1 K atahi ka whakautua e Hopa, i mea ia,
Job le respondió lo siguiente:
2 I tenei ra nei ano e amuamu ana taku tangi: nui noa atu i taku aue te taimaha o te patunga i ahau.
«Hoy también siento una gran amargura; mis heridas son más grandes que mi llanto.
3 A ue, me i mohio ahau ki te wahi e kite ai ahau i a ia, kia tae rawa atu ai ahau ki tona nohoanga!
¡Cómo quisiera saber dónde hallar a Dios! ¡Iría a verlo hasta donde él se encontrara!
4 K a ata whakatakotoria e ahau aku korero ki tona aroaro, ka whakakiia hoki toku mangai ki nga kupu tautohetohe.
En su presencia le expondría mi caso, pues mi boca está llena de argumentos.
5 K a mohio ahau ki nga kupu e whakahokia mai e ia ki ahau, ka marama hoki tana e mea ai ki ahau.
Creo saber lo que él me respondería, y creo que comprendería lo que me dijera.
6 E whakaputaina mai ranei tona kaha nui ina tautohetohe ki ahau? Kahore; engari ka whai whakaaro ia ki ahau.
No creo que él desplegaría su poder contra mí; más bien, creo que él entendería mi sufrimiento.
7 K o reira te tangata tika tautohetohe ai ki a ia: a ora tonu ake ahau i toku kaiwhakawa ake tonu atu.
Ante Dios, el justo puede razonar con él, así que yo quedaría absuelto para siempre.
8 N ana, haere ana ahau ki mua, a kahore ia i reira; ki muri, heoi kahore ahau e kite i a ia:
»Busco a Dios en el oriente, y no lo encuentro; me dirijo al occidente, y no está allí.
9 K i maui, ina ka mahi ia, heoi kahore ahau e kite i a ia; e huna ana ia i a ia ano i te taha ki matau, te kite ahau i a ia.
Me vuelvo hacia el norte, y no logro verlo; me vuelvo entonces al sur, y él se esconde de mí.
10 O tiia e mohio ana ia ki te ara e anga atu ai ahau: kia oti ahau te titiro iho e ia, ano he koura ahau i toku putanga mai.
Pero Dios sabe por dónde ando; me pondrá a prueba, y saldré refinado como el oro.
11 M au pu ona takahanga i toku waewae; u pu ahau ki tona ara, kihai hoki i peka ke.
Mis pies han seguido sus pisadas; seguí su camino, sin apartarme de él.
12 K ihai hoki i mahue i ahau te whakahau a ona ngutu; ko nga kupu a tona mangai rongoa rawa ki ahau, nui atu i te kai i rite maku.
Nunca me he apartado de sus mandamientos; sus palabras me son más preciadas que la comida.
13 K o ia, kotahi tonu tona whakaaro, a ma wai ia e whakatahuri ke? Ko ta tona ngakau hoki i hiahia ai e meatia ana e ia.
Si él decide algo, ¿quién puede hacerlo cambiar? ¡Él lleva a cabo todo lo que se propone!
14 E whakaotia ana hoki e ia nga mea i whakaritea moku: he maha ano hoki ana mahi pera.
Así que hará conmigo lo que se ha propuesto, y es mucho lo que él ha decidido hacer.
15 K oia ahau i ohorere ai i tona aroaro: ka whakaaroaro ahau, ka wehi i a ia.
En su presencia, me invade un gran temor; si pienso en ello, me pongo a temblar.
16 N gohe noa hoki toku ngakau i te Atua, ohorere ana ahau i te Kaha Rawa.
Dios me debilita el corazón; el Todopoderoso me tiene aterrado.
17 K ihai nei hoki ahau i whakangaromia i mua o te pouri, kihai hoki i hipokina e ia te pouri i toku aroaro.
¿Por qué no me quitaron la vida aquella noche? ¿Por qué no me cubrieron el rostro en la oscuridad?