1 A no ra ko Hopa; i mea ia,
Cuando Sofar terminó de hablar, Job le respondió:
2 A ta whakarongo mai ki taku kupu, a hei tenei he kupu whakamarie mai ma koutou.
«Escuchen con atención lo que voy a decir; concédanme este pequeño consuelo.
3 T ukua ahau, a ka korero hoki ahau; a ka mutu aku korero, haere tonu ta koutou tawai.
Ténganme un poco de paciencia mientras hablo, y cuando termine, atáquenme cuanto quieran.
4 A hau nei, ki te tangata koia taku amuamu? A he aha ahau te manawanui ai?
¿Acaso me han oído quejarme de otro hombre? ¿Acaso no tengo derecho a sentirme angustiado?
5 T itiro mai ki ahau, miharo ai; kopania atu te ringa ki te mangai.
¡Miren la piltrafa en que me he convertido! ¡Cúbranse la boca para no gritar de espanto!
6 M ahara kau ahau, ka wehi, mau pu te wehi o oku kikokiko.
Cuando pienso en esto, no puedo creerlo; el horror estremece todo mi cuerpo.
7 H e aha te hunga kino i ora ai, i koroheke ai, ae, i marohirohi ai to ratou kaha?
¿Por qué prosperan los malvados, Y llegan a viejos amasando fortunas?
8 P umau tonu o ratou uri ki to ratou taha ki to ratou aroaro, a ko a ratou whanau kei ta ratou tirohanga atu.
Ven crecer a sus hijos, fuertes y robustos, y se alegran también cuando nacen sus nietos.
9 O ratou whare kei runga i te rangimarie, kahore he wehi, kahore hoki a te Atua patu ki a ratou.
Ningún mal amenaza sus mansiones, porque Dios no les envía ningún mal.
10 E kaha ana tana puru ki te ekeeke, kahore hoki e he; ka whanau tana kau, kahore hoki he whakatahe.
Sus toros siempre fecundan a las vacas, y éstas paren sin que sus crías se malogren.
11 E tukua mai ana e ratou a ratou kohungahunga ano he kahui hipi, e pekepeke ana a ratou tamariki.
Sus hijos retozan como corderitos, saltan por el campo sin ningún temor.
12 H e hunga hapai ratou i te timipera, i te hapa, e koa ana ki te tangi o te okana.
Danzan al son de la lira y de los tambores; saltan felices al son de la flauta.
13 O ratou ra pau tonu i runga i te ahuareka, kitea rawatia ake kua heke ki te po.
Pasan la vida en gran prosperidad, y sin sobresaltos bajan al sepulcro.
14 K oia ratou i mea ai ki te Atua, Mawehe atu i a matou; kahore hoki o matou hiahia kia matau ki ou ara.
A Dios le dicen: “¡Apártate de nosotros! ¡No queremos saber nada de tus caminos!
15 H e aha ra te Runga Rawa e mahi ai matou ki a ia? He aha hoki te rawa ki a matou ki te inoi ki a ia?
Eres el Todopoderoso, pero no queremos servirte. Nada ganamos con elevar a ti nuestros ruegos.”
16 N ana, kahore he pai mo ratou i o ratou ringa ake: matara atu i ahau te whakaaro o te hunga kino.
¡Y no saben que prosperar no está en sus manos! ¡Lejos esté de mí juntarme con esos malvados!
17 P ehea te maha o nga matenga o te rama a te hunga kino? O nga panga mai ano hoki o to ratou aitua ki a ratou? O te tuwhanga mai a te Atua i nga mamae i a ia e riri ana?
»¿Cuántas veces se ha apagado la luz de los impíos? ¿Cuándo les ha sobrevenido una desgracia? ¿Cuándo Dios, en su ira, los ha castigado?
18 E rite ai ratou ki te kakau witi i mua i te hau, ki te papapa e kahakina atu ana e te paroro?
¿Acaso el viento los arrebata como paja, o el torbellino se los lleva como tamo?
