Psalm 88 ~ Salmos 88

picture

1 H e waiata, he himene ma nga tama a Koraha. Ki te tino kaiwhakatangi. Maharata Reanoto. He Makiri na Hemana Eterahi. E Ihowa, e te Atua o toku whakaoranga, he tangi taku ki tou aroaro i te ao, i te po.

Señor, Dios de mi salvación, delante de ti clamo noche y día.

2 K ia tae atu taku inoi ki tou aroaro: whakatitahatia mai tou taringa ki taku tangi.

Permite que mi oración llegue a tu presencia; ¡inclina tu oído a mi clamor!

3 K ua ki hoki toku wairua i te pouri, a e whakatata ana toku ora ki te reinga.

Las calamidades me abruman; ¡ya me encuentro al borde del sepulcro!

4 K ua taua tahitia ahau me te hunga e heke ana ki te rua; e rite ana ahau ki te tangata kahore ona awhina!

¡Hay quienes ya me dan por muerto, pues las fuerzas me abandonan!

5 I maka ki waenga i nga tupapaku, me he tangata i patua e takoto ana i te urupa, kahore nei e maharatia e koe i muri; he mea momotu ke ratou na tou ringa.

Me encuentro relegado entre los muertos; como los caídos en batalla que yacen sepultados, y de los cuales ya no te acuerdas, pues fueron arrebatados de tu mano.

6 K ua whakatakotoria ahau e koe ki te rua i raro riro, ki te pouri, ki nga rire.

Me arrojaste en profunda fosa; ¡en el lugar de las tinieblas más profundas!

7 E pehia ana ahau e tou riri, e pakia ana hoki e koe ki au ngaru katoa. (Hera.

Has descargado tu enojo sobre mí; ¡me has afligido con tus embates de ira!

8 K ua whakamataratia atu e koe oku hoa kia tawhiti i ahau: kua meinga ahau e koe hei mea whakarihariha ki a ratou: kua uakina mai ahau, a kahore e puta ki waho.

Has alejado de mí a mis conocidos; me has hecho repugnante a sus ojos. Me encuentro encerrado, y no puedo salir;

9 K ua he toku kanohi i te tangihanga: e karanga ana ahau ki a koe, e Ihowa, i nga ra katoa, kua totoro hoki oku ringa ki a koe.

La aflicción me nubla los ojos. A ti, Señor, clamo todos los días; ¡a ti extiendo mis manos!

10 T era ranei koe e mahi merekara ki nga tupapaku? E ara koia te hunga kua mate ki te whakamoemiti ki a koe? (Hera.

¿Acaso manifiestas tus maravillas a los muertos? ¿Se levantarán los muertos a alabarte?

11 K a kauwhautia ranei tou aroha i roto i te urupa? tou pono i roto i te ngaromanga?

¿Acaso en el sepulcro se alaba tu misericordia? ¿Se proclama acaso tu verdad entre los muertos?

12 E matauria koia au mea whakamiharo i roto i te pouri? tou tika i te whenua o te warewaretanga?

¿Hay en las tinieblas quien reconozca tus maravillas, o quien proclame tu justicia en la tierra del olvido?

13 K o ahau ia kua karanga ki a koe, e Ihowa: a i te ata ka tae atu taku inoi ki tou aroaro.

¡Pues yo sí clamo a ti, Señor! ¡Por la mañana dirijo a ti mis oraciones!

14 H e aha, e Ihowa, i panga ai toku wairua e koe? He aha i huna ai tou mata ki ahau?

Señor, ¿por qué me rechazas? ¿Por qué escondes de mí tu rostro?

15 N o toku tamarikitanga ake ano i pakia ai ahau, i whakahemohemo ai: i ahau e pehia ana e au whakawehi, ka pororaru noa iho.

Entre aflicciones, necesidades y temores, desde mi juventud he soportado terribles penas.

16 I tika tou riri nui ma runga i ahau; kua haukotia ahau e au mea whakawehi.

Tu ira pesa sobre mí, y me abruma; tus terribles ataques me han vencido.

17 A no he wai ratou ki te karapoti i ahau i te ra roa nei; hui tahi ratou ki te taiawhio i ahau.

Como un diluvio, a todas horas me rodean; ¡me tienen completamente cercado!

18 K ua wehea e koe kia tawhiti atu i ahau te hoa hei aroha mai, me oku hoa ki roto ki te pouri.

Has alejado de mí a mis amigos y compañeros, ¡y las tinieblas son mi sola compañía!