1 A tëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Elifaz din Teman a luat cuvîntul şi a zis:

2 " A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

Dacă vom îndrăzni să-ţi vorbim, te vei supăra? Dar cine ar putea să tacă?

3 J a ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

De multeori tu ai învăţat pe alţii, şi ai întărit mînile slăbite.

4 f jalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Cuvintele tale au ridicat pe cei ce se clătinau, şi ai întărit genunchii cari se îndoiau.

5 P or tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Şi acum, cînd este vorba de tine, eşti slab! Acum, cînd eşti atins tu, te turburi! Nu este frica ta de Dumnezeu sprijinul tău?

6 M ëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Nădejdea ta, nu -i neprihănirea ta?

7 M baje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Adu-ţi aminte, te rog: care nevinovat a perit? Cari oameni neprihăniţi au fost nimiciţi?

8 A shtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

După cîte am văzut eu, numai cei ce ară fărădelegea şi samănă nelegiuirea îi seceră roadele!

9 M e frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Aceia pier prin suflarea lui Dumnezeu, nimiciţi de vîntul mîniei Lui.

10 V rumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

Mugetul leilor încetează, dinţii puilor de lei sînt zdrobiţi!

11 L uani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

Leul bătrîn piere din lipsă de pradă, şi puii leoaicei se risipesc.

12 N jë fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

Un cuvînt s'a furişat pînă la mine, şi urechea mea i -a prins sunetele uşoare.

13 M idis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

În clipa cînd vedeniile de noapte frămîntă gîndul, cînd oamenii sînt cufundaţi într'un somn adînc,

14 m ë pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

m'a apucat groaza şi spaima, şi toate oasele mi-au tremut.

15 N jë frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Un duh a trecut pe lîngă mine... Tot părul mi s'a sbîrlit ca ariciul...

16 A i u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Un chip cu o înfăţişare necunoscută era înaintea ochilor mei. Şi am auzit un glas care şoptea încetişor:

17 " A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

Fi-va omul fără vină înaintea lui Dumnezeu? Fi-va el curat înaintea Celui ce l -a făcut?

18 J a, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Dacă n'are încredere Dumnezeu nici în slujitorii Săi, dacă găseşte El greşeli chiar la îngerii Săi,

19 a q më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

cu cît mai mult la cei ce locuiesc în case de lut, cari îşi trag obîrşia din ţărînă, şi pot fi zdrobiţi ca un vierme!

20 N ga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

De dimineaţă pînă seara sînt zdrobiţi, pier pentru totdeauna, şi nimeni nu ţine seama de ei.

21 L itarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".

Li se taie firul vieţii: mor, şi tot n'au căpătat înţelepciunea!