1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Allora Giobbe rispose e disse:

2 " Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

«Di cose come queste ne ho udite tante! Siete tutti dei consolatori molesti!

3 K ur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

Non ci sarà una fine alle parole vane? Che cosa ti provoca a rispondere?

4 E dhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

Anch’io potrei parlare come voi, se voi foste al posto mio; potrei mettere insieme delle parole contro di voi e su di voi scrollare il capo;

5 P or do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

potrei farvi coraggio con la bocca e il conforto delle mie labbra vi calmerebbe. Giobbe si lamenta della sua sorte

6 N ë rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

«Se parlo, il mio dolore non ne sarà lenito; se cesso di parlare, che sollievo ne avrò?

7 P or tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Ora, purtroppo, Dio mi ha ridotto senza forze, ha desolato tutta la mia casa;

8 m ë ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

mi ha coperto di grinze e questo testimonia contro di me, la mia magrezza si leva ad accusarmi apertamente.

9 Z emërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

La sua ira mi lacera, mi perseguita, digrigna i denti contro di me, il mio nemico aguzza gli occhi su di me.

10 D uke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Aprono larga contro di me la bocca, mi percuotono per oltraggio le guance, si mettono tutti insieme a darmi addosso.

11 P erëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Dio mi dà in balìa degli empi, mi getta in mano ai malvagi.

12 J etoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Vivevo in pace ed egli mi ha scosso con violenza, mi ha preso per la nuca, mi ha frantumato, mi ha posto per suo bersaglio.

13 H arkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

I suoi arcieri mi circondano, egli mi trafigge i reni senza pietà, sparge a terra il mio fiele.

14 A i më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Apre sopra di me breccia su breccia, mi corre addosso come un guerriero.

15 k am qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Mi sono cucito un cilicio sulla pelle, ho prostrato la mia fronte nella polvere.

16 F ytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Il mio viso è rosso di pianto, sulle mie palpebre si stende l’ombra di morte.

17 m egjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

Eppure le mie mani non commisero mai violenza, e la mia preghiera fu sempre pura. Giobbe invoca la morte

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

«O terra, non coprire il mio sangue e non vi sia luogo dove si fermi il mio grido!

19 Q ë tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

Già fin d’ora, ecco, il mio Testimone è nel cielo, il mio Garante è nei luoghi altissimi.

20 S hokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Gli amici mi deridono; ma a Dio si volgono piangenti gli occhi miei.

21 L e të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

Sostenga egli le ragioni dell’uomo presso Dio, le ragioni del figlio d’uomo contro i suoi compagni!

22 D o të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Poiché pochi anni ancora e me ne andrò per una via senza ritorno.