1 B ekuar qoftë Zoti, kështjella ime, që i mëson duart e mia për luftë dhe gishtërinjtë e mi për betejë.

(По слав. 143). Давидов <псалом>. Благословен да бъде Господ, моята канара. Който учи ръцете ми да воюват, Пръстите ми да се бият, -

2 A i është hiri im dhe kështjella ime, streha ime e lartë dhe çliruesi im, mburoja ime në të cilën gjej strehë, ai që ma nënshtron mua popullin tim.

<Който> ми <показва> милосърдие, Който е моята крепост, Високата ми кула, и моят избавител, Щитът мой, и Онзи на Когото уповавам, - Който покорява людете ми под мене.

3 O Zot, çfarë është njeriu që ti të kujdesesh për të, ose biri i njeriut që ti ta përfillësh?

Господи, що е човек та да обръщаш внимание на него! Син човешки та да го зачиташ!

4 N jeriu është si një frymë dhe ditët e tij janë si hija që kalon.

Човек прилича на лъх; Дните му са като сянка, която преминава.

5 U li qiejtë e tu, o Zot, dhe zbrit, dhe ata do të nxjerrin tym.

Господи, приклони небесата Си и слез, Допри се до планините, и те ще задимят.

6 H idh rrufetë dhe shpërndaji, lësho shigjetat e tua dhe bëji të ikin.

Застрели със светкавица, за да ги разпръснеш, Хвърли стрелите Си, за да ги поразиш.

7 S htrije dorën tënde nga lart, më shpëto dhe më çliro nga ujërat e mëdha dhe nga dora e të huajve,

Простри ръката Си от горе, Избави ме, и извлечи ме от големи води, От ръката на чужденците,

8 g oja e të cilëve thotë gënjeshtra dhe dora e djathtë e tyre është një e djathtë mashtrimi.

Чиито уста говорят суета, И чиято десница <в клетва> е десница на лъжа,

9 O Perëndi, do të këndoj një kantik të ri, do të këndoj lavdet e tua me një harpë me dhjetë tela.

Боже, нова песен ще Ти възпея, С десетострунен псалтир ще пея хваления на Тебе,

10 T i, që u jep fitoren mbretërve dhe që çliron shërbëtorin tënd David nga shpata e kobshme,

Който даваш избавление на царете, И Който спасяваш слугата Си Давида от пагубен меч.

11 m ë shpëto dhe më çliro nga dora e të huajve, goja e të cilëve thotë gënjeshtra dhe dora e djathtë e tyre është një e djathtë mashtrimi.

Избави ме, и изтръгни ме от ръката на чужденците, Чиито уста говорят суета, И чиято десница <в клетва> е десница на лъжа.

12 B ijtë tanë në rininë e tyre qofshin si një bimë e harlisur, dhe bijat tona qofshin si shtylla qosheje, të gdhendura mirë për të zbukuruar një pallat.

Когато нашите синове в младостта си Бъдат като пораснали младоки, И нашите дъщери като краеъгълни камъни Издялани за украшение на дворци;

13 H ambaret tona qofshin plot dhe paçin nga të gjitha të mirat; kopetë tona u shtofshin me mijëra dhe dhjetra mijëra në fushat tona;

<Когато> житниците ни бъдат пълни, Доставящи всякакъв вид храна, <И> овцете ни се умножават с хиляди И десетки хиляди по полетата ни;

14 q etë tanë tërheqshin ngarkesa të rënda dhe mos pastë asnjë sulm të papritur, dalje të papritur as britmë në sheshet tona.

<Когато> воловете ни бъдат добре натоварени; Когато няма нито нахлуване навътре, нито налитане на вън, Нито вик по нашите улици;

15 L um ai popull që është në gjendje të tillë, lum ai popull që ka për Perëndi Zotin.

<Тогава> блазе на оня народ, който е в такова състояние! Блажен оня народ, на когото Господ е Бог!