1 A tëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Respondió Job y dijo:

2 " Gjëra të tilla kam dëgjuar shumë! Të gjithë ju jeni ngushëllues të mërzitshëm!

«Muchas veces he oído cosas como éstas, ¡Consoladores molestos sois todos vosotros!

3 K ur do të marrin fund fjalimet tuaja boshe? Ose çfarë të shtyn të përgjigjesh?

¿Tendrán fin las palabras vacías? ¿Qué es lo que te anima a responder?

4 E dhe unë mund të flisja si ju, po të ishit ju në vendin tim; do të mund të radhitja fjalë kundër jush duke tundur kokën time kundër jush.

También yo podría hablar como vosotros, si vuestra alma estuviera en lugar de la mía. Yo podría hilvanar contra vosotros palabras, y sobre vosotros mover la cabeza.

5 P or do t’ju jepja kurajo me gojën time dhe ngushëllimi i buzëve të mia do ta lehtësonte dhembjen tuaj.

Pero os alentaría con mis palabras, y el consuelo de mis labios calmaría vuestro dolor.

6 N ë rast se flas, dhembja ime nuk pakësohet, në qoftë se nuk flas më, çfarë lehtësimi kam?

»Pero en mí, aunque yo hable, el dolor no cesa; y aunque deje de hablar, no se aparta de mí.

7 P or tani ai më ka çuar në pikën e fundit të forcave të mia. Ti ke shkatërruar tërë familjen time;

Porque ahora él me ha fatigado; ha asolado toda mi compañía.

8 m ë ke mbuluar me rrudha dhe kjo dëshmon kundër meje, dobësia ime ngrihet dhe dëshmon kundër meje.

Me ha llenado de arrugas: testigo es mi delgadez, la cual se levanta contra mí para testificar en mi rostro.

9 Z emërimi i tij më grin dhe më përndjek, kërcëllin dhëmbët kundër meje; Armiku im mpreh shikimin mbi mua.

Su furor me ha destrozado, me ha sido contrario; cruje sus dientes contra mí: contra mí aguza sus ojos mi enemigo.

10 D uke hapur gojën e tyre kundër meje, ata më godasin me përçmim mbi faqet, mblidhen tok kundër meje.

Ellos han abierto contra mí su boca, y han herido mis mejillas con afrenta: ¡contra mí se han juntado todos!

11 P erëndia më ka dhënë në duart e të pabesëve, më ka dorëzuar në duart e njerëzve të këqij.

Dios me ha entregado al mentiroso, en las manos de los impíos me ha hecho caer.

12 J etoja i qetë, por ai më shkatërroi, më kapi për qafe dhe më bëri copë-copë, dhe më shndërroi në objekt goditjeje.

Yo vivía en prosperidad, y me desmenuzó; me arrebató por la cerviz, me despedazó y me puso por blanco suyo.

13 H arkëtarët e tij më rrethojnë në çdo anë, më shpon pa mëshirë veshkat, derdh për tokë vrerin tim.

Me rodearon sus flecheros, y él partió mis riñones sin compasión y derramó mi hiel por tierra.

14 A i më sulmon vazhdimisht me forcë, më sulet si një luftëtar.

Me quebrantó de quebranto en quebranto; corrió contra mí como un gigante.

15 k am qepur një grathore mbi lëkurën time, e kam ulur ballin tim në pluhur,

Entonces cosí sobre mi piel tejidos ásperos y puse mi cabeza en el polvo.

16 F ytyra ime është e kuqe nga të qarat dhe mbi qepallat e mia po zë vend hija e vdekjes,

Mi rostro está hinchado por el llanto y mis párpados entenebrecidos,

17 m egjithëse nuk ka asnjë dhunë në duart e mia, dhe lutja ime është e pastër.

a pesar de no haber iniquidad en mis manos y de ser pura mi oración.

18 O tokë, mos e mbulo gjakun tim, dhe britma ime mos gjeftë asnjë vend qetësimi.

»¡Tierra, no cubras mi sangre ni haya en ti lugar para mi clamor!

19 Q ë tani, ja, dëshmitari im është në qiell, garanti im është lart.

En los cielos está mi testigo y mi testimonio en las alturas.

20 S hokët e mi më përqeshin, por sytë e mi derdhin lotë përpara Perëndisë.

Disputadores son mis amigos, mas ante Dios derramaré mis lágrimas.

21 L e të përkrahë ai arsyetimet e njeriut pranë Perëndisë, ashtu si bën njeriu me fqinjin e tij.

¡Ojalá pudiera disputar el hombre con Dios como con su prójimo!

22 D o të kalojnë në të vërtetë edhe pak vjet akoma dhe unë do të shkoj pastaj në një rrugë pa kthim.

Mas vienen los años, que están contados, y yo me iré por el camino sin regreso.