1 O Zot, Perëndi i shpëtimit tim, unë bërtas ditë e natë para teje.

(По слав. 87). Песен, псалом за Кореевите потомци. За първия певец, по наскърбително боледуване. Поучение на Емана Езраева {3 Цар. 4: 31. 1 Лет. 2: 6.}. Господи Боже Спасителю мой, И денем и нощем съм викал пред Тебе.

2 A rriftë deri te ti lutja ime, vëri veshin britmës time,

Нека дойде молитвата ми пред Твоето присъствие; Приклони ухото Си към вика ми.

3 s epse shpirti im është ngopur me të keqen, dhe jeta ime ka arritur deri në Sheol.

Защото се насити душата ми на бедствия, И животът ми се приближава до преизподнята.

4 T animë përfshihem ndër ata që do të zbresin në gropë, jam si një njeri që nuk ka më forcë.

Считан съм с ония, които слизат в рова; Станах като човек, който няма помощ,

5 J am braktisur midis të vdekurve ashtu si të vrarët që janë në varr, të cilët ti nuk i mban mend dhe që janë prerë e janë larguar nga dora jote.

Изхвърлен между мъртвите, Като убитите, които лежат в гроба, За които Ти не се сещаш вече, И които са отсечени от ръката Ти.

6 T i më ke shtënë në gropën më të thellë, në vënde të errëta, në humnerat.

Положил си ме в най-дълбокия ров, В тъмни места, в бездните.

7 M bi mua ka shpërthyer zemërimi yt, dhe ti më ke marrë me vete megjithë valët tua. (Sela)

Натегна на мене Твоят гняв, И с всичките Си вълни Ти си ме притиснал. (Села).

8 T i më ke lënë pa miqtë e mi; më ke bërë për ta një objekt të neveritshëm; jam mbyllur dhe nuk mund të dal.

Отдалечил си от мене познатите ми; Направил си ме гнусен на тях; Затворен съм, и не мога да изляза.

9 S yri im venitet nga dhembja; të kërkoj çdo ditë, o Zot, dhe i zgjat drejt teje duart e mia.

Окото ми чезне от скръб; Господи, Тебе съм призовавал всеки ден, Простирал съм към Тебе ръцете си.

10 A do të bësh vallë mrekulli për të vdekurit? A do të ringjallen të vdekurit për të të lëvduar? (Sela)

На мъртвите ли ще покажеш чудеса? Или умрелите {Еврейски: Сенките.} ще станат <и> ще Те хвалят? (Села).

11 A do të kremtohet mirësia jote në varr dhe besnikëria jote në vendin e shkatërrimit?

В гроба ли ще се прогласява Твоето милосърдие, Или в <мястото на> погибелта {Еврейски: В Авадон. Иов 26: 6.} верността Ти?

12 A do të njihen mrekullitë e tua në terr dhe drejtësia jote mbi tokën e harresës?

Ще се познаят ли в тъмнината чудесните Ти <дела>, И правдата Ти в земята на забравените?

13 P or unë të këlthas ty, o Zot, dhe lutja ime të drejtohet në mëngjes.

Но аз към Тебе, Господи, извиках; И на ранина молитвата ми ще Те предвари.

14 P se më refuzon, o Zot, pse më fsheh fytyrën tënde?

Господи, защо отхвърляш душата ми? <Защо> криеш лицето Си от мене?

15 K am qenë i pikëlluar dhe duke vdekur qysh në rini; kam vuajtur nga tmerret e tua dhe e kam humbur.

От младини съм угнетен и бера душа; Търпя Твоите ужаси, <и> в изумление съм.

16 M bi mua ka kaluar zemërimi yt i zjarrtë; tmerret e tua më kanë asgjesuar,

Гневът Ти мина върху мене; Страхотиите Ти ме отсякоха.

17 m ë kanë rrethuar si ujërat gjatë gjithë ditës dhe të gjitha së bashku më kanë mbytur.

Като води ме обикалят цял ден, Купно ме окръжават.

18 K e larguar nga unë miqtë dhe të njohurit e mi; miku im më i ngushtë është errësira.

Отдалечил си от мене любим и приятел; Познатите ми са мрак.