1 J unto a los ríos de Babilonia, nos sentábamos y llorábamos, al acordarnos de Sion.

Atje, pranë lumenjve të Babilonisë, rrinim ulur dhe qanim, duke kujtuar Sionin;

2 S obre los sauces en medio de ella colgamos nuestras arpas.

mbi shelgjet e kësaj toke kishim varur qestet tona.

3 P ues allí los que nos habían llevado cautivos nos pedían canciones, y los que nos atormentaban nos pedían alegría, diciendo: Cantadnos alguno de los cánticos de Sion.

Atje, ata që na kishin çuar në robëri, na kërkonin fjalët e një kënge, po, ata që na shtypnin kërkonin këngë gëzimi, duke thënë: "Na këndoni një këngë të Sionit".

4 ¿ Cómo cantaremos la canción del Señor en tierra extraña?

Si mund të këndonim këngët e Zotit në një vend të huaj?

5 S i me olvido de ti, oh Jerusalén, pierda mi diestra su destreza.

Në rast se të harroj ty, o Jeruzalem, e harroftë dora ime e djathtë çdo shkathtësi;

6 P éguese mi lengua al paladar si no me acuerdo de ti, si no enaltezco a Jerusalén sobre mi supremo gozo.

m’u lidhtë gjuha me qiellzën, në rast se nuk të kujtoj ty, në rast se nuk e vë Jeruzalemin përmbi gëzimin tim më të madh.

7 R ecuerda, oh Señor, contra los hijos de Edom el día de Jerusalén, quienes dijeron: Arrasadla, arrasadla hasta sus cimientos.

Mbaji mënd, o Zot, bijtë e Edomit, që ditën e Jeruzalemit thonin: Shkatërrojini, shkatërrojini që nga themelett".

8 O h hija de Babilonia, la devastada, bienaventurado el que te devuelva el pago con que nos pagaste.

O bijë e Babilonisë, që duhet të shkatërrohesh, lum ai që do ta lajë të keqen që na ke bërë!

9 B ienaventurado será el que tome y estrelle tus pequeños contra la peña.

Lum ai që merr foshnjët e tua dhe i përplas kundër shkëmbit!