1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

Señor, Dios de mi salvación, delante de ti clamo noche y día.

2 A rriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

Permite que mi oración llegue a tu presencia; ¡inclina tu oído a mi clamor!

3 s epse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol.

Las calamidades me abruman; ¡ya me encuentro al borde del sepulcro!

4 T animë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

¡Hay quienes ya me dan por muerto, pues las fuerzas me abandonan!

5 J am braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

Me encuentro relegado entre los muertos; como los caídos en batalla que yacen sepultados, y de los cuales ya no te acuerdas, pues fueron arrebatados de tu mano.

6 T i më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

Me arrojaste en profunda fosa; ¡en el lugar de las tinieblas más profundas!

7 M bi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

Has descargado tu enojo sobre mí; ¡me has afligido con tus embates de ira!

8 T i më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

Has alejado de mí a mis conocidos; me has hecho repugnante a sus ojos. Me encuentro encerrado, y no puedo salir;

9 S yri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

La aflicción me nubla los ojos. A ti, Señor, clamo todos los días; ¡a ti extiendo mis manos!

10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

¿Acaso manifiestas tus maravillas a los muertos? ¿Se levantarán los muertos a alabarte?

11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

¿Acaso en el sepulcro se alaba tu misericordia? ¿Se proclama acaso tu verdad entre los muertos?

12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

¿Hay en las tinieblas quien reconozca tus maravillas, o quien proclame tu justicia en la tierra del olvido?

13 P or unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

¡Pues yo sí clamo a ti, Señor! ¡Por la mañana dirijo a ti mis oraciones!

14 P se më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

Señor, ¿por qué me rechazas? ¿Por qué escondes de mí tu rostro?

15 K am qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

Entre aflicciones, necesidades y temores, desde mi juventud he soportado terribles penas.

16 M bi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

Tu ira pesa sobre mí, y me abruma; tus terribles ataques me han vencido.

17 m ë kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

Como un diluvio, a todas horas me rodean; ¡me tienen completamente cercado!

18 K e larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.

Has alejado de mí a mis amigos y compañeros, ¡y las tinieblas son mi sola compañía!