1 T ani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur.

Ma il primo giorno della settimana, la mattina prestissimo, esse si recarono al sepolcro, portando gli aromi che avevano preparati.

2 D he gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri.

E trovarono che la pietra era stata rotolata dal sepolcro.

3 P or, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus.

Ma quando entrarono non trovarono il corpo del Signore Gesù.

4 D he, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme.

Mentre se ne stavano perplesse di questo fatto, ecco che apparvero davanti a loro due uomini in vesti risplendenti;

5 D he, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve?

tutte impaurite chinarono il viso a terra, ma quelli dissero loro: «Perché cercate il vivente tra i morti?

6 A i nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile,

Egli non è qui, ma è risuscitato; ricordate come egli vi parlò quand’era ancora in Galilea,

7 d uke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë.”

dicendo che il Figlio dell’uomo doveva essere dato nelle mani di uomini peccatori ed essere crocifisso, e il terzo giorno risuscitare».

8 D he ato kujtonin fjalët e tij.

Esse si ricordarono delle sue parole.

9 k ur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve.

Tornate dal sepolcro, annunciarono tutte queste cose agli undici e a tutti gli altri.

10 A to që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to.

Quelle che dissero queste cose agli apostoli erano: Maria Maddalena, Giovanna, Maria, madre di Giacomo, e le altre donne che erano con loro.

11 P or këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.

Quelle parole sembrarono loro un vaneggiare e non gli credettero.

12 M egjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.

Ma Pietro, alzatosi, corse al sepolcro; si chinò a guardare e vide solo le fasce; poi se ne andò, meravigliandosi dentro di sé per quello che era avvenuto. Gesù sulla via per Emmaus

13 P o ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit.

Due di loro se ne andavano in quello stesso giorno a un villaggio di nome Emmaus, distante da Gerusalemme sessanta stadi;

14 D he ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur.

e parlavano tra di loro di tutte le cose che erano accadute.

15 D he ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta.

Mentre discorrevano e discutevano insieme, Gesù stesso si avvicinò e cominciò a camminare con loro.

16 P or sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.

Ma i loro occhi erano impediti a tal punto che non lo riconoscevano.

17 D he ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës? Dhe pse jeni të trishtuar?.”

Egli domandò loro: «Di che discorrete fra di voi lungo il cammino?» Ed essi si fermarono tutti tristi.

18 D he një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?.”

Uno dei due, che si chiamava Cleopa, gli rispose: «Tu solo, tra i forestieri, stando in Gerusalemme, non hai saputo le cose che vi sono accadute in questi giorni?»

19 D he ai u tha atyre: “Cilat?.” Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit.

Egli disse loro: «Quali?» Essi gli risposero: «Il fatto di Gesù Nazareno, che era un profeta potente in opere e in parole davanti a Dio e a tutto il popolo;

20 D he se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar.

come i capi dei sacerdoti e i nostri magistrati lo hanno fatto condannare a morte e lo hanno crocifisso.

21 P or ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra.

Noi speravamo che fosse lui che avrebbe liberato Israele; invece, con tutto ciò, ecco il terzo giorno da quando sono accadute queste cose.

22 P or edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri,

È vero che certe donne tra di noi ci hanno fatto stupire; andate la mattina di buon’ora al sepolcro,

23 d he nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton.

non hanno trovato il suo corpo, e sono ritornate dicendo di aver avuto anche una visione di angeli, i quali dicono che egli è vivo.

24 D he disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë.”

Alcuni dei nostri sono andati al sepolcro e hanno trovato tutto come avevano detto le donne, ma lui non lo hanno visto».

25 A tëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët!

Allora Gesù disse loro: «O insensati e lenti di cuore nel credere a tutte le cose che i profeti hanno dette!

26 P or a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?.”

Non doveva il Cristo soffrire tutto ciò ed entrare nella sua gloria?»

27 D he, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.

E, cominciando da Mosè e da tutti i profeti, spiegò loro in tutte le Scritture le cose che lo riguardavano.

