1 " Fryma ime u copëtua, ditët po më shuhen, varri po më pret.

«Il mio soffio vitale si spegne, i miei giorni si estinguono, il sepolcro mi aspetta!

2 A nuk jam i rrethuar nga njerëz që më përqeshin. Syri im ndalet mbi fyerjet e tyre.

Sono attorniato da schernitori e non posso chiudere occhio a causa delle loro parole amare.

3 M ë jep, pra, një peng pranë teje, përndryshe kush do të më shtrëngonte dorën si garant?

O Dio, deposita la mia cauzione presso di te; se no, chi altro vorrebbe porgermi la mano?

4 N ga që i ke penguar mendjet e tyre të kuptojnë, prandaj nuk do t’i bësh të triumfojnë.

Poiché tu hai chiuso il cuore di costoro alla ragione, perciò non li farai trionfare.

5 K ush i tradhton miqtë deri sa t’i grabisë, ka për t’i parë më pak sytë e fëmijëve të tij.

Chi denuncia un amico perché diventi preda altrui vedrà accecare gli occhi dei suoi figli.

6 P or unë prej tij jam bërë gazi i popujve dhe jam katandisur në një njeri të cilin e pështyjnë në fytyrë.

Egli mi ha reso la favola dei popoli e sono divenuto uno a cui si sputa in faccia.

7 S yri më erret për shkak të dhembjes dhe tërë gjymtyrët e mia nuk janë veçse hije.

L’occhio mio si oscura dal dolore, le mie membra non sono più che un’ombra.

8 N jerëzit e drejtë habiten nga kjo, dhe i pafajmi ngrihet kundër të pabesit.

Gli uomini retti ne sono colpiti di stupore, l’innocente si sdegna contro l’empio;

9 M egjithatë i drejti mbetet i lidhur fort me rrugën e tij, dhe ai që i ka duart e pastra fortësohet gjithnjë e më tepër.

ma il giusto si attiene saldo alla sua via, e chi ha le mani pure si fortifica sempre più.

10 S a për ju të gjithë, kthehuni, ejani, pra, sepse midis jush nuk po gjej asnjë njeri të urtë.

«Quanto a voi tutti, tornate pure, fatevi avanti, ma fra voi non troverò un saggio.

11 D itët e mia shkuan dhe planet e mia u prishën, pikërisht ato dëshira që unë ushqeja në zemër.

I miei giorni passano; i miei disegni, i disegni cari al mio cuore, sono distrutti;

12 A ta e ndërrojnë natën në ditë, "drita është afër," thonë, për shkak të errësirës.

e costoro pretendono che la notte sia giorno, che la luce sia vicina, quando tutto è buio!

13 N ë rast se e pres Sheolin si shtëpinë time në rast se e shtrij shtrojen time në terr,

Se aspetto come casa mia il soggiorno dei morti, se già mi sono fatto il letto nelle tenebre,

14 n ë rast se i them vendvarrit: "Ti je ati im," dhe krimbave: "Jeni nëna ime dhe motra ime,"

al sepolcro dico: “Tu sei mio padre”, e ai vermi: “Siete mia madre e mia sorella”.

15 k u është, pra, shpresa ime? Kush mund të dallojë ndonjë shpresë për mua?

Dov’è dunque la mia speranza? Questa speranza mia chi la può scorgere?

16 A do të zbres vallë në portat e Sheolit, kur do të gjejmë bashkë prehje në pluhur?".

Essa scenderà alle porte del soggiorno dei morti, quando nella polvere troveremo riposo assieme».