1 ¿ Por qué no señala plazos el Todopoderoso? ¿Por qué los que le conocen no ven sus visitaciones?

"Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?

2 L os malvados traspasan los linderos, Roban los ganados, y los apacientan.

Disa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;

3 S e llevan el asno de los huérfanos, Y toman en prenda el buey de la viuda.

u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;

4 H acen apartar del camino a los menesterosos, Y todos los pobres de la tierra se esconden.

i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.

5 H e aquí, éstos como asnos monteses en el desierto, Salen a su obra madrugando para hacer presa; El desierto es mantenimiento de sus hijos.

Ja ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.

6 E n el campo siegan su pasto, Y vendimian la viña del rico.

Mbledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.

7 P asan la noche desnudos, Sin tener cobertura contra el frío.

E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.

8 C on las lluvias de los montes se mojan, Y se abrazan a las peñas por falta de abrigo.

Të lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.

9 A rrancan del pecho a los huérfanos, Y del hijo del pobre toman en prenda.

Të tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.

10 D esnudos andan y sin vestido, Y hambrientos arrebatan las gavillas.

E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.

11 D entro de sus paredes exprimen el aceite, Pisan los lagares, y mueren de sed.

Bëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.

12 E n la ciudad gimen los moribundos, Y claman las almas de los heridos de muerte, Pero Dios no atiende su oración.

Vajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.

13 O tros hay que, rebeldes a la luz, Nunca conocieron sus caminos, Ni estuvieron en sus veredas.

Të tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.

14 A l alba se levanta el asesino; mata al pobre y al necesitado, Y de noche ronda como ladrón.

Vrasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.

15 E l ojo del adúltero está aguardando la noche, Diciendo: No me verá nadie; Y esconde su rostro con un velo.

Syri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: Askush nuk do të më shohë,," dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.

16 E n las tinieblas minan las casas Que de día para sí señalaron; No conocen la luz.

Natën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.

17 P orque la mañana es para todos ellos como sombra de muerte; Ya que están acostumbrados a la oscuridad.

Mëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.

18 H uyen ligeros sobre la corriente de aguas; Su finca es maldita en la tierra; No andará nadie por el camino de sus viñas.

Kalojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.

19 C omo la sequía y el calor arrebatan las aguas de la nieve; Así también el Seol a los pecadores.

Ashtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar.

20 L os olvidará el seno materno; de ellos sentirán los gusanos dulzura; Nunca más habrá de ellos memoria, Y como se tala un árbol, los impíos serán quebrantados.

Gjiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.

21 A la mujer estéril, que no concebía, afligieron, Y a la viuda nunca socorrieron.

Ai gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!

22 N o obstante, Dios les prolonga la vida con su poder, Y se levantan, incluso cuando creen que no van a sobrevivir.

Por Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.

23 É l les da seguridad y confianza; Pero sus ojos están sobre los caminos de ellos.

U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.

24 F ueron exaltados por un poco, mas desaparecen, Y son abatidos como todos los demás; Se marchitarán y serán cortados como cabezas de espigas.

Ngrihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.

25 Y si no, ¿quién me desmentirá ahora, O reducirá a nada mis palabras?

Në qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?".