Salmos 137 ~ Psalmet 137

picture

1 J unto a los ríos de Babilonia, Nos sentábamos a llorar al acordarnos de Sión.

Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

2 S obre los sauces de la ciudad colgamos nuestras arpas.

mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

3 L os que nos capturaron, nos pedían que cantáramos. Nuestros opresores nos pedían estar contentos. Decían: «¡Canten algunos de sus cánticos de Sión!»

Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: "Na këndoni një këngë të Sionit".

4 ¿ Y cómo podríamos cantarle al Señor en un país extranjero?

Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

5 J erusalén, si acaso llego a olvidarme de ti, ¡que la mano derecha se me tulla!

Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

6 J erusalén, ¡que la lengua se me pegue al paladar, si acaso no llego a recordarte ni te pongo por encima de mis alegrías!

m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

7 S eñor, recuerda lo que decían los edomitas el día que Jerusalén fue destruida: «¡Arrásenla, destrúyanla hasta sus cimientos!»

Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelett".

8 ¡ También tú, Babilonia, serás arrasada! ¡Dichoso el que te dé tu merecido por todo el mal que nos hiciste!

O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

9 ¡ Dichoso el que agarre a tus niños y los estrelle contra las rocas!

Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!