1 ¿ No está el hombre obligado a trabajar sobre la tierra ? ¿ No son sus días como los días de un jornalero ?

"A nuk kryen vallë një punë të rëndë njeriu mbi tokë dhe ditët e tij a nuk janë si ditët e një argati?

2 C omo esclavo que suspira por la sombra, y como jornalero que espera con ansias su paga,

Ashtu si skllavi dëshiron fort hijen dhe ashtu si argati pret mëditjen e tij,

3 a sí me han dado en herencia meses inútiles, y noches de aflicción me han asignado.

kështu edhe mua më ranë muaj fatkeqësie dhe m’u caktuan net me dhembje.

4 C uando me acuesto, digo: “¿Cuándo me levantaré?” Pero la noche sigue, y estoy dando vueltas continuamente hasta el amanecer.

Sa shtrihem, them: "Kur do të ngrihem?". Por nata është e gjatë dhe jam vazhdimisht i shqetësuar deri në agim.

5 M i carne está cubierta de gusanos y de una costra de tierra; mi piel se endurece y supura.

Mishi im është i mbuluar me krimba dhe me buca dheu, lëkura ime plasaritet dhe është bërë e pështirë.

6 M is días pasan más veloces que la lanzadera, y llegan a su fin sin esperanza.

Ditët e mia janë më të shpejta se masuri i një endësi dhe po harxhohen pa shpresë.

7 R ecuerda, oh Dios, que mi vida es un soplo, mis ojos no volverán a ver el bien.

Kujto që jeta ime është një frymë; syri im nuk do të shohë më të mirën.

8 E l ojo del que me ve no me verá más; tus ojos estarán sobre mí, pero yo no existiré.

Syri i atij që më shikon nuk do të më shohë më; sytë e tu do të jenë mbi mua, por unë nuk do të jem më.

9 C omo una nube se desvanece y pasa, así el que desciende al Seol no subirá;

Ashtu si reja davaritet dhe nuk duket më, kështu ai që zbret në Sheol nuk kthehet më;

10 n o volverá más a su casa, ni su lugar lo verá más.

nuk do të kthehet më në shtëpinë e tij, dhe banesa e tij nuk do ta njohë më.

11 P or tanto, no refrenaré mi boca, hablaré en la angustia de mi espíritu, me quejaré en la amargura de mi alma.

Prandaj nuk do ta mbaj gojën të mbyllur do të flas në ankthin e frymës time; do të ankohem në hidhërimin e shpirtit tim.

12 ¿ Soy yo el mar, o un monstruo marino, para que me pongas guardia?

A jam vallë deti apo një përbindësh i detit që ti më ruan me një roje?

13 S i digo: “Mi cama me consolará, mi lecho atenuará mi queja ”,

Kur unë them: "Shtrati im do të më japë një lehtësim, shtroja ime do ta zbusë dhembjen time,"

14 e ntonces tú me asustas con sueños y me aterrorizas con visiones;

ti më tremb me ëndrra dhe më tmerron me vegime;

15 m i alma, pues, escoge la asfixia, la muerte, en lugar de mis dolores.

kështu shpirtit tim i parapëlqen të mbytet dhe të vdesë se sa të bëjë këtë jetë.

16 L anguidezco; no he de vivir para siempre. Déjame solo, pues mis días son un soplo.

Unë po shpërbëhem; nuk kam për të jetuar gjithnjë; lërmë të qetë; ditët e mia nuk janë veçse një frymë.

17 ¿ Qué es el hombre para que lo engrandezcas, para que te preocupes por él,

Ç’është njeriu që ti ta bësh të madh dhe të kujdesesh për të,

18 p ara que lo examines cada mañana, y a cada momento lo pongas a prueba ?

dhe ta vizitosh çdo mëngjes duke e vënë në provë në çdo çast?

19 ¿ Nunca apartarás de mí tu mirada, ni me dejarás solo hasta que trague mi saliva?

Kur do ta heqësh shikimin tënd nga unë dhe do të më lësh të përcjell pështymën time?

20 ¿ He pecado ? ¿Qué te he hecho a ti, oh guardián de los hombres ? ¿Por qué has hecho de mí tu blanco, de modo que soy una carga para mí mismo?

Në rast se kam mëkatuar, çfarë të kam bërë ty, o rojtar i njerëzve? Pse më ke bërë objekt të goditjeve të tua, aq sa i jam bërë barrë vetes sime?

21 E ntonces, ¿por qué no perdonas mi transgresión y quitas mi iniquidad ? Porque ahora dormiré en el polvo; y tú me buscarás, pero ya no existiré.

Pse nuk i fal shkeljet e mia dhe nuk e kapërcen paudhësinë time? Sepse shpejt do të jem pluhur; ti do të më kërkosh, por unë nuk do të jem më".