1 S eñor, Dios de mi salvación, delante de ti clamo noche y día.

O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

2 P ermite que mi oración llegue a tu presencia; ¡inclina tu oído a mi clamor!

Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

3 L as calamidades me abruman; ¡ya me encuentro al borde del sepulcro!

sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol.

4 ¡ Hay quienes ya me dan por muerto, pues las fuerzas me abandonan!

Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

5 M e encuentro relegado entre los muertos; como los caídos en batalla que yacen sepultados, y de los cuales ya no te acuerdas, pues fueron arrebatados de tu mano.

Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

6 M e arrojaste en profunda fosa; ¡en el lugar de las tinieblas más profundas!

Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

7 H as descargado tu enojo sobre mí; ¡me has afligido con tus embates de ira!

Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

8 H as alejado de mí a mis conocidos; me has hecho repugnante a sus ojos. Me encuentro encerrado, y no puedo salir;

Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

9 L a aflicción me nubla los ojos. A ti, Señor, clamo todos los días; ¡a ti extiendo mis manos!

Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

10 ¿ Acaso manifiestas tus maravillas a los muertos? ¿Se levantarán los muertos a alabarte?

A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

11 ¿ Acaso en el sepulcro se alaba tu misericordia? ¿Se proclama acaso tu verdad entre los muertos?

A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

12 ¿ Hay en las tinieblas quien reconozca tus maravillas, o quien proclame tu justicia en la tierra del olvido?

A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

13 ¡ Pues yo sí clamo a ti, Señor! ¡Por la mañana dirijo a ti mis oraciones!

Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

14 S eñor, ¿por qué me rechazas? ¿Por qué escondes de mí tu rostro?

Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

15 E ntre aflicciones, necesidades y temores, desde mi juventud he soportado terribles penas.

Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

16 T u ira pesa sobre mí, y me abruma; tus terribles ataques me han vencido.

Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

17 C omo un diluvio, a todas horas me rodean; ¡me tienen completamente cercado!

më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

18 H as alejado de mí a mis amigos y compañeros, ¡y las tinieblas son mi sola compañía!

Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.