1 O Zot, pse qëndron larg? Pse fshihesh në kohë fatkeqësish?

Senhor, por que estás tão longe? Por que te escondes em tempos de angústia?

2 I pabesi me kryelartësinë e tij ndjek me dhunë të mjerin; ata do të kapen nga vetë kurthet që ata kanë kurdisur,

Em sua arrogância o ímpio persegue o pobre, que é apanhado em suas tramas.

3 s epse i pabesi mburret me dëshirat e shpirtit të tij, bekon grabitqarin dhe përbuz Zotin.

Ele se gaba de sua própria cobiça e, em sua ganância, amaldiçoa e insulta o Senhor.

4 I pabesi, me arrogancën e fytyrës së tij, nuk e kërkon Zotin; tërë mendimet e tij janë: "Perëndia nuk ekziston".

Em sua presunção o ímpio não o busca; não há lugar para Deus em nenhum dos seus planos.

5 R rugët e tij lulëzojnë në çdo kohë; gjykimet e tua për të janë shumë të larta, larg kuptimit të tyre nga ana e tij; ai përqesh gjithë armiqtë e tij.

Os seus caminhos prosperam sempre; tão acima da sua compreensão estão as tuas leis que ele faz pouco caso de todos os seus adversários,

6 A i thotë në zemër të tij: "Mua askush nuk më tund dot kurrë; nuk do të më ndodhë kurrë ndonjë e keqe".

pensando consigo mesmo: “Nada me abalará! Desgraça alguma me atingirá, nem a mim nem aos meus descendentes”.

7 G oja e tij është plot mallkime, hile dhe mashtrime; nën gjuhën e tij ka ligësi dhe paudhësi.

Sua boca está cheia de maldições, mentiras e ameaças; violência e maldade estão em sua língua.

8 A i rri në pritë në fshatra, vret të pafajshmin në vende të fshehta; sytë e tij përgjojnë fatkeqin.

Fica à espreita perto dos povoados; em emboscadas mata os inocentes, procurando às escondidas as suas vítimas.

9 A i rri në pritë në vende të fshehta si luani në strofkën e tij; rri në pritë për të kapur të mjerin; ai e rrëmben të mjerin duke e tërhequr në rrjetën e tij.

Fica à espreita como o leão escondido; fica à espreita para apanhar o necessitado; apanha o necessitado e o arrasta para a sua rede.

10 A i rri i strukur dhe i mbledhur, dhe fatzinjtë mposhten para forcës së tij.

Agachado, fica de tocaia; as suas vítimas caem em seu poder.

11 A i thotë në zemër të tij: "Perëndia harron, fsheh fytyrën e tij, nuk do ta shohë kurrë".

Pensa consigo mesmo: “Deus se esqueceu; escondeu o rosto e nunca verá isto”.

12 Ç ohu, o Zot; o Perëndi, ngre dorën tënde; mos i harro të mjerët.

Levanta-te, Senhor! Ergue a tua mão, ó Deus! Não te esqueças dos necessitados.

13 P se i pabesi përçmon Perëndinë? Ai thotë në zemër të tij: "Ti nuk do t’i kërkosh llogari".

Por que o ímpio insulta a Deus, dizendo no seu íntimo: “De nada me pedirás contas!”?

14 P or ti e ke parë, sepse ti vëren me kujdes ligësinë dhe pikëllimin, për ta larë më pas me dorën tënde; fatkeqi i ka shpresat te ti; ti je ai që ndihmon jetimin.

Mas tu enxergas o sofrimento e a dor; observa-os para tomá-los em tuas mãos. A vítima deles entrega-se a ti; tu és o protetor do órfão.

15 T hyeja krahun të pabesit dhe të ligut; në rast se ti do të kërkosh ligësinë e tij, nuk do ta gjesh më.

Quebra o braço do ímpio e do perverso, pede contas de sua impiedade até que dela nada mais se ache.

16 Z oti është mbret përjetë; kombet janë zhdukur nga toka e tij.

O Senhor é rei para todo o sempre; da sua terra desapareceram os outros povos.

17 O Zot, ti dëgjon dëshirën e njerëzve të përulur; ti e fortëson zemrën e tyre, veshët e tu janë të vëmendshëm,

Tu, Senhor, ouves a súplica dos necessitados; tu os reanimas e atendes ao seu clamor.

18 p ër t’i dhënë të drejtë jetimit dhe të pikëlluarit, me qëllim që njeriu i krijuar nga dheu të mos kallë më tmerr.

Defendes o órfão e o oprimido, a fim de que o homem, que é pó, já não cause terror.