1 O Zot, ti ke qenë për ne një strehë brez pas brezi.

Señor, tú has sido nuestro refugio de una generación a otra generación.

2 P ara se të kishin lindur malet dhe para se ti të kishe formuar tokën dhe botën, madje nga mot dhe përjetë ti je Perëndia.

Antes de que nacieran los montes y de que formaras la tierra y el mundo; desde los tiempos primeros y hasta los tiempos postreros, ¡tú eres Dios!

3 T i e kthen njeriun në pluhur dhe thua: "Kthehuni, o bij të njerëzve".

Nos devuelves al polvo cuando dices: «¡De vuelta al polvo, seres mortales!»

4 S epse një mijë vjet në sytë e tu janë si dita e djeshme që ka kaluar, ose sikur të gdhish një natë.

Para ti, mil años son, en realidad, como el día de ayer, que ya pasó; ¡son como una de las vigilias de la noche!

5 T i i përlan si një përmbytje. Ato janë si një ëndërr, janë si barr që gjelbëron në mëngjes.

¡Nos arrebatas como una violenta corriente! ¡Somos etéreos como un sueño! ¡Somos como la hierba que crece en la mañana!

6 N ë mëngjes ai lulëzon dhe gjelbëron, në mbrëmje kositet dhe thahet.

Por la mañana crecemos y florecemos, y por la tarde se nos corta, y nos secamos.

7 S epse jemi të konsumuar nga zemërimi yt dhe jemi të tmerruar nga tërbimi yt.

Con tu furor somos consumidos; con tu ira quedamos desconcertados.

8 T i i vë fajet tona para teje, mëkatet tona të fshehta në dritën e fytyrës sate.

Tienes ante ti nuestras maldades; ¡pones al descubierto nuestros pecados!

9 S epse tërë ditët tona zhduken në zemërimin tënd; ne po i mbarojmë vitet tona si një psherëtimë.

Nuestra vida declina por causa de tu ira; nuestros años se esfuman como un suspiro.

10 D itët e viteve tona shkojnë deri në shtatëdhjetë vjet dhe për më të fortët në tetëdhjetë, por ajo që përbën krenarinë e tyre nuk është veçse mundim dhe dëshirë për t’u dukur, sepse kalon me të shpejtë dhe ne fluturojmë tutje.

Setenta años son los días de nuestra vida; ochenta años llegan a vivir los más robustos. Pero esa fuerza no es más que trabajos y molestias, pues los años pronto pasan, lo mismo que nosotros.

11 K ush e njeh forcën e zemërimit tënd dhe mërinë tënde sipas frikës që duhet pasur prej teje?

¿Quién conoce la fuerza de tu ira, y hasta qué punto tu enojo debe ser temido?

12 N a mëso, pra, të numërojmë ditët tona për të pasur një zemër të urtë.

¡Enséñanos a contar bien nuestros días, para que en el corazón acumulemos sabiduría!

13 K thehu, o Zot! Deri kur? Dhe ki mëshirë për shërbëtorët e tu.

Señor, ¿hasta cuándo te volverás a nosotros? ¡Calma ya tu enojo con tus siervos!

14 N a ngop në mëngjes me mirësinë tënde, dhe ne do të ngazëllojmë dhe do të kënaqemi në të gjitha ditët tona.

¡Sácianos de tu misericordia al empezar el día, y todos nuestros días cantaremos y estaremos felices!

15 N a gëzo në përpjestim me ditët që na ke pikëlluar dhe në kompensim të viteve që kemi vuajtur nga fatkeqësitë.

¡Danos la alegría que no tuvimos todo el tiempo que nos afligiste, todos los años en que experimentamos el mal!

16 Q oftë e qartë vepra jote shërbëtorëve të tu dhe lavdia jote bijve të tyre.

¡Haz que tus obras se manifiesten en tus siervos, y que tu gloria repose sobre sus hijos!

17 H iri i Zotit Perëndisë tonë qoftë mbi ne dhe e bëftë të qëndrueshme veprën e duarve tona; po, bëje të qëndrueshme veprën e duarve tona.

Señor y Dios nuestro, ¡muéstranos tu bondad y confirma la obra de nuestras manos! ¡Sí, confirma la obra de nuestras manos!