1 K antiku i kantikëve që është i Salomonit.

Соломоновата песен на песните.

2 M ë puth me të puthurat e gojës së vet! Sepse dashuria jote është më e mirë se vera.

Нека ме целуне с целувките на устата си, Защото любовта ти е по-желателна от виното.

3 N ga aroma e vajrave të tua të këndshme emri yt është një vaj i parfumuar i derdhur; prandaj të duan vajzat.

Твоите масла са благоуханни; Името ти е <ароматно като> излеяно масло; Затова те обичат девиците.

4 T ërhiqmë te ti! Ne do të rendim pas teje! Mbreti më çoi në dhomat e tij. Ne do të kënaqemi dhe do të gëzohemi te ti; ne do ta kujtojmë dashurinë tënde më shumë se verën. Kanë të drejtë që të duan.

Привлечи ме; ние ще тичаме след тебе. Царят ме въведе във вътрешните си стаи; Ще се радваме и ще <се> {В изданието от 1940 г. "се" липсва.} веселим за тебе, Ще спомняме твоята любов повече от виното; С право те обичат!

5 U në jam e zezë por e bukur, o bija të Jeruzalemit, si çadrat e Kedarit, si perdet e Salomonit.

Черна съм, но хубава, ерусалимски дъщери, Като кидарските шатри, като Соломоновите завеси.

6 M os shikoni se jam e zezë, sepse dielli më ka nxirë. Bijtë e nënes sime janë zemëruar me mua; më kanë caktuar të ruaj vreshtat, por vreshtin tim nuk e kam ruajtur.

Не ме гледайте, че съм почерняла, Понеже слънцето ме е припърлило. Синовете на майка ми, като се разгневиха на мене, Поставиха ме пазачка на лозята; Но своето лозе не опазих.

7 T huamë, o ti që të dashuron zemra ime, ku e kullot kopenë dhe ku e lë të pushojë në mesditë. Pse vallë duhet të jem si një grua e mbuluar me vel pranë kopeve të shokëve të tu?

Кажи ми ти, кого люби душата ми, Где пасеш <стадото си>, где <го> успокояваш на пладне; Че защо да съм като една, която се скита Край стадата на твоите другари?

8 N ë rast se ti nuk e di, o më e bukura e grave, ndiq gjurmët e kopesë dhe kulloti kecat e tua pranë çadrave të barinjve.

Ако ти не знаеш, хубавице между жените, Излез по дирите на стадата И паси яретата си при шатрите на овчарите.

9 M ikesha ime, ti më ngjan si pela ime midis qerreve të Faraonit.

Уподобих те, любезна моя, На конете от Фараоновите колесници.

10 F aqet e tua janë të bukura me ornamente, dhe qafa jote me gjerdane margaritaresh.

Красиви са твоите бузи с плетенки, И шията ти с огърлици.

11 N e do të bëjmë për ty gjerdane të arta me tokëza prej argjendi.

Ще ти направим златни плетеници Със сребърни копчета.

12 N dërsa mbreti është ulur në tryezë, livanda ime përhap aromën e saj.

Докато царят <седи> на трапезата си, Нардът ми издава благоуханието си.

13 K ënaqësia ime është një qeskë e vogël mirre; ajo do të pushojë tërë natën midis gjive të mia.

Възлюбеният ми е за мене <като> китка от смирна, Която лежи между гърдите ми.

14 K ënaqësia ime është për mua një tufë lulesh alkane në vreshtat e En-gedit.

Възлюбленият ми е за мене <като> кипрова китка В лозята на Енгади.

15 T i je e bukur, mikja ime, ja, je e bukur! Sytë e tu janë si ato të pëllumbeshave.

Ето, хубава си, любезна моя, ето, хубава си; Очите ти <са като> на гълъбите.

16 S a i bukur je, i dashuri im, madje dhe i dashurueshëm! Për më tepër shtrati ynë është blerosh.

Ето, хубав си, любезни ми, да! приятен си; И постелката ни е зеленината.

17 T rarët e shtëpive tona janë prej kedri dhe tavanet tona prej qiparisi.

Гредите на къщите ни са кедрови, Дъските ни са кипарисови.