1 Ç do gjë ka stinën e vet, çdo situatë ka një kohë nën qiell;

To every thing there is a season, and a time to every purpose under the heaven:

2 n jë kohë për të lindur dhe një kohë për të vdekur, një kohë për të mbjellë dhe një kohë për të shkulur atë që është mbjellë,

a time to be born, and a time to die; a time to plant, and a time to pluck up that which is planted;

3 n jë kohë për të vrarë dhe një kohë për të shëruar, një kohë për të shembur dhe një kohë për të ndërtuar,

a time to kill, and a time to heal; a time to break down, and a time to build up;

4 n jë kohë për të qarë dhe një kohë për të qeshur, një kohë për të mbajtur zi dhe një kohë për të hedhur valle,

a time to weep, and a time to laugh; a time to mourn, and a time to dance;

5 n jë kohë për të flakur gurët dhe një kohë për të mbledhur gurët, një kohë për të përqafuar dhe një kohë për të mos përqafuar,

a time to cast away stones, and a time to gather stones together; a time to embrace, and a time to refrain from embracing;

6 n jë kohë për të kërkuar dhe një kohë për të humbur, një kohë për të ruajtur dhe një kohë për të hedhur tutje,

a time to get, and a time to lose; a time to keep, and a time to cast away;

7 n jë kohë për të grisur dhe një kohë për të qepur, një kohë për të heshtur dhe një kohë për të folur,

a time to rend, and a time to sew; a time to keep silence, and a time to speak;

8 n jë kohë për të dashuruar dhe një kohë për të urryer, një kohë për luftën dhe një kohë për paqen.

a time to love, and a time to hate; a time of war, and a time of peace.

9 Ç farë përfitimi ka ai që punon nga të gjitha gjërat për të cilat mundohet?

What profit hath he that worketh in that wherein he laboureth?

10 P ashë punën që Perëndia u jep bijve të njerëzve, me qëllim që të mundohen.

I have seen the travail, which God hath given to the sons of men to be exercised in it.

11 A i e ka bërë të bukur çdo gjë në kohën vet; ka vënë madje përjetësinë në zemrat e tyre, pa i dhënë mundësinë asnjë njeriu të zbulojë veprën që Perëndia ka bërë nga fillimi deri në fund.

He hath made every thing beautiful in his time: also he hath set the world in their heart, so that no man can find out the work that God maketh from the beginning to the end.

12 K ështu kuptova që nuk ka gjë më të mirë se sa të gëzohesh dhe të bësh të mirë sa je gjallë;

I know that there is no good in them, but for a man to rejoice, and to do good in his life.

13 d he që çdo njeri që ha, pi dhe gëzon mirëqënie në gjithë mundin e tij, kjo është një dhuratë e Perëndisë.

And also that every man should eat and drink, and enjoy the good of all his labour, it is the gift of God.

14 E kuptova që tërë ato që bën Perëndia janë përjetë; nuk mund t’u shtosh dhe t’u heqësh asgjë; dhe Perëndia vepron kështu me qëllim që njerëzit të kenë frikë prej tij.

I know that, whatsoever God doeth, it shall be for ever: nothing can be put to it, nor any thing taken from it: and God doeth it, that men should fear before him.

15 A jo që është, ka qenë më parë; dhe ajo që do të vijë ka qenë më parë, dhe Perëndia heton atë që ka kaluar.

That which hath been is now; and that which is to be hath already been; and God requireth that which is past.

16 K am parë gjithashtu nën diell që në vend të arsyes kishte paudhësi, që në vend të drejtësisë kishte paudhësi.

And moreover I saw under the sun the place of judgment, that wickedness was there; and the place of righteousness, that iniquity was there.

17 K ështu thashë në zemrën time: "Perëndia do të gjykojë të drejtin dhe të pabesin, sepse ka një kohë të caktuar për çdo gjë dhe për çdo vepër".

I said in mine heart, God shall judge the righteous and the wicked: for there is a time there for every purpose and for every work.

18 T hashë në zemrën time: "Përsa u përket kushteve në të cilat ndodhen bijtë e njerëzve, Perëndia i vë në provë, që ata vetë të kuptojnë që janë si kafshë".

I said in mine heart concerning the estate of the sons of men, that God might manifest them, and that they might see that they themselves are beasts.

19 N ë fakt të gjitha ato që u ndodhin bijve të njerëzve u ndodhin kafshëve; të dy palëve u ndodh e njëjta gjë. Ashtu si vdes njeri, kështu vdes tjetri. Po, të gjithë kanë po atë frymë; dhe njeriu nuk ka asnjë epërsi mbi kafshën, sepse gjithçka është kotësi.

For that which befalleth the sons of men befalleth beasts; even one thing befalleth them: as the one dieth, so dieth the other; yea, they have all one breath; so that a man hath no preeminence above a beast: for all is vanity.

20 T ë gjithë shkojnë në po atë vend; të gjithë vijnë nga pluhuri dhe kthehen në pluhur.

All go unto one place; all are of the dust, and all turn to dust again.

21 K ush e di në se fryma e bijve të njerëzve ngjitet lart dhe në se fryma e kafshës zbret poshtë në tokë?

Who knoweth the spirit of man that goeth upward, and the spirit of the beast that goeth downward to the earth?

22 K ështu e kuptova që nuk ka gjë më të mirë për njeriun se sa të gëzohet në punën e tij, sepse kjo është pjesa e tij. Kush do ta çojë në fakt të shohë atë që ka për të ndodhur pas tij?

Wherefore I perceive that there is nothing better, than that a man should rejoice in his own works; for that is his portion: for who shall bring him to see what shall be after him?