28 K ur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje.

Quando si furono avvicinati al villaggio dove stavano andando, egli fece come se volesse proseguire.

29 P or ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron.” Edhe ai hyri që të rrijë me ta.

Essi lo trattennero, dicendo: «Rimani con noi, perché si fa sera e il giorno sta per finire». Ed egli entrò per rimanere con loro.

30 D he, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre.

Quando fu a tavola con loro prese il pane, lo benedisse, lo spezzò e lo diede loro.

31 A tëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre.

Allora i loro occhi furono aperti e lo riconobbero, ma egli scomparve alla loro vista.

32 D he ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?.”

Ed essi dissero l’uno all’altro: «Non sentivamo forse ardere il cuore {dentro di noi} mentre egli ci parlava per la via e ci spiegava le Scritture?»

33 N ë po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta.

E, alzatisi in quello stesso momento, tornarono a Gerusalemme e trovarono riuniti gli undici e quelli che erano con loro,

34 A ta thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit.”

i quali dicevano: «Il Signore è veramente risorto ed è apparso a Simone».

35 A ta atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.

Essi pure raccontarono le cose avvenute loro per la via, e come era stato da loro riconosciuto nello spezzare il pane.

36 D he, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: "Paqja me ju!.”

Ora, mentre essi parlavano di queste cose, Gesù stesso comparve in mezzo a loro e disse: «Pace a voi!»

37 P or ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë.

Ma essi, sconvolti e atterriti, pensavano di vedere uno spirito.

38 A tëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime?

Ed egli disse loro: «Perché siete turbati? E perché sorgono dubbi nel vostro cuore ?

39 S hikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!.”

Guardate le mie mani e i miei piedi, perché sono proprio io! Toccatemi e guardate, perché uno spirito non ha carne e ossa, come vedete che ho io».

40 D he, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët.

E, detto questo, mostrò loro le mani e i piedi.

41 P or, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?.”

Ma siccome per la gioia non credevano ancora e si stupivano, disse loro: «Avete qui qualcosa da mangiare?»

42 D he ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti.

Essi gli porsero un pezzo di pesce arrostito;

43 D he ai i mori dhe hëngri para tyre.

egli lo prese, e mangiò in loro presenza. La missione affidata ai discepoli

44 P astaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet.”

Poi disse loro: «Queste sono le cose che io vi dicevo quand’ero ancora con voi: che si dovevano compiere tutte le cose scritte di me nella legge di Mosè, nei profeti e nei Salmi».

45 A tëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet,

Allora aprì loro la mente per capire le Scritture e disse loro:

46 d he u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë,

«Così è scritto, che il Cristo avrebbe sofferto e sarebbe risorto dai morti il terzo giorno,

47 d he që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi.

e che nel suo nome si sarebbe predicato il ravvedimento per il perdono dei peccati a tutte le genti, cominciando da Gerusalemme.

48 D he ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.

Voi siete testimoni di queste cose.

49 D he ja, unë po dërgoj mbi ju premtimin e Atit tim, por ju qëndroni në qytetin e Jeruzalemit deri sa të visheni me pushtet nga lart.”

Ed {ecco,} io mando su di voi quello che il Padre mio ha promesso; ma voi, rimanete in città, finché siate rivestiti di potenza dall’alto». L’ascensione di Gesù

50 P astaj iu priu jashtë deri në Betani dhe, si i ngriti lart duart, i bekoi.

Poi li condusse fuori fin presso Betania; e, alzate in alto le mani, li benedisse.

51 D he ndodhi që, ndërsa ai po i bekonte, u nda prej tyre dhe e morën lart në qiell.

Mentre li benediceva, si staccò da loro e fu portato su nel cielo.

52 D he ata, pasi e adhuruan, u kthyen në Jeruzalem me gëzim të madh.

Ed essi, adoratolo, tornarono a Gerusalemme con grande gioia;

53 D he rrinin vazhdimisht në tempull duke lavdëruar dhe bekuar Perëndinë. Amen!

e stavano sempre nel tempio, benedicendo Dio.