Jobi 17 ~ Job 17

picture

1 " Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

MI ALIENTO está corrompido, acórtanse mis días, Y me está aparejado el sepulcro.

2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

No hay conmigo sino escarnecedores, En cuya acrimonia se detienen mis ojos.

3 M ë jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

Pon ahora, dame fianza para litigar contigo: ¿Quién tocará ahora mi mano?

4 N ga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.

Porque á éstos has tú escondido su corazón de inteligencia: Por tanto, no los ensalzarás.

5 K ush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

El que denuncia lisonjas á sus prójimos, Los ojos de sus hijos desfallezcan.

6 P or unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

El me ha puesto por parábola de pueblos, Y delante de ellos he sido como tamboril.

7 S yri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

Y mis ojos se oscurecieron de desabrimiento, Y mis pensamientos todos son como sombra.

8 N jerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

Los rectos se maravillarán de esto, Y el inocente se levantará contra el hipócrita.

9 M egjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

No obstante, proseguirá el justo su camino, Y el limpio de manos aumentará la fuerza.

10 S a për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

Mas volved todos vosotros, y venid ahora, Que no hallaré entre vosotros sabio.

11 D itët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

Pasáronse mis días, fueron arrancados mis pensamientos, Los designios de mi corazón.

12 A ta e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër," thonë, për shkak të errësirës.

Pusieron la noche por día, Y la luz se acorta delante de las tinieblas.

13 N ë rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

Si yo espero, el sepulcro es mi casa: Haré mi cama en las tinieblas.

14 n ë rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im," dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime,"

A la huesa tengo dicho: Mi padre eres tú; A los gusanos: Mi madre y mi hermana.

15 k u është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

¿Dónde pues estará ahora mi esperanza? Y mi esperanza ¿quién la verá?

16 A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".

A los rincones de la huesa descenderán, Y juntamente descansarán en el polvo.