1 N ga vënde të thella unë të këllthas ty, o Zot.

(По слав. 129). Песен на възкачванията. Из дълбочините викам към Тебе, Господи.

2 O Zot, dëgjo klithmën time; veshët e tu dëgjofshin me vëmendje zërin e lutjeve të mia.

Господи, послушай гласа ми; Нека бъдат ушите Ти внимателни на гласа на молбата ми.

3 N ë rast se ti do të merrje parasysh fajet, o Zot, kush mund të rezistonte, o Zot?

Ако би забелязвал беззаконията, Господи, То кой, Господи, би могъл да устои?

4 P or te ti ka falje, me qëllim që të kenë frikë prej teje.

При Тебе, обаче, има прощение За да Ти се боят.

5 U në pres Zotin, shpirti im e pret; unë kam shpresë në fjalën e tij.

Чакам Господа, душата ми чака, И на словото Му уповавам.

6 S hpirti im pret Zotin, më tepër se rojet mëngjesin; po, më tepër se rojet mëngjesin.

Душата ми <очаква> Господа Повече от ония, които <очакват> зората, <Да! повече от> очакващите зората.

7 O Izrael, mbaj shpresa tek Zoti, sepse pranë tij ka dhemshuri dhe shpëtim të plotë.

Нека се надява Израил на Господа; Защото у Господа е милостта, И у Него е пълното изкупление;

8 A i do ta çlirojë Izraelin nga të gjitha paudhësitë e tij.

И Той ще изкупи Израиля От всичките му беззакония.