1 " Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

»La vida se me escapa. Mis días se acortan. El sepulcro me está esperando.

2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

Estoy rodeado de gente burlona, y tengo que verlos derramar su amargura.

3 M ë jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

»Dios mío, ¡ten la bondad de ser mi fiador! Si tú no respondes por mí, ¿quién más podría hacerlo?

4 N ga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.

Has ofuscado la inteligencia de éstos, y no permitirás que salgan triunfantes.

5 K ush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

El que traiciona a su amigo por ganancia, verá desfallecer de hambre a sus hijos.

6 P or unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

»Tú me has puesto en la boca de todos, y los que me ven se burlan de mí.

7 S yri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

El dolor me va nublando la vista, y mis pensamientos se van ofuscando.

8 N jerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

Ante esto, los hombres buenos se asombran y los inocentes se rebelan contra los malvados;

9 M egjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

los hombres buenos mantienen su postura, y los hombres honrados se revisten de fuerza.

10 S a për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

¡Vengan acá, todos ustedes, vengan! ¡Ya sé que ninguno de ustedes es sabio!

11 D itët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

Mis años pasan, mis planes se malogran, lo mismo que los designios de mi corazón,

12 A ta e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër," thonë, për shkak të errësirës.

pero ustedes cambian la noche en día; aún está oscuro, y dicen que está amaneciendo.

13 N ë rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

Si mi única esperanza es el sepulcro, y he de yacer en medio de tinieblas;

14 n ë rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im," dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime,"

si he de reconocer como “padre” al sepulcro, y llamar “madre” y “hermanas” a los gusanos,

15 k u është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

entonces ¿qué otra esperanza me queda? Si acaso la hay, ¿dónde está, que no la veo?

16 A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".

¡Bajará conmigo hasta el sepulcro, y allí descansaremos, envueltos en el polvo!»