1 K ua oti taku kawenata ki oku kanohi; kia whakaaroaro ahau hei aha ki te kotiro?
»Hice un compromiso con mis ojos de no poner la mirada en ninguna doncella.
2 H e aha ta te Atua wahi e tuwha mai ai i runga? He aha ta te Kaha Rawa taonga tupu i te wahi tiketike?
¿Cómo podría Dios premiarme por eso? ¿Qué me daría el Todopoderoso en las alturas?
3 H e teka ianei he whakangaromanga mo te tangata kino? he whiu mo nga kaimahi o te he?
¿Acaso él no castiga a los malvados? ¿Acaso no hay dolor para los malhechores?
4 H e teka ianei e kitea ana e ia oku ara, e taua ana e ia oku hikoinga katoa?
¿Acaso Dios no vigila mis pasos y se fija en todo lo que hago?
5 K i te mea i haere ahau i runga i te tekateka noa, a i hohoro toku waewae ki te tinihanga;
»Si acaso me he conducido con mentira, o me he apresurado a engañar a todo el mundo,
6 K ia paunatia ahau i runga i te pauna tika, kia mohio ai te Atua ki toku tapatahi:
que Dios me pese en su balanza, para que compruebe que soy inocente.
7 K i te mea i kotiti ke toku hikoinga i te ara, a i whai toku ngakau i oku kanohi; a ki te mea i mau te tongi ki oku ringa;
Si acaso me he apartado del camino, y permití que mis ojos guiaran mis sentidos; o dejé que mis manos tomaran algo ajeno,
8 K ati, ko ahau hei whakato, a ma tetahi atu e kai; ae ra, tukua nga hua o taku mara kia hutia atu.
¡que otro coseche lo que yo siembre, y que mis siembras sean desarraigadas!
9 K i te mea i whakawairangitia toku ngakau e te wahine, a i whanga ahau i te tatau o toku hoa;
»Si me dejé seducir por la mujer ajena, y esperé a que mi prójimo saliera de su casa,
10 H eoi kia huri paraoa taku wahine ma tetahi atu, kia piko iho ano hoki nga tangata ke ki runga i a ia.
¡que mi esposa cocine para otro, y que otros hombres la posean!
11 H e kino rawa hoki tera; ae ra, he he e tika ana kia whiua e nga kaiwhakawa:
Esos actos son malvados, son inicuos, y deben ser castigados por los jueces.
12 H e ahi hoki tera e kai ana ki te whakangaromanga rawa, poto noa aku hua katoa.
Son un fuego que consume hasta el sepulcro, y que acabaría con todas mis posesiones.
13 K i te mea i whakahaweatia e ahau te whakawa a taku pononga tane, a taku pononga wahine, i a raua e totohe ana ki ahau;
»Si no hubiera atendido a mi siervo y a mi sierva cuando me reclamaban que les hiciera justicia,
14 K a pehea ra ahau ina whakatika te Atua? He aha taku kupu e whakahoki ai ki a ia ina tae mai ia ki te titiro?
¿con qué cara podría presentarme ante Dios, y responderle cuando me preguntara por ellos?
15 H e teka ranei na toku kaihanga ia i hanga i roto i te kopu? a nana, na te kotahi, i whai ahua ai maua i roto i te puku?
¡El mismo Dios nos dio vida en el vientre! ¡A ellos y a mí nos dio forma en la matriz!
16 K i te mea i kaiponuhia e ahau ta nga rawakore i hiahia ai, a meinga ana e ahau nga kanohi o te pouaru kia pau i te minamina;
»¿Acaso impedí la felicidad del pobre, o dejé que las viudas desfallecieran de hambre?
17 K i te mea ranei i kainga taku maramara e toku kotahi, a kihai te pani i kai i tetahi wahi;
¿Acaso me aparté para comer a solas, para no compartir mi pan con los huérfanos?
18 H e mea whakatupu ia naku no toku taitamarikitanga ra ano me te mea ko tona papa ahau: ko te pouaru he mea arahi naku no te kopu ra ano o toku whaea;
¡Más bien, para los huérfanos fui un padre, y protegí a las viudas como a mi propia madre!
19 K i te mea i kite ahau i tetahi e tata ana ki te mate, he kore no te kakahu, a kahore he uhi mo te rawakore;
»¿Acaso vi a alguien totalmente desnudo, y dejé al pobre sin un abrigo con qué cubrirse?
20 K i te mea kihai tona hope i whakapai ki ahau, a kihai ia i mahana i nga huruhuru o taku kahui:
¡Más bien, me bendijo de todo corazón cuando entró en calor con mis vestidos de lana!
