1 D oamne, Dumnezeul mântuirii mele, zi şi noapte strig după ajutor înaintea Ta.

O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

2 S ă ajungă înaintea Ta rugăciunea mea, pleacă-Ţi urechea la cererea mea!

Arriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

3 M i s-a săturat sufletul de atâtea necazuri şi viaţa mi-a ajuns în pragul Locuinţei Morţilor.

sepse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol.

4 S unt pus în rândul celor ce se coboară în groapă; am ajuns ca bărbatul lipsit de putere.

Tanimë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

5 S unt abandonat printre morţi asemenea celor înjunghiaţi care s-au coborât în mormânt, de care nu-Ţi mai aduci aminte niciodată şi care sunt îndepărtaţi din mâna Ta.

Jam braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

6 M -ai aşezat în groapa cea mai de jos, în locuri întunecoase, în adâncuri.

Ti më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

7 Ţ i-ai aşezat mânia peste mine; m -ai copleşit cu toate valurile Tale. Sela

Mbi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

8 I -ai îndepărtat de la mine pe cei ce mă cunosc, făcându-mă o urâciune pentru ei. Sunt închis, fără de scăpare!

Ti më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

9 M i s-au înceţoşat ochii din pricina necazului. Strig către Tine, Doamne, în fiecare zi; îmi întind mâinile spre Tine.

Syri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

10 F aci Tu oare minuni pentru cei morţi? Oare sufletele morţilor se scoală ca să Te laude? Sela

A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

11 O are în mormânt se povesteşte despre îndurarea Ta şi în Locul Nimicirii despre credincioşia Ta?

A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

12 O are minunile Tale sunt cunoscute în întuneric şi dreptatea Ta – pe tărâmul uitării?

A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

13 E u însă, Doamne, Ţie Îţi cer ajutorul şi încă din zori Te întâmpin cu rugăciunea mea.

Por unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

14 D oamne, de ce mi-ai lepădat sufletul şi Ţi-ai ascuns faţa de mine?

Pse më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

15 Î ncă din tinereţe am fost necăjit şi aproape de moarte; am avut de-a face cu spaimele Tale şi am fost deznădăjduit.

Kam qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

16 M ânia Ta a trecut peste mine; înfricoşările Tale m-au sleit.

Mbi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

17 T oată ziua mă împresoară ca nişte ape, mă înfăşoară deodată.

më kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

18 I -ai îndepărtat de la mine pe apropiaţii mei, pe prietenii mei, pe cei ce mă cunosc, mă aflu în întuneric.

Ke larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.