19 E mea ana koutou, E rongoatia ana e te Atua tona kino hei mea mo ana tamariki. Mana e utu tera ki a ia tonu, kia mohio ai ia.
Dicen que “Dios tiene reservado para los hijos el pago por la maldad que sus padres cometieron”, ¡pero son los padres los que merecen el castigo, para que sepan y escarmienten!
20 T ukua kia kite ona ake kanohi i tona hunanga, a tukua ia kia inu i te riri o te Kaha Rawa.
Sería bueno verlos quebrantados y sufriendo, y bebiendo el enojo del Señor.
21 H e aha hoki tana manako ki tona whare i muri i a ia? ka poroa hoki ona marama i waenga?
Porque, si sabe que sus días están contados, ¿qué le puede importar lo que sufra su familia?
22 E whakaako ianei tetahi i te Atua ki te matauranga? Ko te kaiwhakawa hoki ia mo te hunga whakakake.
»Pero, ¿quién puede impartir a Dios sabiduría, si es él quien juzga a los más encumbrados?
23 T enei tangata, mate iho ia, pakari rawa ano hoki ona kaha, ata takoto ana ana mea katoa, kahore hoki he raruraru.
Hay quienes mueren en plena juventud, llenos de salud, de vida y de felicidad,
24 K i tonu ona u i te waiu, a e makuku ana ona wheua i te hinu.
disfrutando de abundancia de leche, con su cuerpo rebosante de gordura.
25 M ate iho hoki tera tangata, kawa tonu tona wairua, kahore hoki he pai hei kai mana.
Otros, en cambio, mueren llenos de amargura, sin haber disfrutado de una buena comida.
26 K a takoto ngatahi raua ki te puehu, a ko te iro hei hipoki mo raua.
Pero unos y otros bajarán al sepulcro, en donde acabarán cubiertos de gusanos.
27 N ana, e mohio ana ahau ki o koutou whakaaro, ki ta koutou ngarahu nanakia ano hoki moku.
»Yo sé bien qué es lo que piensan de mí; yo sé de sus planes para hacerme violencia.
28 E ki ana hoki koutou, Kei hea te whare o te rangatira? Kei hea hoki te teneti i noho ai te hunga kino?
Por eso dicen: “¿Dónde está la casa del magnate? ¿Qué pasó con la mansión de ese malvado?”
29 K ahore ianei koutou i ui ki te hunga e haere atu ana i te ara? Kahore ranei koutou i mohio ki a ratou tohu?
¿Por qué no les preguntan a los que pasan? ¿Por qué no hacen caso de sus respuestas?
30 K ei te rongoa nei hoki te tangata kono mo te ra o te whakangaro; ka whakaputaina ratou i te ra o te riri.
Al malvado no le afecta que Dios se enoje, pues llegado el castigo siempre sale bien librado.
31 K o wai e whakaatu i tona ara ki tona aroaro? Ko wai hoki hei hoatu i te utu mo tana mahi ki a ia?
¿Y quién puede echarle en cara sus decisiones? ¿Y quién le hara pagar por todo el mal que hizo?
32 H eoi ka kawea ia ki te urupa; kei te puranga he wahi mona.
Un día será llevado al sepulcro, y sobre su tumba habrá vigilantes.
33 K a reka ki a ia nga pokuru o te awaawa, ka whai mai ano hoki nga tangata katoa i a ia; e kore nei hoki e taea te tatau te hunga i mua i a ia.
Los terrones del valle le sabrán a miel; mucha gente irá tras el cortejo, y muchos más le precederán.
34 H e pehea ra ta koutou whakamarie tinihanga i ahau, e toe na hoki te he i roto i a koutou kupu e whakahoki mai na?
»¡En vano intentan consolarme con palabras huecas! ¡Sus respuestas no son más que falacias!»