1 P e malurile râurilor Babilonului, stăteam jos şi plângeam amintindu-ne de Sion.

Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

2 N e atârnaserăm lirele în sălciile din ţinutul acela,

mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

3 c ăci acolo, cei ce ne-au înrobit ne cereau cântece, asupritorii noştri ne cereau bucurie: „Cântaţi-ne din cântecele Sionului!“

Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: "Na këndoni një këngë të Sionit".

4 C um să cântăm noi cântecele Domnului pe un pământ străin?

Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

5 I erusalime, dacă te voi uita, să-şi uite şi dreapta mea destoinicia!

Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

6 L imba mea să se lipească de cerul gurii mele dacă nu îmi voi aminti de tine şi dacă nu voi face din Ierusalim culmea bucuriei mele!

m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

7 D oamne, adu-Ţi aminte de edomiţii care, la căderea Ierusalimului, ziceau: „Radeţi! Radeţi tot până la temelie!“

Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelett".

8 F iică a Babilonului, sortită pustiirii! Ferice de acela care-ţi va răsplăti ceea ce tu ne-ai făcut!

O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

9 F erice de cel ce-i va apuca pe copiii tăi şi-i va zdrobi de stâncă!

Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!