1 K ia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
Señor, recuerda lo que nos ha sucedido; ¡míranos, y toma en cuenta nuestro oprobio!
2 K ua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
Nuestra heredad ha pasado a manos ajenas; nuestras casas son ahora de gente extraña.
3 H e pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
Nos hemos quedado huérfanos, sin padre; nuestras madres se han quedado como viudas.
4 N a te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
Pagamos por el agua que bebemos, y hasta la leña tenemos que comprarla.
5 K ei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
Estamos sujetos a la persecución; nos fatigamos, no tenemos reposo.
6 K ua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
Suplicantes extendimos la mano a los egipcios, y a los asirios les rogamos saciarnos de pan.
7 I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
Nuestros padres pecaron, y murieron, ¡pero a nosotros nos tocó llevar el castigo!
8 K o nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
Ahora los esclavos son nuestros señores, y no hay quien nos libre de sus manos.
9 E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
Desafiando a los guerreros del desierto, arriesgamos la vida para obtener nuestro pan.
10 M angu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
El hambre nos hace arder en fiebre; ¡tenemos la piel requemada como un horno!
11 T aea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
En Sión violaron a nuestras mujeres; ¡en las ciudades de Judá violaron a nuestras doncellas!
12 K o nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
A los príncipes los colgaron de las manos; ¡no mostraron ningún respeto por los viejos!
13 K o nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
A nuestros mejores hombres los obligaron a moler; ¡a nuestros niños los agobiaron bajo el peso de la leña!
14 K o nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
Ya no se ven ancianos sentados a la puerta; los jóvenes dejaron de cantar.
15 K ua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
Para nuestro corazón terminó la alegría; nuestras danzas se volvieron cantos de dolor.
16 K ua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
Se nos cayó de la cabeza la corona; ¡Pobres de nosotros! ¡Somos pecadores!
17 N a reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
Por eso tenemos triste el corazón; por eso los ojos se nos han nublado.
18 N a te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
Tan asolado está el monte de Sión que por él merodean las zorras.
19 P umau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
Pero tú, Señor, eres el rey eterno; ¡tu trono permanecerá por toda la eternidad!
20 H e aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
¿Por qué te has olvidado de nosotros? ¿Por qué nos has abandonado tanto tiempo?
21 W hakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
¡Restáuranos, Señor, y nos volveremos a ti! ¡Haz de nuestra vida un nuevo comienzo!
22 O tiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.
Lo cierto es que nos has desechado; ¡muy grande ha sido tu enojo contra nosotros!