbeti bosh.

26 B ut Saul did not say anything that day. For he thought, “Something has happened to him. He is not clean. For sure he is not clean.”

Megjithatë Sauli nuk tha asgjë atë ditë, sepse mendonte: "Do t’i ketë ndodhur diçka; nuk do të jetë i pastër; me siguri ai nuk është i pastër".

27 B ut David’s place was empty the next day, the second day of the new moon. So Saul said to his son Jonathan, “Why has the son of Jesse not come to the supper yesterday and today?”

Por të nesërmen, ditën e dytë të hënës së re, vendi i Davidit ishte akoma bosh. Atëherë Sauli i tha Jonathanit, birit të tij: "Pse biri i Isait nuk erdhi për të ngrënë as dje, as sot?".

28 J onathan answered Saul, “David asked me to let him go to Bethlehem.

Jonathani iu përgjegj Saulit: "Davidi më kërkoi me insistim ta lë të shkojë në Betlem;

29 H e said, ‘I beg you, let me go. Our family is giving a gift on the altar in the city. And my brother has told me to be there. Now, if I have found favor in your eyes, let me leave and see my brothers.’ That is why he has not come to the king’s table.”

dhe tha: "Të lutem lermë të shkoj, sepse kemi në qytet një flijim në familje, dhe vëllai im më ka detyruar të marr pjesë në të; tani, pra, po të gëzoj hirin tënd, të lutem, lermë të hidhem shpejt për të parë vëllezërit e mi". Për këtë arësye nuk erdhi në tryezën e mbretit".

30 T hen Saul was very angry with Jonathan and he said to him, “You son of a sinful woman! Do I not know that you are choosing the son of Jesse to your own shame and to the shame of your mother who gave birth to you?

Atëherë zemërimi i Saulit u ndez kundër Jonathanit dhe i tha: "O bir i çoroditur dhe rebel, vallë nuk e di unë që ti mban anën e birit të Isait, për turpin tënd dhe për turpin e lakuriqësisë të nënës sate?

31 A s long as the son of Jesse lives on the earth, you and the power you would have as king will not last. So send for him and bring him to me. For he must die.”

Sepse për deri sa biri i Isait do të jetojë mbi tokë, nuk do të ketë qëndrueshmëri as për ty, as për mbretërinë tënde. Prandaj dërgo ta marrin dhe sille tek unë, sepse ai duhet të vdesë.

32 J onathan answered his father Saul, “Why should he be killed? What has he done?”

Jonathani iu përgjegj Saulit, atit të tij duke i thënë: "Pse duhet të vdesë? Çfarë ka bërë?".

33 B ut Saul threw his spear at Jonathan to kill him, so he knew that his father had decided to kill David.

Atëherë Sauli e vërtiti ushtën kundër tij për ta vrarë. Jonathani e kuptoi që vrasja e Davidit ishte diçka e vendosur nga ana e të atit.

34 J onathan rose from the table very angry. He did not eat any food on the second day of the new moon. For he was filled with sorrow for David, because his father had brought shame upon him.

Kështu Jonathani u ngrit i zemëruar nga tryeza dhe nuk hëngri gjë as ditën e dytë të hënës së re, mbasi ishte i hidhëruar për Davidin, sepse i ati e kishte trajtuar në mënyrë të turpshme.

35 I n the morning Jonathan went out to the field at the time he and David agreed to meet. A little boy was with him.

Të nesërmen në mëngjes, Jonathani doli në fushë në vendin e caktuar me Davidin, duke pasur me vete një djalosh.

36 J onathan said to his boy, “Run, find the arrows I shoot.” As the boy was running, he shot an arrow past him.

Ai i tha djaloshit: "Vrapo të më sjellësh shigjetat që unë gjuaj". Ndërsa djaloshi vraponte, ai hodhi një shigjetë që kaloi përtej tij.

37 T he boy came to the place where Jonathan had shot the arrow. Jonathan called to the boy and said, “Is not the arrow farther away?”

Kur djaloshi arriti në vendin ku ndodhej shigjeta që Jonathani kishte hedhur, Jonathani i bërtiti nga prapa: "Shigjeta, vallë ka rënë matanë teje?".

38 J onathan called to the boy, “Hurry, be quick, do not stay!” Then Jonathan’s boy picked up the arrow and came to his owner.

Pastaj Jonathani i bërtiti akoma djaloshit: "Vepro shpejt, mbaro punë, mos u ndal!". Kështu djaloshi i Jonathanit mblodhi shigjetat dhe u kthye tek i zoti.

39 T he boy knew nothing. Only Jonathan and David knew what had happened.

Por djaloshi nuk e dinte asgjë; vetëm Jonathani dhe Davidi e dinin si qëndronte çështja.

40 T hen Jonathan gave his bow and arrows to his boy and told him, “Go, take them to the city.”

Pastaj Jonathani ia dha armët e tij djaloshit dhe i tha: "Nisu, çoji në qytet".

41 W hen the boy was gone, David rose from the south side and fell on his face to the ground. He bowed three times. Then they kissed each other and cried together, but David more.

Me t’u nisur djaloshi, Davidi u ngrit nga krahu jugor, ra përmbys tri herë me fytyrë për tokë; pastaj të dy puthen me njeri tjetrin dhe qanë bashkë; por Davidi qau më tepër.

42 J onathan said to David, “Go in peace. For we have promised each other in the name of the Lord, saying, ‘The Lord will be between me and you, and between my children and your children forever.’” Then David got up and left, and Jonathan went into the city.

Pastaj Jonathani i tha Davidit: "Shko në paqe, tani që ne të dy jemi betuar në emër të Zotit; Zoti le të jetë përgjithmonë dëshmitar midis meje dhe teje dhe ndërmjet pasardhësve të tu dhe pasardhësve të mi". Pastaj Davidi u ngrit dhe iku; dhe Jonathani u kthye në qytet.