1 A tëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Então respondeu Elifaz, de Temã:

2 " A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

“Se alguém se aventurar a dizer-lhe uma palavra, você ficará impaciente? Mas quem pode refrear as palavras?

3 J a ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Pense bem! Você ensinou a tantos; fortaleceu mãos fracas.

4 f jalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Suas palavras davam firmeza aos que tropeçavam; você fortaleceu joelhos vacilantes.

5 P or tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Mas agora que se vê em dificuldade, você desanima; quando você é atingido, fica prostrado.

6 M ëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Sua vida piedosa não lhe inspira confiança? E o seu procedimento irrepreensível não lhe dá esperança?

7 M baje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

“Reflita agora: Qual foi o inocente que chegou a perecer? Onde os íntegros sofreram destruição?

8 A shtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Pelo que tenho observado, quem cultiva o mal e semeia maldade, isso também colherá.

9 M e frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Pelo sopro de Deus são destruídos; pelo vento de sua ira eles perecem.

10 V rumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

Os leões podem rugir e rosnar, mas até os dentes dos leões fortes se quebram.

11 L uani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

O leão morre por falta de presa, e os filhotes da leoa se dispersam.

12 N jë fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

“Disseram-me uma palavra em segredo, da qual os meus ouvidos captaram um murmúrio.

13 M idis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Em meio a sonhos perturbadores da noite, quando cai sono profundo sobre os homens,

14 m ë pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

temor e tremor se apoderaram de mim e fizeram estremecer todos os meus ossos.

15 N jë frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Um espírito roçou o meu rosto, e os pêlos do meu corpo se arrepiaram.

16 A i u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Ele parou, mas não pude identificá-lo. Um vulto se pôs diante dos meus olhos, e ouvi uma voz suave, que dizia:

17 " A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

‘Poderá algum mortal ser mais justo que Deus? Poderá algum homem ser mais puro que o seu Criador?

18 J a, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Se Deus não confia em seus servos, se vê erro em seus anjos e os acusa,

19 a q më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

quanto mais nos que moram em casas de barro, cujos alicerces estão no pó! São mais facilmente esmagados que uma traça!

20 N ga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Entre o alvorecer e o crepúsculo são despedaçados; perecem para sempre, sem ao menos serem notados.

21 L itarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".

Não é certo que as cordas de suas tendas são arrancadas, e eles morrem sem sabedoria?’