21 K i te mea i ara toku ringa hei pehi i te pani, i toku kitenga he awina tera moku kei te kuwaha;
»Jamás alcé mi mano contra el huérfano, cuando estuvo en mi mano impartir justicia.
22 N a kia marere atu toku pokohiwi i roto i te peke, kia whati te takakau o toku ringa.
¡Que se me zafen los brazos sin miento! ¡Que se me rompan los huesos del brazo!
23 K o te whiu hoki a te Atua taku i wehi ai; kihai hoki i taea e ahau te aha i tona nui.
¡Siempre he sido temeroso de Dios! ¡Ante su gran poder, nada puedo hacer!
24 K i te mea i u toku whakaaro ki te koura, a i mea ahau ki te koura parakore, Ko koe taku e whakawhirinaki atu ai;
»Jamás puse mi esperanza en las riquezas, ni deposité en el oro toda mi confianza.
25 K i te mea i koa ahau ki te maha o oku rawa, a ki te nui o ta toku ringa i whiwhi ai;
Jamás me alegré de que mis posesiones aumentaran por el buen trabajo de mis manos.
26 K i te mea i kite ahau i te ra e whiti ana, i te marama ranei e haere ana i tona tiahotanga;
Jamás disfruté del sol radiante, ni de las bellas noches de luna,
27 A ka kumea pukutia atu toku ngakau, ka kihia toku ringa e toku mangai:
con la idea de adorarlos en secreto y de enviarles un beso con la mano.
28 N a he kino tenei hei whiunga ma nga kaiwhakawa: he teka hoki naku ki te Atua i runga.
¡Eso hubiera sido un gran pecado, pues habría pecado contra el Dios Altísimo!
29 K i te mea i koa ahau ki te whakangaromanga o te tangata i kino ki ahau, i whakaara ake ranei i ahau i te panga o te he ki a ia;
Jamás me alegré al ver caer a mi enemigo, ni me regocijé cuando le sobrevino el mal.
30 A e, kihai ahau i tuku i toku mangai kia hara, kihai i whai kia kanga tona wairua;
Jamás le pedi a Dios maldecir a alguno; para no pecar, prefería quedarme callado.
31 K i te mea kahore nga tangata o toku teneti i mea, Tena koa te tangata kihai nei i makona i tona kikokiko?
Jamás permití que mis siervos abusaran de alguno de mis huéspedes.
32 K ihai te manene i moe i waho; i whakatuwheratia ano e ahau oku tatau ki te tangata haere;
Jamás un extranjero que llamó a mi puerta pasó la noche fuera de mi casa.
33 K i te mea i pera ahau me Arama, i hipoki i oku he, i huna i toku kino ki roto ki toku uma;
»Si acaso como humano encubrí mis faltas, si guardé el secreto de mi maldad,
34 I wehi hoki ahau i te huihui nui, i mataku ki te whakahawea a nga hapu, a whakarongo kau ana, kihai hoki i puta ki waho
fue por temor al desprecio de los nobles y a lo que el pueblo pensara de mí; pero guardé silencio y no salí de mi casa.
35 A ue, me i whakarongo mai tetahi ki ahau! Nana, tenei taku tohu, ma te Kaha Rawa e whakahoki mai he kupu ki ahau; me i ahau noa te pukapuka i tuhituhia e toku hoariri!
»¡Cómo quisiera que alguien me escuchara! Aunque mi enemigo me someta a juicio, confío en que el Todopoderoso hablará por mí.
36 I na, kua amohia e ahau i runga i toku pokohiwi; kua herea e ahau hei karauna moku.
Con mucho gusto aceptaré su juicio; con mucho gusto lo portaré como corona.
37 K ua whakaaturia e ahau ki a ia te maha o oku hikoinga; rite tonu ki ta te rangatira taku whakatata atu ki a ia.
Le daré cuenta de todas mis acciones, y me presentaré ante él, orgulloso como un príncipe.
38 K i te tangi taku oneone, he whakahe ki ahau, ki te uru ano ona moa ki te aue,
»Si mis tierras hablan contra mí, y lloran de dolor por lo que les hice;
39 K i te mea i kainga e ahau ona hua, he mea kihai i utua, a naku ranei ona ariki i mate ai,
si saqué provecho de ellas, sin retribución, o me aproveché de la bondad de sus dueños,
40 N a, kia riro pu te witi i te tataramoa, te parei i te taru kino. Heoi ano nga korero a Hopa.
¡que en lugar de trigo me rindan abrojos! ¡Que me den espinos en lugar de cebada!» Aquí terminan los discursos de Job.