1 U në do të të kremtoj, o Zot, me gjithë zemër, do të tregoj tërë mrekullitë e tua.

Eu te louvarei, Senhor, de todo o meu coração; contarei todas as tuas maravilhas.

2 U në do të gëzohem dhe do të kënaqem me ty; do t’i këndoj lëvdime në emrin tënd, o Shumë i Larti.

Em ti me alegrarei e exultarei; cantarei louvores ao teu nome, ó Altíssimo;

3 S epse armiqtë e mi tërhiqen, bien dhe vdesin para teje.

porquanto os meus inimigos retrocedem, caem e perecem diante de ti.

4 T i në fakt ke përkrahur ndershmërinë time dhe çështjen time; je ulur mbi fronin si një gjyqtar i drejtë.

Sustentaste o meu direito e a minha causa; tu te assentaste no tribunal, julgando justamente.

5 K e qortuar kombet, ke shkatërruar të pabesin, ke fshirë emrat e tyre për gjithnjë.

Repreendeste as nações, destruíste os ímpios; apagaste o seu nome para sempre e eternamente.

6 A rmiku është zhdukur, i kapur nga një pikëllim i përjetshëm! Dhe qyteteve që ti ke shkatërruar i është zhdukur edhe kujtimi.

Os inimigos consumidos estão; perpétuas são as suas ruínas.

7 P or Zoti mbetet përjetë; ai ka vendosur fronin e tij për të gjykuar.

Mas o Senhor está entronizado para sempre; preparou o seu trono para exercer o juízo.

8 A i do ta gjykojë botën me drejtësi, do t’i gjykojë popujt me paanësi.

Ele mesmo julga o mundo com justiça; julga os povos com eqüidade.

9 Z oti do të jetë strehim i papushtueshëm për të shtypurin, një strehim i papushtueshëm në kohë ngushtice.

O Senhor é também um alto refúgio para o oprimido, um alto refúgio em tempos de angústia.

10 D he ata që e njohin emrin tënd do të kenë besim te ti, sepse ti, o Zot, nuk i braktis ata që të kërkojnë.

Em ti confiam os que conhecem o teu nome; porque tu, Senhor, não abandonas aqueles que te buscam.

11 K ëndojini lavde Zotit që banon në Sion; u njoftoni popujve veprat e tij.

Cantai louvores ao Senhor, que habita em Sião; anunciai entre os povos os seus feitos.

12 S epse ai që kërkon arësyen e gjakut i mban mënd ata; ai nuk e harron britmën e të pikëlluarve.

Pois ele, o vingador do sangue, se lembra deles; não se esquece do clamor dos aflitos.

13 K i mëshirë për mua, o Zot, ti që më ke rilartuar nga portat e vdekjes, shiko pikëllimin që më shkaktojnë ata që më urrejnë,

Tem misericórdia de mim, Senhor; olha a aflição que sofro daqueles que me odeiam, tu que me levantas das portas da morte.

14 m e qëllim që unë të kem mundësi të tregoj të gjitha lavdet e tua dhe në portat e bijës së Sionit të mund të kremtoj për çlirimin tënd.

para que eu conte todos os teus louvores nas portas da filha de Sião e me alegre na tua salvação.

15 K ombet janë zhytur në gropën që kishin hapur; këmba e tyre është kapur në rrjetën që kishin fshehur.

Afundaram-se as nações na cova que abriram; na rede que ocultaram ficou preso o seu pé.

16 Z oti u bë i njohur me anë të gjykimit që ka dhënë; i pabesi u kap në lakun e veprës së duarve të tij. (Interlud. Sela)

O Senhor deu-se a conhecer, executou o juízo; enlaçado ficou o ímpio nos seus próprios feitos.

17 T ë pabesët do të zbresin në Sheol; po, të gjitha kombet që harrojnë Perëndinë.

Os ímpios irão para o Seol, sim, todas as nações que se esquecem de Deus.

18 S epse nevojtari nuk do të harrohet përjetë; shpresa e të shtypurve nuk do të zhduket përjetë.

Pois o necessitado não será esquecido para sempre, nem a esperança dos pobres será frustrada perpetuamente.

19 Ç ohu, o Zot, mos lejo që vdekatari të ketë epërsi; kombet të gjykohen para teje.

Levanta-te, Senhor! Não prevaleça o homem; sejam julgadas as nações na tua presença!

20 O Zot, kallu frikën; bëj që kombet të pranojnë se janë vetëm vdekatarë. (Sela)

Senhor, incute-lhes temor! Que as nações saibam que não passam de meros homens!