1 A tëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

فَأجابَ ألِيفازُ التَّيْمانِيُّ:

2 " A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

«هَلْ سَتَنزَعِجُ إنْ تَحَدَّثْتُ إلَيكَ؟ لَكِنْ مَنْ يَستَطِيعُ أنْ يَمنَعَ نَفسَهُ عَنِ الكَلامِ؟

3 J a ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

لَقَد أرشَدْتَ كَثِيرِينَ، وَساعَدْتَهُمْ عِندَ الحاجَةِ.

4 f jalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

أقامَتْ كَلِماتُكَ العاثِرِينَ وَثَبَّتَتْهُمْ، وَقَوَّتْ عَزائِمَ الضُّعَفاءِ.

5 P or tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

أمّا الآنَ فَيَحدُثُ لَكَ سُوءٌ فَيُزعِجَكَ، يَقتَرِبُ مِنْكَ فَتَضطَرِبَ.

6 M ëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

أما تَثِقُ بِتَقواكَ؟ أما أسَّسْتَ رَجاءَكَ عَلَى اسْتِقامَتِكَ؟

7 M baje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

تَذَكَّرْ هَلْ مِنْ بَرِيءٍ هلَكَ، وَهَلْ بادَ المُستَقِيمُونَ يَوماً؟

8 A shtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

فَما رَأيتُهُ هُوَ أنَّ الَّذِينَ يَحْرُثُونَ الشَّرَّ وَيَزرَعُونَ الشَّقاءَ، هُمِ الَّذِينَ يَحصُدُونَهُ.

9 M e frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

نَفخَةُ اللهِ تَقتُلُهُمْ، وَغَضَبُهُ العاصِفُ يَلتَهِمُهُمْ.

10 V rumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

فَيَنقَطِعُ زَئِيرُ الأسَدِ وَزَمجَرَتُهُ الغاضِبَةُ، وَتَتَكَسَّرُ أسنانُ الأشبالِ.

11 L uani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

يَهلِكُ كَما يَهلِكُ الأسَدُ القَوِيُّ حِينَ لا يَجِدُ طَعاماً، وَيتَشَتَّتُ أشبالُهُ.

12 N jë fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

«وَجاءَتنِي رِسالَةٌ فِي الخَفاءِ، وَبِالكادِ سَمِعْتُها إذِ التَقَطتْ أذُنايَ هَمْسَةً مِنها.

13 M idis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

فَفِي كَوابِيسِي، عِندَما كُنتُ مُستَغرِقاً فِي النَّومِ،

14 m ë pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

نادانِي الخَوفُ وَالِارتِعادُ، فَارتَعَشَتْ كُلُّ عِظامِي بِقُوَّةٍ.

15 N jë frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

وَمَرَّتْ رُوحٌ عَلَى وَجهِي، فَوَقَفَ شَعرُ رَأسِي!

16 A i u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

وَقَفَتِ الرُّوحُ ساكِنَةً، لَكِنِّي لَمْ أُمَيِّزْ شَكلَها. وَقَفَ أمامِي طَيفٌ، وَسادَ صَمتٌ، ثُمَّ سَمِعْتُ صَوتاً يَقُولُ:

17 " A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

‹أيُمكِنُ أنْ يَكُونَ الإنسانُ أكثَرَ صَواباً مِنَ اللهِ، أمْ يُمكِنُ لِلإنسانِ أنْ يَكُونَ أطهَرَ مِنْ صانِعِهِ؟

18 J a, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

فَاللهُ لا يَثِقُ بِخُدّامِهِ، وَيَرَى أخْطاءً حَتَّى فِي مَلائِكَتِهِ.

19 a q më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

فَكَيفَ بِالنّاسِ الَّذِينَ يَسكُنُونَ بُيُوتاً مِنْ طِينٍ، أساساتُها فِي التُّرابِ؟ ألا يَسحَقُهُمُ اللهُ كَحَشَرَةٍ؟

20 N ga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

وَيُضرَبُونَ مِنَ الصَّباحِ إلَى المَساءِ. وَلِأنَّهُمْ غَيرُ راسِخِينَ، يَهلِكُونَ إلَى الأبَدِ.

21 L itarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri"".

أفَلا تُقتَلَعُ حِبالُ خِيامِهِمْ، لِيَمُوتُوا فِي جَهلِهِمْ؟›